"พวกลูกมัวทำอะไรกันอยู่ มาช่วยแม่จัดโต๊ะหน่อยเร็วจะหกโมงแล้ว" เสียงของคุณแม่พี่ภูผาที่เรียกเราทั้งคู่ทำให้ฉันไม่ได้คุยอะไรกับพี่ภูผาต่อ รีบเดินปลีกตัวออกไปเพื่อช่วยคุณน้าตามมารยาทของแขกที่ควรจะทำ ส่วนอีตาพี่ภูน่ะเหรอ เหอะ! ได้แต่ยืนพิงประตูทางเข้าห้องอาหารมองและส่งเสียงเชียร์ประหนึ่งว่าตัวเองกำลังดูบอลยังไงอย่างนั้น -_-
โต๊ะอาหารถูกจัดแจงเสร็จเรียบร้อยในเวลาต่อมาไม่นาน และดูเหมือนทุกๆ คนพร้อมแล้วที่จะทานอาหาร คนรับใช้จัดแจงตักข้าวสวยร้อนๆ ใส่จานที่ถูกวางครบจำนวนของผู้เข้าร่วมมื้อเย็น โดยที่ฉันถูกอีตาเผด็จการภูผาสั่งให้นั่งข้างๆ โดยที่ไม่สามารถต่อว่าอะไรเขากลับไปได้ เพราะเกรงใจคุณแม่พี่ภูผาที่นั่งมองเราทั้งคู่ด้วยความเอ็นดู
"กลิ่นอะไรหอมจังเลยครับคุณน้า" พี่กวินเอ่ยปากทันทีที่เดินเข้ามาในห้องอาหาร เขาเดินเข้ามาพร้อมกับไรลายัยผู้หญิงน่าหมั่นไส้ ที่เริ่มใช้สายตาจ้องจิกฉันทันทีที่พาตัวเองเข้
