“เฮ้อออ~ช่างเถอะป่ะกลับ” หมับ! เขาถอนหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะคว้ามือของฉันให้เดินตามหลังของเขาไป
“ดะเดี๋ยวค่ะไหนบอกว่าจะไปส่งคุณมิเชลไงคะ?” ฉันถามด้วยความงงก็ตอนแรกบอกว่าจะไปส่งเธอนี่น่า
“เธอมีคนมารับแล้วแหละแต่คุณจะเองได้ยังไงดึกขนาดนี้แล้วถ้าไปเจอแท็กซี่หหื่นจะทำยังไง?” เขาบอกและยังคงลากฉันให้เดินตาม ก่อนสายตาของฉันจะหันไปเห็นว่าคุณมิเชลกำลังขึ้นรถอีกคันมีคนมารับแล้วจริง ๆ ด้วย และที่คุณเพ้นท์บอกจะไปส่งตอนแรกคือยังไงละฉันงงมากนะ??
“เรนนี่...”
“ใครมารับคุณมิเชลเหรอคะ?” ฉันถาม
“ไม่รู้สิ ส่วนคุณเอากุญแจรถมาเดี๋ยวผมขับเอง” ฉันส่งกุญแจรถให้แต่สายตายังคงสนใจรถของคุณมิเชลอยู่
“คุณเรนนี่ขึ้นรถไม่ต้องไปสนใจหรอก”
“เธอเป็นที่มาเดทกับคุณนะคะปล่อยให้กลับเองได้ยังไง?”
“เธอมีคนมารับตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เฮ้อออ เรนนี่ขึ้นรถอย่าถามมาก”
“ก็ฉันไม่เข้าใจนิคะตอนแรกคุณบอกจะไปส่งเธอ” ฉันเริ่มปวดหัวแล้วนะเข
