“เออ ใจร้อนฉิบหายเลยมึงเนี่ย”
หลังจากที่เอริคมีท่าทางหัวเสียที่ออสตินลีลาเพราะต้องการแหย่ให้เขาหัวร้อน พื่อนเขาก็ต้องส่ายหน้าเบาๆ และถอนหายใจอย่างยอมแพ้แล้วหันหลังเดินนำเราสองคนไปที่ทำงาน ฉันเลยรีบยกไม้ยกมือสอดเข้าไปในแขนเสื้อยืดของเอริคแล้วรีบก้าวับๆ สับขาเดินตามออสตินด้วยความรวดเร็ว เพราะดันมีเจ้าของดวงตาคมคู่สวยกำลังจ้องฉันไม่วางตาอยู่ข้างหลังตลอดทางอยู่น่ะสิ เอริคจะจ้องอะไรขนาดนั้นไม่ทราบยะ!
“ออสตินแล้วฉันต้องทำอะไรบ้างเนี่ย”
“เธอเห็นเก้าอี้บนเวทีตรงนั้นมั้ย?”
พอเดินมาหยุดตรงหลังเวทีหน้าฟลอของผับ ฉันก็ถามออสตินที่ยืนยกยิ้มมุมปากเหมือนกำลังสนุกอะไรบางอย่าง ฉันยักไหล่ไม่ใส่ใจแล้วมองไปตามนิ้วชี้ของออสตินที่กำลังชี้ไปทางเก้าอี้สีดำตัวหนึ่งที่อยู่กลางเวทีด้านบน โดยมีแสงสลัวสีส้มส่องอยู่ ฉันพยักหน้ารับแล้วหันไปถามเขาด้วยความสงสัย
“เห็น แล้วมันยังไงอ่ะ”
“จะมีคนต้องไปนั่งบนนั้น”
“
