SENIORS36:เหตุผลที่ไม่รัก
1783 Words
SENIORS 36
*****************************
“แล้วแกจะปล่อยผ่านแบบนี้น่ะเหรอเหมย?”
“ก็มันไม่ได้มีอะไรไม่ใช่เหรอจะคิดมากทำไมล่ะ”
“แกอย่าเพิ่งมาโลกสวยได้มั้ย ให้หวานเพื่อนของแกโลกสวยไปคนเดียวก็พอ”
“ฉันก็แค่ไม่อยากมีเรื่อง อีกอย่างพี่มิหวาก็เป็นรุ่นพี่คณะเราด้วย”
“แกก็เป็นงี้ทุกทีเลย”
ไข่มุกถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย และเมื่อกี้ฉันก็ปล่อยให้พี่มิหวาพูดจาดูถูกฉัน
แล้วทำไมฉันจะต้องเดือดร้อนกับคำพูดของคนอื่นด้วยล่ะในเมื่อเราไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นพูดเลย
พี่อาร์จะคิดยังไงกับฉันนั่นมันก็เรื่องของเขา เพราะตอนนี้ฉันกับเขาเรายังไม่ได้ตกลงคบกันเป็นแฟนเลย
อีกอย่างคนในคณะก็รู้ว่าพี่อาร์ตามจีบฉันอยู่และเขาก็ดูจริงจังมากด้วย ทั้งที่เขาไม่เคยตามจีบใครมาก่อน
ฉันเองก็เห็นด้วยเหมือนกันตั้งแต่ที่รู้จักพี่อาร์มาสองปีฉันไม่เคยเห็นพี่อาร์ใส่ใจผู้หญิงคนไหนเลยหรือตามจีบใครเลย
ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขาคิดจริงจังกับฉันหรือเปล่าแต่สิ่งที่เขาทำให้ฉันมันทำให้ฉันรู้สึกดีกับเขา
ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียงที่เขาพูดหรือแววตาที่เขามองฉันมันดูจริงใจอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะแต่ฉันสัมผัสได้แบบนั้นจริงๆ
“แล้วนี่จะบอกพี่อาร์ป่ะว่าอีเจ๊เพื่อนเขามาตามราวีแกอ่ะ?”
“ไม่อ่ะไม่อยากให้เป็นเรื่อง”
ฉันถอนหายใจแล้วมองหน้าไข่มุกที่มันไม่เห็นด้วยที่ฉันจะไม่บอกพี่อาร์ ก็แล้วทำไมต้องบอก พี่มิหวาไม่ได้มาหาเรื่องฉันสักหน่อยเธอก็แค่มาบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับพี่อาร์เท่านั้น
“แต่ฉันจะบอก”
“นี่ไข่มุกแกอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ได้มั้ย แค่นี้ฉันก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”
“แกไม่คิดจะบอกให้พี่อาร์รู้เลยเหรอ?”
“ทำไมต้องบอกด้วยล่ะไม่เห็นจำเป็นตรงไหนเลย”
ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องและนั่งเรียนต่อ หลังจากเรียนเสร็จฉันก็แยกกับหวานทันทีเพราะพี่แทนมารับเธอแล้ว
ฉันเดินไปหาไข่มุกว่ามันจะกลับด้วยกันหรือเปล่าแต่มันบอกว่ามีนัดกับผู้ชายคนใหม่ที่ห้างฯ ก็เลยไม่ได้กลับกับฉันและฉันก็ต้องนั่งแท็กซี่กลับเองสินะ
เบื่อพวกมีแฟนจริงๆ เลย ตอนยังโสดอ่ะนะชวนไปไหนก็ไปด้วยตลอด แต่พอมีแฟนเข้าหน่อยเพื่อนก็หมาเลย เฮ้อ
ฉันเดินข้ามถนนหน้ามหาลัยแวะเข้าร้านหนังสือ ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองจะเครียดมากไปหน่อยเลยมาหาหนังสือนิยายอ่านเพื่อคลายเครียด หนังสือนิยายที่ฉันชอบอ่านก็คือนิยายของพี่ติน
ได้ยินมาว่ามีวางขายแล้วนี่นานิยายเรื่องใหม่ของเขา ฉันเดินมาโซนนิยายก็เห็นว่ามีขายแล้วจริงๆ ด้วย
ฉันรีบหยิบหนังสือมาจากชั้นและเป็นจังหวะเดียวกับที่มีอีกมือมาหยิบเหมือนกันทำให้ฉันต้องหันไปมองว่าใครที่คิดจะมาแย่งฉัน
พอหันไปมองฉันก็อยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ เพราะคนที่มาแย่งก็คือพี่ตินเจ้าขอผลงานนั่นเอง
พี่เขาก็หันมามองฉันก่อนที่เขาจะทำหน้าครุ่นคิดเหมือนว่าเคยเจอฉันที่ไหน แล้วก็ยิ้มออกมานี่เขาจำฉันได้ใช่มั้ย
คือลุ้นมากอ่ะเพราะเราเจอกันแค่ครั้งเดียวเองและเจอกันไม่นานด้วยพี่อาร์ก็ลากฉันกลับแล้ว
แถมยังบอกว่าไม่ชอบให้ฉันอยู่กับพี่ตินกลัวว่าฉันจะชอบพี่ตินมากกว่าเขาน่ะสิ แต่ก็จริงเพราะฉันชอบพี่ตินมากๆ เลย เป็นแฟนคลับตัวยงเลยด้วย
“น้องที่มากับอาร์ในคืนงานเลี้ยงใช่ป่ะครับ?”
“ใช่ค่ะ”
ฉันรีบตอบทันทีเหมือนกลัวว่าเขาจะไม่รอฟังคำตอบจากฉัน เขาจำฉันได้จริงๆ ด้วยอ่ะ
เขายิ้มให้ฉันก่อนจะยื่นหนังสือนิยายที่เขาเป็นคนเขียนมาให้ ก็เขาจะซื้อไม่ใช่เหรอเมื่อกี้ก็เห็นหยิบอยู่นี่แล้วทำไมถึงจะเอามาให้ฉันล่ะ
“พี่หยิบก่อนเหมยนี่คะ”
“ครับพี่รู้ แต่พี่จะให้น้องครับ”
ตายอย่างสงบศพสีชมพูเลยฉันที่มาได้ยินพี่ตินพูดแบบนี้ เขาจะซื้อหนังสือนิยายให้ฉันด้วยทั้งที่เราไม่ได้สนิทอะไรกันเลย
พี่ตินเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แล้วยื่นหนังสือเล่มนั้นมาให้ฉัน ในเมื่อเขาซื้อให้มีเหรอที่ฉันจะไม่เอา
หนังสือนิยายทุกเล่มที่เป็นของเขาฉันเก็บเอาไว้หมดแล้วเพราะฉันชอบทุกผลงานของพี่ติน ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าที่ยื่นหนังสือมาให้ฉันแล้วรับมันเอาไว้ทันที
“ที่งานอาร์เองก็เล่าให้พี่ฟังว่าน้องชอบผลงานของพี่มาก ขอบคุณนะครับที่ติดตามผลงานของพี่”
“ค่ะ”
ฉันถึงกลับพูดไม่ออกเลยทีเดียวที่พี่ตินยิ้มให้ฉันในระยะใกล้ๆ แบบนี้ เขาพูดจบแล้วเขาก็เดินออกจากร้านไป
แต่ฉันก็ยังคงเคลิ้มอยู่ตรงนั้นจนมีคนเข้ามาต่อแถวจ่ายเงินที่หน้าเคาน์เตอร์ฉันถึงได้รีบเดินออกมาด้วยความเขินอาย
ฉันก้มมองหนังสือนิยายในมือตัวเองแล้วยิ้มไม่หุบ บางทีเรื่องดีๆ ก็เกิดขึ้นมาโดยที่เราไม่รู้ตัวเหมือนที่ฉันเจอเมื่อกี้ไง
ฉันจับหน้าตัวเองที่ตอนนี้คงจะแดงเถือกไปหมดแล้วมั้ง อาการของฉันดูเหมือนฉันชอบพี่ตินใช่มั้ย
ใช่ ฉันชอบพี่ตินมากแต่ไม่ได้ชอบในทางชู้สาวหรอกนะ ฉันชอบที่เขาเก่งและมีผลงานดีๆ ออกมาเรื่อยๆ เวลาที่ฉันอ่านนิยายของเขาแล้วมันทำให้ฉันอินมากเหมือนว่าตัวเองหลงเข้าไปในโลกนิยาย
นิยายของพี่ตินกับพี่อาร์เป็นแนวที่ต่างกันมาก ของพี่ตินเป็นแนวรักวันรุ่นแต่ของพี่อาร์เป็นแนวสืบสวนสอบสวน
ช่วงนี้ฉันกำลังเครียดถ้าฉันอ่านนิยายของพี่อาร์ฉันต้องเครียดกว่าเดิมแน่ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบผลงานของพี่อาร์นะ
ฉันน่ะมีนิยายของเขาทุกเรื่องนั่นแหละเพียงแต่ว่าตอนนี้ฉันเครียดอยู่เลยไม่อยากอ่านให้มันเครียดเข้าไปอีก
และที่ฉันไม่บอกพี่อาร์ว่าฉันมีนิยายของเขาทุกเล่มเพราะไม่อยากให้เขาได้ใจไงเดี๋ยวก็หาว่าฉันปลื้มเขาอีกล่ะ
ฉันเดินมาเรียกแท็กซี่เพื่อที่จะกลับห้องไปนอนอ่านนิยายที่พี่ตินเพิ่งซื้อให้ แต่ยังไม่ทันจะได้โบกมือเรียกแท็กซี่รถของพี่อาร์ก็จอดตรงหน้าฉันพอดี
เขาลดกระจกรถลงเพื่อที่จะคุยกับฉันและเขาก็ไม่ได้นั่งมาคนเดียวด้วยเพราะคนที่นั่งมากับเขาก็คือพี่มิหวา
อืมรู้แล้วว่าทำไมวันนี้เธอถึงมาเยาะเย้ยฉันเพราะพี่อาร์อยู่กับเธอนี่เอง ที่จริงเธอก็บอกแล้วฉันล่ะแต่ฉันไม่ได้สนใจไง แต่พอมาเห็นแบบนี้มันก็รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้
“เหมยขึ้นรถมาสิ”
“…”
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
ถ้าจะให้ฉันนั่งรถไปกับคนที่ฉันไม่ชอบและเธอเองก็ไม่ชอบฉันเหมือนกันมันคงอึดอัดน่าดู ฉันเลยเลือกที่จะปฏิเสธทันทีว่าตัวเองจะกลับเองเพราะต้องไปที่อื่นต่อด้วย
ที่จริงก็ไม่ได้ไปไหนต่อหรอกก็แค่พูดโกหกไปงั้นแหละ ฉันกำลังจะเดินหนีพี่อาร์ก็เรียกฉันอีกครั้งเหมือนเขาอยากจะไปส่งฉันมาก
ไม่ต้องมารู้สึกผิดตอนนี้ก็ได้เพราะฉันไม่ได้โกรธอะไรเขาเลย เขาบอกฉันแล้วว่าเขาจะไปทำธุระไม่ว่างไปส่งเพราะงั้นฉันจะกลับเอง
ไอ้ที่บอกว่าไม่โกรธก็ไม่ได้โกรธจริงๆ นะแต่รู้สึกแปลกๆ เท่านั้นเอง ความรู้สึกแปลกๆ ที่ว่าฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน
“ไม่เป็นไรค่ะพอดีเหมยจะไปที่อื่นต่อด้วย”
“แล้วเหมยจะไปที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่งครับ?”
“ไปหลายที่ค่ะ พี่อาร์ไปทำธุระของพี่อาร์เถอะค่ะเดี๋ยวเหมยกลับเองสะดวกกว่า”
“แต่พี่อยากไปส่งเรา ขึ้นรถมาเหอะ”
“ไม่ค่ะ เหมยขอกลับเอง”
“ได้ยินแล้วนี่อาร์ว่าน้องเขาจะกลับเอง งั้นเราก็ไปธุระของเรากันเถอะ”
พี่มิหวาหันมายิ้มเหยียดใส่ฉันก่อนจะปิดกระจกรถทันที สาบานได้เลยนะว่าฉันไม่เคยไปทำอะไรให้เธอไม่ชอบหรือไม่พอใจเลย
ฉันก็อยู่ของฉันดีๆ มีแต่เธอนั่นแหละที่ชอบมองฉันเหมือนฉันเป็นศัตรู ฉันเลิกสนใจก่อนจะโบกเรียกแท็กซี่เพื่อกลับห้องไปนอนอ่านนิยายต่อ
ที่จริงก็มีเรื่องอยากจะถามพี่อาร์เหมือนกันนะว่าทำไมถึงไปกับพี่มิหวาในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้อยากจะเข้าใกล้เธอเลยสักนิด แต่เมื่อกี้เท่าที่ดูเหมือนว่าสนิทกันมาก
นี่แหละนิสัยผู้ชายเป็นเหมือนกันแทบทุกคน ฉันถึงบอกไงว่าการอยู่คนเดียวสบายใจที่สุดแล้วอาจจะเหงาบ้างแต่ก็ไม่ได้ทำให้ตัวเองต้องเจ็บ
ทีแรกก็คิดนะว่าตัวเองจะลองเปิดใจให้เขาดูแต่พอมาเจอแบบนี้ฉันขออยู่คนเดียวต่อไปดีกว่า สบายใจกว่ากันตั้งเยอะ ถ้าต้องคบแล้วมันทำให้ต้องเจ็บก็ไม่รู้จะคบมันไปทำไม
และสายตาของพี่อาร์ที่มองฉันเมื่อกี้เหมือนเขาอยากจะไปส่งฉันมากแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีพี่มิหวาอยู่ด้วย
อยากจะทำอะไรกันก็ไปทำเลยไม่เกี่ยวกับฉันแล้วล่ะ
- Writer
