“คุณเพ้นท์คะวันนี้คุณมีประชุมที่โรงแรมสาขากลางและต่อด้วยสาขาเล็ก งานที่นี่หมดแล้วไม่มีอะไรนอกจากเอกสารที่ฉันเตรียมเอาไว้ให้ ตอนนี้ฉันเตรียมอาหารกลางวันใส่กล่องเพื่อให้คุณทานบนรถแล้วด้วย”
“อืม”
“แล้วก็หลังจากประชุมสาขาสุดท้ายเสร็จแล้ว คุณมีนัดทานข้าวกับลูกค้าที่จะมาลงทุนกับเราค่ะ และต่อด้วย...”
“หยุดเรนนี่”
“คะ?” ฉันชะงักไปเมื่อท่านประธานขัดจังหวะการรายงานของฉัน
“เปล่า...ไม่มีอะไรหรอกรายงานต่อเถอะ” หลายวันนี้เขาดูคิดมากเหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา เหม่อลอยและคิดอะไรอยู่นะ?
“คุณเพ้นท์เหนื่อยหรือต้องการพักผ่อนไหมคะช่วงนี้คุณดูเหนื่อย ๆ ?” ฉันบอกกับเขา เพราะว่าตั้งแต่ที่ทำงานด้วยกันน้อยมากที่เขาจะหยุดงานเขาทำงานอย่างหนักตลอดแม้จะออกไปดื่มเหล้าทุกวันก็ตาม แต่เขาไม่เคยเกเรและตั้งใจทำงานตลอดจนฉันคิดว่าเขาควรจะหยุดพักผ่อนบ้างได้แล้ว
“ไม่ล่ะ ผมแค่...คิดอะไรไร้สาระไปหน่อยเรื่องตารางงานวันนี้ก็เหมือนเดิมนั้นแหละไม่ต้องไปรับเปลี่ยนอะไร”
“รับทราบค่ะ”
“คุณเรนนี่...” ระหว่างที่ฉันกำลังก้มเช็ดงานที่แท็บเล็บคุณเพ้นท์ก็เรียกชื่อของฉันมองหน้าของฉันแปลก ๆ เป็นอะไรเนี่ยตั้งแต่ที่ทำงานด้วยกันมาฉันยังไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลยนะ
“คะ?”
“คุณมีแฟนไหม?” ปกติไม่เห็นเคยถามเลย
“ไม่มีค่ะ”
“และเคยมีแฟนหรือยัง?” ฉันงงนิดหน่อยแต่ก็ตอบออกไป
“ไม่เคยมีค่ะ” เพราะเอาแต่ทำงานและตัวติดเขาตลอดจะเอาเวลาที่ไหนไปหาแฟนและที่สำคัญฉันไม่ใช่ผู้หญิงแต่งตัวสวยอะไรด้วย
“งั้น...คุณเคยมีเพศสัมพันธ์หรือเปล่า?”
“คะ?!”