SENIORS05:เริ่มเข้าหา

2457 Words

SENIORS 05 ************************ [AR : SAID] หลังจากที่คุยกับเหมยเสร็จผมก็กลับมาที่ห้องของตัวเอง ที่จริงผมเองก็ไม่ได้คิดหรอกนะว่าเหมยจะเดินเข้ามาแล้วมาบอกชอบผม ถึงแม้ว่าเธอจะบอกว่าเพื่อนบังคับให้เธอพูดก็ตาม ที่ผมบอกว่าจะจีบเธอมันเป็นเพราะเธอมักจะพูดกับผมบ่อยๆ ว่าเธอชอบการอยู่คนเดียวไม่อยากมีแฟน และเธอก็เมินผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบเธอด้วย ผู้หญิงที่หยิ่งอย่างเธอมันทำให้ผมอยากจะลองเข้าหาเธอดูบ้าง แต่ก็ไม่รู้จะเข้าหายังไงเมื่อเธอมักจะบอกว่าผมเป็นรุ่นพี่ที่แสนดีของเธอตลอดเวลา มันก็เลยทำให้ผมยังไม่ได้ลองที่จะเข้าไปจีบเธอ ผมแค่อยากรู้ว่าถ้าผมจีบเธอขึ้นมาจริงๆ เธอจะเล่นกับผมด้วยหรือเปล่า ที่จริงผมเองก็รู้สึกดีกับเธอมานานแล้วนะ เมื่อหลายเดือนก่อนผมขี่บิ๊กไบก์ล้มก็มีแต่เธอนี่ล่ะที่มาอยู่เฝ้าผม ซื้อขอมาให้ผมและอยู่เป็นเพื่อนผมทุกวัน มันเลยทำให้ผมรู้สึกดีกับเธอไง สิ่งที่ผมแสดงออกมาตั้งแต่ที่รู้จักกับเหมยมันเป็นสิ่งที่ผมเป็นอยู่แล้ว ส่วนเรื่องเซ็กส์อะไรนั่นที่ผมพูดกับเธอผมจะพูดก็ต่อเมื่อเราสนิทกันแล้วเท่านั้น และผมก็คิดว่าตัวเองกับเหมยก็รู้จักกันมานานแล้วผมเลยอยากจะให้เธอรู้ว่าผมมันมีสองด้าน และทุกคนแม่งก็มีสองด้านกันทั้งนั้นอยู่ที่ว่าเราจะใช้ด้านไหนแสดงออกเท่านั้น แต่ก็ไม่คิดว่าเหมยจะกลัวจนไม่อยากเข้าใกล้ผมอีกแล้ว แต่ก็ไม่แน่หรอกตอนนี้เธออาจจะไม่อยากยุ่งกับผมแต่ถ้าผมเข้าหาเธออาจจะชอบก็ได้ ผมมองว่าเหมยเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าเบื่อเหมือนผู้หญิงที่เข้าหาผม เพราะว่าผมรู้จักกับเธอมานานเลยรู้นิสัยของเธอ เธอเป็นผู้หญิงห้าวที่ชอบลุยได้ทุกเรื่องที่เข้ามาหาเธอ ตอนแรกผมก็เอ็นดูเธอหมือนน้องสาวอยู่หรอกแต่พอเราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น เพราะเธอมักจะมาปรึกษาเรื่องงานกับผมมันก็เลยทำให้ผมอยากเข้าหาเธอ อยากเรียนรู้และอยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้ อยากรู้ว่าผู้หญิงที่ไม่สนใจผู้ชายเลยอย่างเธอถ้าเจอผู้ชายตามจีบจะทำยังไง “เหมยไม่ชอบการผูกมัดค่ะ เหมยชอบอยู่คนเดียวมากกว่า” “แล้วถ้ามีผู้ชายเข้ามาจีบล่ะ จะไม่สนใจเหรอ?” “มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าผู้ชายคนนั้นเขาจริงใจมากแค่ไหน แต่เหมยไม่ได้เล่นตัวนะคะแค่ไม่สนใจเท่านั้นเอง” “แน่ใจเหรอว่าเราอยากโสดแบบนี้ตลอด” “ไม่รู้สิคะ เหมยรู้แค่ว่าตอนนี้ตัวเองชอบการอยู่คนเดียวมากกว่า” ผมไม่ติดอะไรนะถ้าเกิดว่าเหมยรักผมขึ้นมาจริงๆ เพราะผมเองก็ชอบนิสัยเธออยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าเราสองคนจะเข้ากันได้หรือเปล่า ถ้าได้ก็ไปต่อแต่ถ้าไม่ได้ก็กลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ผมคิดแค่นั้น แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะคิดเหมือนผมหรือเปล่า แต่ไม่ว่าเธอจะคิดยังไงผมก็อยากจะลองจีบเธอดูเพราะผมอยากรู้ว่าผู้หญิงที่จีบยากอย่างเธอแม่งจะจีบยากแค่ไหน และจะใจแข็งกับผมได้มากแค่ไหนเหมือนกัน ก็อย่างที่บอกว่าผมไม่ใช่คนดีแต่ผมก็ไม่ได้เลว ถ้าคนที่ไม่รู้จักผมและไม่ได้สนิทกับผม ผมจะไม่แสดงอีกด้านให้ใครรู้ว่าผมเป็นคนยังไง คนที่สนิทกับผมเท่านั้นจะรู้ว่าผมเองก็ชอบเรื่องเซ็กส์เหมือนกัน และผมก็อยากให้เหมยรู้จักผมทั้งสองด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านดีหรือไม่ดีก็ตาม ผมหยิบมือถือออกมาแล้วไลน์ไปหาเธออยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะตอบผมหรือเปล่า อาร์_อากะอิ : พรุ่งนี้พี่ไปรับนะครับ อาร์_อากะอิ : อยากทำคะแนนกับน้องเหมยหน่อย ผมเองก็ไม่ได้หวังให้เธอมาอ่านหรือมาตอบอะไรผมหรอก ก็แค่ทักไปเท่านั้นแต่ใครจะคิดล่ะว่าเธอแม่งจะรีบตอบกลับมาทันทีเหมือนไม่อยากให้ผมไปรับเธอ แต่เสียใจด้วย คนอย่างผมถ้าอยากทำอะไรก็จะทำไม่มีใครมาสั่งผมได้ เธอเองก็เหมือนกัน สั่งผมไม่ได้หรอกถ้าผมอยากจะไปผมก็จะไป กิ่งเหมย : ไม่ต้องมารับเลยนะ กิ่งเหมย : เหมยก็ไปเรียนเองทุกวัน กิ่งเหมย : จะนอนแล้วไม่ต้องทักมา อาร์_อากะอิ : นี่สั่งพี่เหรอครับ อาร์_อากะอิ :??? กิ่งเหมย : เหมยไม่คุยกับพี่อาร์แล้วจะนอน อาร์_อากะอิ : โอเคครับ อาร์_อากะอิ : ฝันดีครับน้องเหมยของพี่อาร์ ผมนั่งยิ้มให้กับข้อความไลน์ที่เพิ่งคุยกับเหมยไป เห็นป่ะว่าเธอเป็นผู้หญิงทีี่แม่งผู้ชายอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่รู้สิ ผมว่าเธอไม่ได้งี่เง่าเหมือนผู้หญิงที่เข้าหาผม และที่ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงมาบอกชอบเพราะผมมองว่าผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อนเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าค้นหาเท่าไหร่ แต่กลับเหมยที่มาบอกชอบผมนั้นมันทำให้ผมไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจ ก็อย่างที่บอกนั่นแหละว่าผมรู้สึกดีกับเธอมาตั้งนานแล้ว เลยอยากเข้าหาเธอและอยากให้เธอเข้าหาผมด้วย “แล้วเจอกันนะน้องเหมย” [AR : SAID END] ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อมีคนโทรเข้ามาปลุกแต่เช้า เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบตีสองแล้วเพราะมัวแต่ทำรายงานไหนจะคิดเรื่องของพี่อาร์อีก พอสายตาปรับโฟกัสได้และมองเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาตาฉันก็สว่างขึ้นมาทันทีเลย เมื่อเบอร์ที่โทรเข้ามามันเป็นเบอร์ของพี่อาร์ ปกติแล้วพี่อาร์ไม่เคยโทรเข้ามาเช้าขนาดนี้ไม่ว่าเขาจะมีธุระเร่งด่วนมากแค่ไหนก็ตาม เพราะเขาจะเกรงใจคนอื่นอยู่ตลอดเวลา แต่แล้ววันนี้กลับโทรมาปลุกฉันแต่เช้าเหมือนจงใจจะแกล้งกันยังไงไม่รู้ ฉันเลือกที่จะไม่กดรับเพราะขี้เกียจคุยกับเขาแต่เขาก็ยังคงโทรมาหาฉันอยู่อย่างนั้นจนฉันนึกรำคาญ จะอะไรกับฉันนักหนาเนี่ย ก็บอกไปแล้วไงว่าเพื่อนบังคับให้พูด ฉันไม่ได้ชอบเขาจริงๆ เขาก็เข้าใจอะไรยากเหมือนกันนะ “โทรมาขนาดนี้กลัวเหมยตายหรือไงคะ?” ฉันกรอกสายกลับไปด้วยความหงุดหงิด โทรมาอยู่ได้คนเขาไม่รับก็น่าจะรู้ได้แล้วนะว่าไม่อยากคุย ฉันต่อว่าไปอย่างนั้นแทนที่เขาจะรู้สึกผิดแต่กลับหัวเราะชอบใจที่ทำให้ฉันหงุดหงิดได้ รู้ป่ะว่าเมื่อคืนที่เขาทักไลน์มาหาฉันอ่ะฉันเองก็ไม่ได้อยากตอบเขาหรอก แต่พอเห็นว่าเขาจะมารับฉันเท่านั้นแหละฉันก็เลยรีบตอบไปทันทีเลยไง โทรศัพท์ก็เหมือนกันถ้าฉันไม่รับเขาก็จะโทรมารบกวนฉันจนฉันนอนต่อไม่ได้ [พี่อยู่ข้างล่างหอเหมยแล้วลงมารับพี่หน่อยสิ] ฉันเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันทีเมื่อได้ยินพี่อาร์บอกว่ามารออยู่หอฉันแล้ว นี่เขาจะบ้าหรือไงมาหาฉันแต่เช้าแบบนี้ นี่ถ้าฉันปิดเครื่องเอาไว้เขาจะไม่มารอฉันเก้อเลยเหรอ คนบ้าทำอะไรก็ไม่รู้ ไอ้ที่บอกว่าอยากทำคะแนนกับฉันน่ะบอกเลยว่าเขาติดลบ [อย่าให้พี่รอนานนะครับน้องเหมยของพี่อาร์] “เดี๋ยว...” ฉันยังไม่ทันจะได้พูดอะไรพี่อาร์ก็วางสายไปแล้ว นี่ฉันจะต้องลงไปหาเขาจริงๆ น่ะเหรอด้วยสภาพที่เพิ่งตื่นนอนเนี่ยนะ ฉันเข้าไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะลงมาหาพี่อาร์ที่รออยู่ข้างล่าง ก็ไม่ได้อยากลงมาหรอกนะแต่ถ้าไม่ลงมาฉันเชื่อว่าเขาจะต้องหาทางขึ้นไปหาฉันที่ห้องแน่ๆ เขาหันมามองหน้าฉันแล้วยิ้มให้เหมือนที่เขาชอบยิ้มให้ฉันเป็นประจำเวลาที่เราเจอกัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันก็คงจะยิ้มตอบกลับไปแล้วล่ะแต่ในเมื่อเขาไม่ได้เป็นผู้ชายที่อ่อนโยนคนนั้นแล้วฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องแสดงความเกรงใจต่อเขาเหมือนกัน “มาแต่เช้าแบบนี้มีอะไรสำคัญหรือเปล่าคะ?” “เปล่า วันนี้พี่ว่างก็เลยจะมารับไปเรียน” “คะ?” ไอ้ที่มาเช้าแบบนี้เพื่อที่จะมารับฉันไปเรียนงั้นเหรอ เขาไม่ต้องถ่อสังขารตื่นแต่เช้าแล้วขับรถมารับฉันแบบนี้ก็ได้มั้ง ปกติแล้วฉันก็ไปเรียนของฉันเองก็ไม่เห็นว่าเขาจะสนใจอะไรฉันเลยนี่ ฉันยืนเกาหัวตัวเองเพราะทำอะไรไม่ได้ ฉันก็เลยบอกให้เขารออยู่ที่ล็อบบี้ก่อนส่วนฉันจะไปอาบน้ำแต่เขาก็ทำท่าเหมือนจะไม่ยอม เพราะเขาอยากจะขึ้นห้องไปกับฉันด้วย ฉันคงจะยอมให้เขาขึ้นห้องไปกับฉันอยู่หรอกนะยิ่งรู้ว่าเขาเป็นคนยังไงแล้วฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองอยู่กับผู้ชายคนนี้สองต่อสองแน่ๆ “งั้นพี่อาร์รอเหมยอยู่ที่ล็อบบี้ก่อนนะคะ เหมยจะขึ้นไปอาบน้ำ” “พี่อยากขึ้นห้องไปกับเหมยด้วยอ่ะ ใจร้ายนะถ้าให้พี่ลองอยู่ข้างล่างแบบนี้” พี่อาร์ทำหน้าอ้อนเพื่อให้ฉันใจอ่อนให้เขาขึ้นห้องไปกับฉันด้วย แต่อย่าหวังเลยเพราะฉันไม่มีทางยอมให้เขาเข้าห้องฉันแน่ๆ เมื่อก่อนฉันก็เคยให้เขาขึ้นห้องไปกับฉันนะ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้นไง อ้อ และที่เขาโทรเรียกให้ฉันลงมารับเพราะหอพักของฉันต้องใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้ามาด้านในไงไม่งั้นก็เข้าไม่ได้ “พี่อาร์รออยู่ที่นี่แหละเดี๋ยวเหมยไปแต่งตัวก่อน” ฉันหมุนตัวจะขึ้นห้องไปก็เห็นไข่มุกมันยืนยิ้มอยู่หน้าประตูลิฟต์เหมือนว่ามันมายืนอยู่ตรงนี้นานแล้ว และไอ้รอยยิ้มของมันก็ดูมีเลศนัยมากด้วย ฉันก็เลยลากมันขึ้นห้องมากับฉันด้วยเลย ฉันหวังว่ามันคงไม่ได้รู้เห็นกับเรื่องที่พี่อาร์มาหาฉันแต่เช้าแบบนี้หรอกนะ “ปกติไม่เคยเห็นตื่นเช้านี่แล้วทำไมวันนี้ตื่นเช้าได้ล่ะ?” “พี่อาร์โทรมาหาฉันเพื่อจะให้ฉันพาเขามาที่ห้องของแกเพราะเขาโทรหาแกแต่แกไม่รับไง ฉันต่างหากมั้งที่ต้องถามแกว่าสรุปแล้วเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ไหนแกบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่อาร์ไงแล้วทำไมเขาถึงมาหาแกถึงที่นี่ได้?” ไข่มุกมันจ้องหน้าฉันอย่างจับผิดเหมือนว่ามันไม่รู้เรื่องที่พี่อาร์มาหาฉันแต่เช้าแบบนี้ คำถามของมันฉันเองก็ตอบไม่ได้หรอกนะเพราะฉันก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าเพราะอะไรทำไมพี่อาร์ถึงมาหาฉันแต่เช้าแบบนี้ แต่ถ้าจะให้เดาคงเป็นเพราะเขาอยากทำคะแนนบ้าบอนั่นกับฉันก็ได้มั้ง เพราะเขาก็บอกฉันแล้วไงว่าเขาอยากมารับฉัน อยากทำคะแนนให้ฉันชอบเขาจริงๆ “แกแอบคบกับพี่อาร์เหรอเหมย?” “อีบ้า แกเห็นฉันไปไหนมาไหนกับเขาบ่อยขนาดนั้นเลยหรือไง?” ฉันตีแขนไข่มุกอย่างแรงที่มันถามอะไรของมันก็ไม่รู้ หน้าอย่างฉันเนี่ยนะจะมีแฟน ฉันเคยไปจดจ่อกับเรื่องพวกนี้หรือไงถึงทำให้มันคิดว่าฉันแอบคบกับพี่อาร์ อีกอย่างถ้าฉันจะคบกับเขาจริงๆ ทำไมฉันจะต้องแอบคบด้วยล่ะ ฉันเองก็อยากจะประกาศให้คนอื่นรู้เหมือนกันว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ไงฉันกับพี่อาร์เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลยและคิดว่าจะไม่มีทางเป็นด้วย ก็ฉันไม่ได้รักเขาอ่ะ บางทีเขาก็อาจจะไม่ได้้รักฉันด้วยเหมือนกัน แต่ที่เข้าหาฉันแบบนี้เพราะอยากแกล้งที่ฉันไปบอกชอบเขาหรือไม่เขาก็คงมีเหตุผลบางอย่างของเขาอ่ะ “หน้าอย่างฉันเนี่ยนะชอบพี่อาร์?” “ก็เออน่ะสิ แกไปไหนมาไหนกับพี่อาร์บ่อยกว่าไปกับเพื่อนซะอีก” ฉันที่กำลังจะโวยวายก็เงียบเสียงลงทันที โอเคอันนี้ฉันไม่เถียงหรอกนะที่ต้องอยู่กับพี่อาร์บ่อยๆ เพราะฉันต้องให้เขาช่วยเรื่องงานและบางทีเวลาที่เราเจอกันโดยบังเอิญฉันก็อาสาช่วยงานเขาด้วยเหมือนกัน มันก็เลยทำให้เราสองคนอยู่ด้วยกันบ่อยมาก และฉันก็ยอมรับว่าฉันอยู่กับพี่อาร์มากกว่าอยู่กับเพื่อน แล้วมันผิดตรงไหนล่ะในเมื่อฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยนอกจากรุ่นพี่เท่านั้น และฉันเองก็คิดว่าพี่อาร์ก็คิดว่าฉันเป็นรุ่นน้องเหมือนกัน จนกระทั่งเมื่อวานที่เขาบอกว่าจะจีบฉันนั่นแหละที่ทำใหฉันมองเขาเปลี่ยนไป จากคนที่ดูนิ่งๆ คลูๆ กลายเป็นรุ่นพี่สายตื๊อไปแล้วอ่ะ “สรุปแล้วแกกับพี่อาร์ยังไงกันแน่ทำไมไม่บอกอะไรเพื่อนเลย แกจะปิดบังเพื่อนเหรอเหมย?” “เพ้อเจ้อ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more