"แต่ผมว่าภูผามันไม่มีความรับผิดชอบสักเท่าไหร่นะครับ..."
"เชื่อใจมันหน่อยกวิน น้าว่าน้ามองลูกชายน้าไม่ผิดหรอก" คุณลุงขัดพี่กวินยิ้มๆ จนฉันอดคิดตามในใจไม่ได้ว่า บางทีสิ่งที่พ่อพี่ภูผาทำลงไปนั้นอาจจะเป็นการวัดใจหรือสั่งสอนลูกชายในสไตล์ของเขาก็ได้ ทว่า... ฉันกลับต้องรู้สึกแปลกใจเมื่อบังเอิญเห็นพี่กวินกำมือแน่นกับสิ่งที่คุณลุงพูดเข้าข้างลูกชาย แต่นั่นมันก็เพียงแค่แว๊บเดียวเท่านั้น ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปหยิบจับแฟ้มเอกสารเพื่อคุยงานต่อ
นี่เขาไม่พอใจคุณลุงเหรอ? หรือฉันคิดไปเองกันนะ...
"น้องอัญมองอะไรเหรอครับ?" ฉันสะดุ้งโหยงช้อนตามองหน้าพี่กวินที่เริ่มกำมือสลับกับคลายออกไปมา ขณะที่คุณพ่อของพี่ภูผายืนอ่านเอกสารในแฟ้มงาน
"ปะ เปล่าคะ..."
นี่ฉันคิดไปเองหรอกเหรอ...
"เดี๋ยววันนี้เราจะออกจากบริษัทเร็วกันหน่อยนะ"
"เรางั้นเหรอคะ?" ฉันย้อนกลับไปแบบงงๆ
"ใช่ เพราะวันนี้พี่อยากจะเข้าไปช่วยคุณน้าผู้หญิงทำ
