ความโกลาหลของบ้านสงบลง เมื่อมารดาของโดมินิกอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่สมาชิกทุกคนในบ้านได้รับทราบเกี่ยวกับสถานะปัจจุบันของหล่อน ทุกคนล้วนแต่ยิ้มต้อนรับหล่อน ยกเว้นเพียงแค่โดมินิกคนเดียวเท่านั้นที่เขาแทบจะฉีกหล่อนเป็นชิ้นๆ ด้วยสายตา หล่อนยังคงจดจำความชิงชังในดวงตาคมกล้าคู่นั้นได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าหล่อนจะเจียมเนื้อเจียมตัวสักแค่ไหน แต่หล่อนก็ยังสารเลวในสายตาของเขาไม่เปลี่ยนแปลง
นวลลออถอนหายใจออกมาแผ่วเบา ขณะก้าวเท้าเดินตรงไปยังรถราคาแพงระยับที่ติดเครื่องรออยู่ คนขับรถโค้งศีรษะให้กับหล่อน และกล่าวเชิญให้ขึ้นรถ
“เชิญครับคุณนวล...”
หล่อนระบายยิ้มและกล่าวขอบคุณ กำลังจะก้าวเท้าเข้าไปภายในรถ แต่จู่ๆ แขนเรียวก็ถูกกระชากเอาไว้แรงๆ เสียก่อน หล่อนถลาไปตามแรงฉุดนั้น
“อุ๊ย...!” เมื่อเอี้ยวตัวไปมองก็เห็นว่าเป็นฝีมือของเขา
โดมินิกหน้าตาบูดบึ้งเกรี้ยวกราดมองหล่อนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“มีความสุขมา
