ตอนที่ 2
1040 Words
แลกเปลี่ยนสุดอำมหิตมาให้… ด้วยการเอาตัวลูกสาวของหล่อนไปบำเรอกามแลกกับหนี้ก้อนใหญ่
ในเวลาต่อมา
เมื่อกลับมาถึงบ้านหลังใหญ่ของพ่อเลี้ยงคมกริช เขาสั่งให้ ‘ลำไย’ สาวใช้วัยเบญจเพสซึ่งมีชะตากรรมเดียวกับพิมพิศร์ พาหล่อนมายังห้องพักเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังครัว
ลำไยมาอยู่ที่นี่เกือบสามเดือนแล้วก็ยังไม่ได้กลับบ้าน ด้วยมารดาของหล่อนเอาบ้านและที่ดินมาจำนองไว้กับพ่อเลี้ยงคมกริชและไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้คืน ทำให้ต้องมาอยู่รับใช้ในบ้านหลังนี้
ลำไยพาหญิงสาวผู้มาใหม่เข้ามาในห้องพัก จัดเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นไว้ให้กับพิมพิศร์ที่มาแต่ตัวและหัวใจดวงน้อยที่ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าจากนี้โชคชะตาจะเล่นตลกอะไรกับชีวิตของหล่อน
“พี่ลำไย… ชุดแบบนี้ฉันไม่ใส่นะ… แล้วนี่ไม่มีชุดชั้นในให้บ้างหรือจ๊ะ”
พิมพิศร์ยื่นชุดนอนแบบสายเดี่ยวเปิดอกกว้างคืนให้กับลำไย
“ชุดชั้นใน… จะใส่ทำไมวะ เพราะว่ายังไงเอ็งก็ต้องถอดอยู่ดี และพ่อเลี้ยงคมกริชก็ไม่ชอบให้ใส่ชั้นในเสียด้วยสิ… เอ็งอย่าเรื่องมากน่ะอีหนู ไหนๆ ก็เข้ามาอยู่ในบ้านเขาแล้ว ทำตัวให้ง่ายเข้าไว้… ฉันเตือนแล้วนะ”
เสียงดุๆ ของผู้ที่อยู่มาก่อนจนรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร ทำให้สาวน้อยจำต้องยอมสวมชุดนอนบางๆ โดยปราศจากชั้นใน เป็นชุดที่ใส่แล้วทำให้หล่อนกลายเป็นนางโลมนางยั่วไปทันที เพราะว่าเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบางๆ แนบเน้นเข้ากับผิวกายตามกระแสลมสาดเข้ามาปะทะเรือนร่าง ทำให้มองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของความเป็นสาวชัดเจนสะดุดตา
“ตัวแค่นี้… นมใหญ่เนินใหญ่เหลือเกินนะแม่คุณ”
ลำไยวิจารณ์สองเต้าคัพเอฟอวบใหญ่และหนอกเนินสวาทโหนกนูนเบียดแน่นอยู่เต็มง่ามขา ทำให้ลำไยที่มีทุกอย่างด้อยกว่า มองอย่างนึกอิจฉา ‘ลูกหนี้สาว’ คนใหม่ที่มีนอกจากจะมีดวงหน้าหวานสะสวยสะดุดตา ทรวดทรงยังเซ็กซี่เหลือเกิน
“ไปเถอะ… ชักช้าเดี๋ยวนายด่า”
ลำไยทำท่าว่าจะเดินนำออกมาจากห้อง ท่าทางยำเกรงเจ้าของบ้านทำให้พิมพิศร์รู้ว่าพ่อเลี้ยงน่าจะเป็นคนเจ้าอารมณ์
“ไปไหนคะพี่ลำไย… ”
พิมพิศร์ตกใจ
“วันนี้วันเกิดนาย… นายมีปาร์ตี้ริมสระน้ำ”
ลำไยเดินออกมาจากห้อง
พาสาวน้อยที่ยังไม่รู้ชะตาว่าวันนี้หล่อนกำลังจะกลายเป็น ‘ของขวัญวันเกิด’ ชิ้นสำคัญที่ถูกใจนายและลูกสมุนของนายที่สุด
ลำไยพาพิมพิศร์เดินมาจนถึงสระน้ำหลังบ้านหลังใหญ่ แลเห็นแสงไฟสว่างสาดลอดพุ่มลีลาวดีออกมาถึงทางเดินเล็กๆ ปูด้วยกระเบื้องหยาบสีน้ำตาล ทอดยาวมาถึงงานปาร์ตี้ที่มีพ่อเลี้ยงคมกริชนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงไม้ริมสระ
กับไอ้เรืองแช่ตัวอยู่ในน้ำ วางศอกสองข้างไว้บนมุมขอบสระ ลอยตัวเอาเท้าตีน้ำ ส่วนได้เดชนั่งอยู่ที่ราวบันไดสเตนเลส มือข้างหนึ่งถือแก้วสุรา อีกมือคีบซิการ์พ่นควันสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศสีดำของราตรีกาล ทุกคนอวดเรือนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามเพราะว่ามีเพียงกางเกงว่ายน้ำที่ปกปิดกึ่งกลางกายเอาไว้
“มาแล้วค่ะพ่อเลี้ยง… ”
ลำไยบอกกับเจ้าของบ้านด้วยน้ำเสียงนอบน้อมแสดงความเคารพ
“โอ้… ว้าว… ”
พ่อเลี้ยงคมกริชอุทาน จ้องมองเรือนร่างเซ็กซี่ที่อาบอยู่ในแสงไฟสีเหลืองนวล สะดุดตากับสองเต้าอวบใหญ่ดันขึ้นมาจากชุดนอนบางๆ เห็นตำแหน่งของจุกหัวนมชัดเจน
สมุนมือซ้ายมือขวาที่อยู่รับใช้คมกริชมานาน ไอ้สองคนนี้รับใช้อยู่ในบ้านหลังนี้มาด้วยความซื่อสัตย์จนคมกริชรักเหมือนพี่น้อง แม้ฐานะจริงๆ จะเป็นเพียงนายกับบ่าวก็ตาม
“ไปหาพ่อเลี้ยงสิ”
ลำไยรีบบอก เมื่อเห็นพ่อเลี้ยงคมกริชอ้าแขนรอรับร่างนุ่มนิ่มให้ก้าวมาหา
“อะไรนะ… ”
พิมพิศร์หันมามองหน้าลำไย
“อย่าทำเป็นใสซื่อไปหน่อยเลยน่ะ ถ้าอยากจะอยู่ที่นี่อย่างมีความสุขในระหว่างนี้… เอ็งต้องตามใจพ่อเลี้ยง อย่าทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก”
ลำไยเอามือรุนหลังให้สาวน้อยก้าวเดินเข้าไปหาพ่อเลี้ยง ครั้นเมื่อหล่อนเดินเข้ามาใกล้ในระยะเอื้อมคว้า คมกริชก็กระชากแขนหล่อนรวบร่างอ้อนแอ้นมานั่งลงบนตักด้วยท่าทางหื่นกาม
“นาย… อย่านะ… นายจะทำอะไร”
พิมพิศร์ถามด้วยความตกใจกลัว
“แล้วผู้หญิงอย่างเธอมีอะไรให้ฉันทำบ้างล่ะ… ”
พ่อเลี้ยงรวบร่างเอิบอิ่มไปด้วยเลยเนื้อของวัยสาวสะพรั่งไว้ในอ้อมแขน ในท่าถ่างขาคร่อมเตียงเอนหลังพิงพนักเตียงอาบแดดกึ่งนั่งกึ่งนอนโดยมีร่างเซ็กซี่ของพิมพิศร์อยู่ตรงกลาง
“นายอย่าทำอะไรหนูนะ… ”
หญิงสาวทำท่าว่าจะขัดขืน
“ถ้าขัดขืนเดี๋ยวฉันจะส่งคนไปกระทืบพ่อเธอ… โทษฐานที่ไม่ยอมใช้หนี้… ก่อนมาเราก็ตกลงกันแล้วนี่นาว่าจะเอาตัวเธอมาแลกหนี้”
คำพูดของคมกริชทำให้ท่าทางขัดขืนของสาวน้อยค่อยๆ อ่อนลงไปอย่างเห็นได้ชัด
“นายอย่า… หนูกลัว หนูไม่เคย”
ทว่าหญิงสาวทนนิ่งให้พ่อเลี้ยงจูบไซ้หัวไหล่กลมกลึงได้เพียงอึดใจสั่นๆ หล่อนก็ทำท่าว่าจะขัดขืนขึ้นมาอีก เมื่อรู้สึกได้ว่าบางอย่างแข็งๆ กำลังเบียดบดอยู่กับร่องก้นของหล่อนเหมือนพยายามชอนไชหาช่องท่างซึ่งเขารู้ดีว่าอยู่ตรงไหน
“ไอ้เรือง… ไอ้เดช… ถ้าพวกมึงอยากสนุกก็รีบมา”
เสียงเรียกของพ่อเลี้ยง ทำให้สมุนมือขวาและมือซ้ายรีบเดินเข้ามาด้วยแววตาหื่น
“ไอ้เดช… เปิดให้กูเห็นหน่อยสิวะว่าหอยนังนี่มันจะขาวจะสวยเหมือนผิวพรรณของมันหรือเปล่า”
พ่อเลี้ยงสั่ง ไอ้เดชที่จ้องมองเรือนร่างของพิมพิศร์ด้วยแววตากระหายรีบขยับเข้ามาที่ปลายเตียง
- Writer
