Efnan
Baran benden bir cevap beklerken ben ne diyeceğimi bilemiyordum. Onu gerçekten istiyor muydum yoksa korkuyor muydum? En büyük korkum da yarın hiçbir şeyi hatırlamamasıydı. Eğer öyle olursa ben üzülürdüm.
Bu benim ilkimdi ve kazaya kurban olmasını istemiyordum. Baran’dan başkasının olmayacağını biliyordum ama yine de korkuyordum. Diğer yandan da ya annem beni zorlar ve ondan uzaklaştırırsa…
Bu ihtimaller beynimde dolaşırken onunla beraber olma fikrine sıcak bakıyordum. Yutkunuşlarımı fark etti. Cevapsız kalışımla hayal kırıklığını dönüşen yüz hatlarını fark ettim. Ben, onunla beraber olmak istemediğim için korkmuyordum. Tek korkum sabah olunca bana yine eskisi gibi davranmasıydı.
Beklentiyle yüzüme bakarken ellerini yanaklarıma yerleştirip alınlarımızı birbirine yasladı. Alt bö
