แฟนด้อมใคร ๆ ก็รัก

1642 Words

‘ขอซื้อต่อ 150,000 ค่ะ พร้อมโอน!’ ความคิดเห็นดังกล่าวเด้งขึ้นมาใต้โพสต์ของแอดมินกอบัว ที่แค่ตั้งใจจะบอกเล่าความประทับใจในงานแฟนมีตติ้งครั้งแรกของศิลปินที่เธอรัก นอกจากรูปโพลาลอยด์พร้อมลายเซ็นแล้ว ยังมีโปสเตอร์ เคสโทรศัพท์ เสื้อยืดใส่กรอบไว้อย่างดีและของกระจุกกระจิกพร้อมลายเซ็นอีกมากมายที่แอดมินประจำกลุ่มภูมิใจนำเสนอ ทว่า…เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับทายาทห้างหรูใจกลางเมืองอย่างบงกชกาญจน์ “ขออภัยด้วยนะคะ แอดไม่ได้ขายค่ะ เจตนาของแอดคืออย่างแบ่งปันความประทับใจค่ะ” เธอให้เหตุผลอย่างสุภาพ แต่อีกฝ่ายกลับตื้อต่อไม่ยอมเลิกลา ‘งั้น 200,000 ค่ะ’ ถือว่าราคาสูงพอตัวเลยสำหรับเคสโทรศัพท์ชิ้นนั้น บงกชกาญจน์ยังคงยืนกรานปฏิเสธ ‘เราให้ 250,000 ค่ะ’ ความคิดเห็นล่าสุดเด้งขึ้นมาเกทับ “เฮ้! ชาวด้อมใจร่ม ๆ ก่อน” แฟนคลับรายอื่นโผล่มาดึงสติเป็นระยะสลับกับการท้าทายให้เสนอตัวเลขสูงขึ้นไปอีก จวนจะกลายเป็นการประมูลไปแล้ว ‘320,000 ค่ะ’ ‘370,500’ ‘เราให้ 400,000 บาทค่ะ’ การเพิ่มเติมพันสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนเริ่มชะลอตัวลงในช่วงท้าย ‘420,000’ ‘550,000’ ทีแรกเจ้าของโพสต์ตั้งใจจะปิดไม่ให้แสดงความคิดเห็นต่อ จนกระทั่ง… ‘ผมให้หนึ่งล้านบาทขาดตัวครับ’’ การเสนอราคาหยุดนิ่งไปในทันใด ชาวหมีแพนด้าที่ติดตามการแย่งประมูล (แบบไม่ตั้งใจ) คงพูดเป็นเสียงเดียวกันว่านายคนนี้ต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ ๆ จะเอารถยนต์ทั้งคันมาแลกของชิ้นเล็ก ๆ แค่ชิ้นเดียว ‘นับถอยหลังนะครับ นับหนึ่ง นับสอง นับสาม!’ และนั่นคือข้อความท้ายสุดก่อนบงกชกาญจน์จะลบโพสต์ทิ้งเพื่อไม่ให้เป็นดราม่าเยิ่นเย้อในภายหลังแล้วเปลี่ยนไปคุยเรื่องงานเปิดตัวแบรนด์แอมบาสเดอร์ที่งวดเข้ามาแทน “ใครได้เป็นผู้โชคดีบ้างคะแสดงตัวกันหน่อย งานนี้แอดกอบัวแต้มบุญไม่ถึงค่ะ อิจคนได้ไปมาเลย” ทำเป็นโพสต์ตีเนียนไปงั้นแหละ! นอกจากเธอเป็นลูกเจ้าของห้างดังกล่าวแล้ว คุณอายังเป็นหัวเรือใหญ่ฝ่ายการตลาดให้ทางแบรนด์อีกต่างหาก เสมือนมีตั๋วทองอยู่ในมือจะเดินตัวปลิวเข้าไปเจอตัวศิลปินถึงห้องแต่งตัวยังได้ แต่บงกชกาญจน์แฟร์มากพอที่จะไม่ทำเช่นนั้นจึงขอไปทำงานในฐานะนักศึกษาฝึกงานแทนแต่ก็ไม่รู้เลยว่าจะได้ไปช่วยงานฝ่ายไหน ถ้าต้องอยู่แผนกต้อนรับตรงทางเข้างานตลอดเวลาก็คงอดเจอไปตามระเบียบ ‘จะได้เจอเวย์หามั้ยนะคราวนี้ แต่เอาเถอะได้เห็นรอยยิ้มของเวย์หาจากไกล ๆ ก็ชื่นใจกอบัวแล้วล่ะ’ ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะคะ บงกชกาญจน์ต้องไปพิมพ์กล่าวราตรีสวัสดิ์ในอินสตราแกรมของปราณเวหาจนกลายเป็นกิจวัตรก่อนเข้านอน แต่คืนนี้กลับต่างกันที่…เจ้าของอินสตราแกรมมากดหัวใจให้ ‘งานหลักคือดูแฟนด้อมตีกัน ส่วนวงการบันเทิงแค่งานอดิเรก…’ ศิลปินรายหนึ่งได้กล่าวไว้ “อ้าว! หายไปหนแล้วอะ ลบโพสต์ไปเหรอ” เจ้าของราคาประมูลสูงสุดส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ แต่แอบแคปเจอร์โพสต์ดังกล่าวไว้แล้ว “ไม่ใจเลยนะกอบัว อดเสียตังค์ให้ชาวหมีแพนด้าของไอ้เวย์เลย” เชื่อเถอะว่าเรื่องนี้ถึงหูของเหล่าบิบี๋ (Bibi) ด้อมคู่แข่งตัวฉกาจแล้วแน่นอน งั้นถือว่าปั่นกระแสไปในตัว ที่สำคัญไอ้คนปั่นเนี่ย…ก็เจ้าของด้อม! พวกศิลปินส่วนใหญ่มีร่างอวตารในโลกออนไลน์เอาไว้ตามดูกิจกรรมกลุ่มแฟนคลับตัวเองด้วยกันทั้งนั้น ภัทรดนัยหรือชื่อในวงการสุดเท่ว่าบิชอป ทายาทรุ่นที่สี่ของกิจการนำเข้ารถยนต์หรูมูลค่านับหมื่นล้านบาท ผู้อยากเปิดประสบการณ์ชีวิตด้วยการลองมาทำงานสายบันเทิง แรกเริ่มเดิมทีไม่เคยมีความคิดจะเข้าวงการนี้เลย ต่อมามีคนชวนลงแข่งขันรายการ The only one Idol พร้อมปราณเวหาแต่ไปได้ไกลสุดแค่รอบ 10 คนสุดท้าย แต่ความสามารถในการร้องเต้นและบุคลิกมาดทะเล้นขี้เล่นก็ไปเตะตาแมวมองชื่อดังเข้า หลังจบซีซั่นได้ไม่นาน ภัทรดนัยได้เซ็นสัญญากับค่ายเพลงยักษ์ใหญ่คู่แข่งกับค่ายต้นสังกัดของปราณเวหา เดิมทีต้องเดบิวต์ในฐานะศิลปินกลุ่มแต่ก็มาเปลี่ยนเป็นศิลปินเดี่ยวภายหลัง แฟนคลับตีความเชื่อมโยงไปต่าง ๆ นานาว่าสองค่ายเพลงลั่นกลองรบเปิดหน้าท้าชนด้วยการส่งศิลปินหน้าใหม่ออกสู่ตลาดในเวลาไล่เลี่ยกันเพื่อชิงกระแส แม้ความเป็นจริง…ปราณเวหากับภัทรดนัยจะเป็นเพื่อนสนิทกัน สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นกลยุทธ์ทางการตลาด ฉากหน้าคือคู่แข่งที่ช่วงชิงชื่อเสียงแบบไม่มีใครยอมใคร เป็นเหตุให้สองด้อมแฟนคลับจะตีกันเองจนติดเทรนด์ทวิตเตอร์หลายต่อหลายครั้ง เรตติ้งพุ่งทะลุชั้นโอโซนไปถึงดวงจันทร์เลยทีเดียว ภัทรดนัยเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ หัวเราะเสียงต่ำในลำคอ ขณะกดส่งรูปที่แคปเจอร์มาจากกลุ่มให้เพื่อนสนิท ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับคิวงานให้สัมภาษณ์กับเรื่องแฟนมีตติ้งที่กำลังจะถึงโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนปลายทางอยากโทร. หาแทบตายแต่ไม่อยากรบกวน 5 ชั่วโมงต่อมา ศิลปินหนุ่มมาดทะเล้นสะดุ้งตื่นตามเสียงตั้งปลุกจากโทรศัพท์ ภัทรดนัยดึงผ้าคาดตาออก อ้าปากหาว บิดรกายซ้ายขวาไล่ความเมื่อยขบ ทว่าการนอนดึกตื่นแต่เช้า การใช้ชีวิตเร่งรีบด่วนจี๋กลายเป็นเรื่องปกติของคนในวงการไปแล้ว สิ่งแรกที่เจ้าของด้อมบิชอปทำคือเช็คข้อความในโทรศัพท์ “โอ้โห! ไอ้เวย์ให้พรกูแต่เช้าเลยนะมึง” โบราณว่าไว้เช้ามาเจออะไรเป็นอย่างแรกจเะจอสิ่งนั้นตลอดทั้งวัน แต่ขอให้เป็นแค่อุปมาอุปไมยก็แล้วกัน เขาออกอาการขำจนตัวงอเมื่อเห็นสิ่งที่เพื่อนตอบกลับมา ‘ไอ้ฟวย!’ ว่าแล้วก็กดโทร.ออกไปทักทายซะเลยดีกว่า “…” ปลายสายกดรับแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ภัทรดนัยก็ชิงพูดก่อน “ไอ้ฟวยครับ!” สาธุพรนั้นคืนสนอง “ไอ้เชี่ยบี มึงก็ช่างเสี้ยมนะ ไอ้สัตว์ ฮ่า ๆ” ปราณเวหามีโรลม้วนผมอันใหญ่ติดบนเหนือหน้าผาก ช่างแต่งหน้าที่สาระวนอยู่กับการเก็บรายละเอียดบนใบหน้าหล่อคมของเขา “กูเปล่าเสี้ยมนะ อย่าลืมสิกูก็เป็นหนึ่งในชาวหมีแพนด้านะ” แฟนคลับสายป่วนมากกว่า “ถ้าอยากได้ลายเซ็นกูขนาดนั้น มึงโอนล้านนึงมาให้กู เดี๋ยวเซ็นบนรองเท้าแตะให้ อันนั้นของสะสมของเขาอย่าไปไปวุ่นวายสิมึง” ปลายสายและต้นสายระเบิดหัวเราะดังลั่น “กูง่วงว่ะแม่งเอ๊ย! กว่าจะมีเวลาว่างยาวก็เดือนนู้นเลยแล้วมึง…เมื่อคืนนอนหลับดีมั้ย” ภัทรดนัยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังในช่วงท้าย “อ๋อ…หลับสิ เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ทำงานมาเหนื่อยเลยหลับง่าย” แต่ความจริงคือไม่ได้นอนเลยต่างหาก เมื่อนาฬิกาบอกเวลาตีสี่ครึ่ง ปราณเวหาซดกาแฟดำหลายแก้ว ตามด้วยวิตามินชนิดน้ำเพื่อบูสต์ผิวหน้าและไม่ให้ขอบตาคล้ำ จากนั้นก็ต้องมาส์กหน้าและบำรุงด้วยสารพัดทรีทเม้นท์ขั้นพื้นฐาน เพื่อให้ทุกอย่างใกล้เคียงกับปกติมากที่สุดก่อนมาพบปะผู้คน “อย่าลืมนะ ถ้ามึงอยากบ่นหรืออยากระบายอะไร โทรหากูได้ตลอดนะ ไม่ต้องเกรงใจ ถ้าไม่ได้รับเดี๋ยวเสร็จงานแล้วกูจะรีบกลับ” “เออกูจำได้ ขอบใจมึงนะ พอดีกูยังไหวอยู่” เขาคิดเสมอว่าต้องไม่สร้างภาระให้คนอื่น เพราะภัทรดนัยตารางงานก็แน่นเอี๊ยดไม่ต่างกัน “เรื่องเล็กน่า ไม่ขอบใจกูหรอก วงการนี้มันอยู่ยากไม่หล่อจริงแบบมึงกับกูก็ไม่ได้เว้ย ฮ่า ๆ” “เฮ้ย! แค่นี้ก่อนนะไอ้บี เดี๋ยวไว้คุยกันใหม่” ปราณเวหาต้องจบการสนทนาลงก่อนเพราะต้องให้ช่างไดร์แต่งทรงผม ภารกิจวันนี้คือการถ่ายภาพนิ่งโปรโมทซีรีส์ที่กำลังจะออนแอร์ต้นเดือนหน้าประกบคู่กับนางเอกดาวรุ่งหน้าใหม่ของวงการ ระหว่างรอเซ็ทฉากผู้จัดการส่วนตัวก็มาแจ้งข่าวสำคัญ “เวย์จ๊ะ งานวันพรุ่งนี้ลูกค้าขอเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดนะคะ น้องอยากให้พี่ลองหาคิวงานมาแทนมั้ย” ผู้จัดการสาวเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง ปลายตามองศิลปินในความดูแลอย่างมีนัยยะ ไอ้คิวแทรกงานเร่งด่วนที่ว่าคือทานข้าวกับผู้ใหญ่ระดับวีไอพี นอกจากได้ค่าตัวแล้ว หากลูกค้าพอใจจะมีทิปหนัก ๆ ตามมาเสมอ “ไม่ดีกว่าครับ เวย์ขอรีเล็กซ์ก่อนงานเปิดตัวที่จะถึงมะรืนนี้หน่อยแล้วกันครับ” ดวงตาเรียวยาวดูสดชื่นขึ้นฉับพลัน พอรู้ว่าจะได้วันหยุดพักผ่อน แค่หนึ่งวันหลังทำงานติดต่อกันยาวห้าเดือนเต็ม! “โอเคจ๊ะ พักผ่อนเต็มพลังนะ สู้ ๆ” คนที่ปราณเวหานับถือประหนึ่งพี่สาวร่วมสายเลือด เหยียดรอยยิ้มกว้าง ตบบ่าเชิงให้กำลังใจน้องชายผู้มีชื่อเสียง แม้ในใจแอบเสียดายไม่น้อยเพราะคนพาไปจะได้ค่าตอบแทนพิเศษแยกต่างหาก ได้พักผ่อนสักวันเหมือนได้ชีวิตตัวเองกลับคืน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more