“ปล่อยรดานะคะพ่อเลี้ยง”
หญิงสาวสะบัดตัวเองเพื่อให้หลุดพ้นจากฝ่ามือหยาบกระด้าง คนตัวโตแรงเยอะไม่คิดสนใจกำข้อมือน้อยเอาไว้แน่นหนา พร้อมใช้สายตาบังคับไปในตัว
“อย่าดื้อกับฉันรดา...”
“รดาไม่ได้ดื้อ แต่รดาไม่อยากให้คุณเหมมาถูกตัวรดาอีกแล้ว...”
“เห็นทีคงจะไม่ได้หรอก เพราะอะไรเธอย่อมรู้ดี” เหมราชเลิกคิ้วเข้มมองคนแสนงอน เอาไว้หลังจากเสร็จภารกิจเขาจะอธิบายเรื่องราวทุกอย่างให้หญิงสาวเข้าใจ
“เพราะรดาเป็นหนี้ชีวิตคุณ”
สาวน้อยบอกเสียงเศร้า นึกรังเกียจสัมผัสจากเขาจนแทบไม่อยากมองหน้า รู้ดีแก่ใจตนเองนั้นไร้สิทธิ์จะหึงหวง แต่ตอนเมื่อเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงอื่นแล้วทำอะไรต่อมิอะไรกันคาตาเธอขนาดนั้น ใจเธอมันรู้สึกแกว่งกวัดปวดหนึบอย่างห้ามไม่ได้ ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงการแตะเนื้อต้องตัวจากเขาเหลือเกิน
จนไม่นึกอยากให้เขามาถูกเนื้อตัวเธออีกแล้ว แต่เหมราชช่างร้ายกาจยิ่งนัก พอเธอสะบัดออกห่างเขากลับยิ่งร
