ตอนที่ 2 ไม่ได้ตั้งใจ
1792 Words
หลังจากที่เจนณรงค์สั่งงานทีมงานอาวุโสเกี่ยวกับเรื่องการเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้ พร้อมทั้งบอกว่าพวกเขาทั้งห้าคนจะยังไม่กลับ ให้ทั้งหมดเดินทางล่วงหน้าไปก่อนแล้วหยุดพักผ่อนจนกว่าปุณณดาจะหายดี เขาก็เดินตรงดิ่งไปยังบ้านพักที่อยู่ติดกับบ้านของตัวเองทันที
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ดาราสาวที่เดินวนไปวนมาเพราะความกลัว สะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจจนตัวสั่น
“คะ ใครคะ”
“พี่เอง”
“พี่เจน”
เธอถลาไปเปิดประตูให้คนที่เธอเคยคุยด้วยอย่างสบายใจ แต่ทันทีที่ประตูเปิดออก เขากลับดันเธอเข้ามาแล้วปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา ก่อนจะหมุนตัวกลับมามองเธอด้วยแววตาวาวโรจน์อำมหิต
“พะ พี่เจน พี่แป้ง เป็นยังไงบ้างคะ”
“จะถามว่าตายหรือยัง อย่างนั้นเหรอ”
เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้เขาถึงได้ดูน่ากลัวขนาดนี้
“พะ พี่พูดอะไรคะ ทำไมพูดแบบนั้น”
“หึ ผู้หญิงอย่างเธอนี่มันเสแสร้งเก่งจริง ๆ เมื่อคืนก็คิดว่าคุยกันเข้าใจแล้ว ที่ไหนได้ เธอมันตลบตะแลงสิ้นดี”
เมื่อคืนนี้เขาเพิ่งให้สติและให้กำลังใจเธออยู่เลยเรื่องของกวิน เธอเองก็เหมือนจะทำใจได้ ไม่คิดยื้อแย่งกวินมาจากปุณณดาอีกแล้ว แปลว่าเรื่องที่เกิดขึ้นหรือคำพูดของเธอเมื่อคืนนี้มันเป็นเพียงการแสดงของดาราหน้าใหม่ที่กำลังดังเป็นพลุแตกอย่างนั้นหรือ
“ทำไมพี่ว่าน้ำตาลแบบนั้น น้ำตาลไปทำอะไรให้พี่”
“เธอไม่ได้ทำอะไรให้พี่หรอก แต่คนที่เธอทำ นอนหายใจรวยรินอยู่ที่โรงพยาบาลโน่น”
เธอเบิกตากว้างขึ้น ตกใจที่เขารู้ว่าเธอเป็นคนสั่งให้เอางูมาปล่อยในห้องน้ำของปุณณดา แต่ที่เขาไม่รู้คือเธอพยายามตามหาตัวผู้ชายคนนั้นเพื่อระงับคำสั่งแล้ว
“น่ะ น้ำตาล..”
“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว เธอมันเลว อยากได้ผู้ชายของคนอื่นจนไม่มีความเป็นคนเหลืออีกแล้ว เธอรู้ไหมว่าผู้หญิงที่เธอเอางูไปปล่อยให้กัดน่ะ กำลังท้อง ตอนนี้ลูกในท้องเสี่ยงที่จะแท้ง ถ้ามีใครคนใดคนหนึ่งตาย เธอคงสะใจมากสินะ”
นาตาลีส่ายหน้า เบิกตาโพลง น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลมาอาบแก้มนวล เธอเดินถอยหลังอย่างไร้เรี่ยวแรง ความผิดที่เธอทำมันมหันต์นัก เธอกำลังจะฆ่าคนจริงๆ ฆ่าอย่างที่เธอต้องการในตอนแรก แต่มันไม่ใช่ตอนนี้แล้ว
“ไม่จริง น้ำตาลไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้”
เขาก้าวตามประชิดตัวเธอด้วยท่าทีคุกคาม มือใหญ่ล็อกคางเรียวเอาบังคับให้เงยหน้าขึ้นมองสบตากับเขา ดวงตาแดงก่ำไร้ความปรานีเหมือนเขาเป็นคนที่เธอไม่เคยรู้จัก ทำให้เธอกลัวจนตัวสั่น
“แล้วที่เธอตั้งใจมันเป็นแบบไหนล่ะ ตั้งใจให้ตายทั้งแม่ทั้งลูกใช่ไหม อยากได้นักใช่ไหม ผัวชาวบ้านน่ะ ถ้าอยากได้จนตัวสั่น ฉันจะสงเคราะห์ให้เธอเอง”
ร่างบางลอยหวือหงายหลังลงไปนอนแอ้งแม้งบนเตียงกว้าง คนตัวโตมองใบหน้าสวยที่ตื่นตระหนก พยายามกระถดตัวหนีจนแผ่นหลังชนกับหัวเตียง
เขาก้าวขึ้นเตียงแล้วดึงขาเรียวอย่างแรงจนเธอไถลลงมานอนตรงหน้า ก่อนขึ้นคร่อมคนที่ตัวสั่นสะท้านราวลูกนกตกน้ำ
“พี่เจน จะทำอะไรน้ำตาล ปล่อยน้ำตาลนะ”
“กลัวเหรอ ร่าน ๆ อย่างเธอ กลัวผู้ชายเป็นด้วยเหรอ นึกว่าอยากได้ผัวชาวบ้านจนตัวสั่น ถึงทำได้ทุกอย่างแม้แต่ฆ่าเมียเขา เธอมันไม่ใช่คน”
“พี่มันก็ไม่ใช่คนเหมือนกันแหละ ออกไป ออกไปจากห้องน้ำตาลเดี๋ยวนี้...อึก”
มือใหญ่ล็อกคอของเธอเอาไว้แล้วกดลงกับที่นอน ออกแรงบีบเล็กน้อย ตั้งใจขู่ให้กลัวว่าความตายที่เธอหยิบยื่นให้คนอื่นอย่างเลือดเย็น มันเป็นอย่างไร
คนตัวบางตะครุบมือของเขาเอาไว้ ทั้งทุบตีและหยิกข่วนจนเลือดซิบ แต่เขากลับไม่สะทกสะท้าน ทั้งยังออกแรงเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวจนเธอเบิกตาโพลง จึงยอมคลายมือออก
นาตาลีหอบหายใจงับอากาศลงปอด น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม เธอกลัวเขาจริง ๆ
“ฮือ น้ำตาลไม่ได้ตั้งใจ ปล่อยน้ำตาลไปเถอะนะ น้ำตาลกลัวแล้ว”
“กลัวเหรอ ฉันเคยเตือนเธอแล้ว ว่าอย่าแตะต้องแป้ง เธออยากลองดีกับคนอย่างฉันสินะ อยากรู้สินะว่าคนอย่างฉันจะทำอะไรกับคนอย่างเธอได้บ้าง”
“น้ำตาลกลัวแล้ว ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ พี่เจนเชื่อน้ำตาลนะคะ”
“ใครมันจะโง่เชื่อคนอย่างเธอซ้ำสอง กวินฉลาดนะ ที่ไม่เอาคนอย่างเธอ ผู้หญิงสกปรกทั้งตัวทั้งหัวใจ”
พูดจบก็กวาดตามองร่างกายที่มีเพียงชุดนอนบางเบาปกปิด เขาเหยียดยิ้มหยันที่มุมปาก แล้วกระชากชุดนอนบางแสนบางของเธอจนขาดกระจุย
เรือนร่างงดงามขาวผ่อง หน้าอกอวบอิ่มใหญ่โตเกินตัวที่มีปลายยอดสีชมพูสดปรากฏตรงหน้า เอวบางคอดกิ่วไร้ไขมันส่วนเกิน เนินเนื้ออวบอูมไร้เส้นขนน่ารักเหมือนเด็กแรกรุ่นทำเอาเขาใจแกว่ง
เธอกรีดร้องด้วยความตกใจแล้วยกมือขึ้นปิดบังของสงวน แต่ก็โดนเขารวมมือทั้งสองข้างของเธอด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียวไปล็อกไว้เหนือศีรษะ
ก่อนจะก้มลงตวัดลิ้นระรัวที่ปลายยอดสีสดแล้วดูดดึงจนเกิดเสียงดังอย่างตะกละตะกลามไร้ความปรานีจนเธอสะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย อย่านะ ไอ้บ้า หยุดเดี๋ยวนี้”
มือใหญ่ร้อนผ่าว บีบขยำไปทั่วร่างอย่างไม่เบามือนัก ก่อนวกมาเคล้นคลึงอกอวบที่เด้งสู้มืออย่างเมามัน
เศษผ้าบางเบาของชุดนอน ถูกนำมามัดรวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้กับหัวเตียงอย่างแน่นหนา แม้เธอจะพยายามดึงเท่าไร ก็ไม่สามารถเป็นอิสระได้เลย
“พี่เจน ปล่อยนะ น้ำตาลจะแจ้งความเอาพี่เข้าคุก ถ้าพี่ทำอะไรน้ำตาล”
“ดี ฉันก็จะแจ้งความเอาเธอเข้าคุกเหมือนกัน ข้อหาพยายามฆ่า มาลองดูกันว่าระหว่างเธอกับฉัน ใครมันจะติดคุกนานกว่ากัน”
พูดจบก็ก้มลงจูบฟัดหน้าอกนุ่มหยุ่นของเธออย่างกักขฬะ เนื้อสัมผัสแน่นเด้งอย่างที่ไม่เคยได้เจอมาก่อนในชีวิตหนุ่มทำเอาเขายิ่งเพิ่มแรงจูบฟัดจนเนื้อขาว ๆ เป็นรอยจ้ำแดง
“กรี๊ด...ช่วยด้วย ปล่อย ช่วยด้วย...”
ปากหยักได้รูปประกบปิดเสียงกรีดร้องน่ารำคาญ เขาบดเบียดดูดดึงริมฝีปากนุ่มนิ่มหอมกรุ่นอย่างหิวกระหาย ก่อนสอดแทรกเรียวลิ้นไปกวาดต้อนความหวานจนสาแก่ใจ ในขณะที่มือก็ยังบีบขยำนวดคลึงความนุ่มหยุ่นของเธออย่างแรงไม่หยุด
เมื่อโดนรุกเร้าพร้อมกัน แม้จะเจ็บปวด แต่คนตัวบางที่ไม่เคยต้องมือชายก็ตื่นเพริดไปกับสัมผัสหยาบโลนซ่านเสียว หัวหมุนเคว้ง ร่างกายเบาหวิวจนแทบไม่รู้สึกตัว สมองน้อย ๆ สั่งการให้เธอบดเบียดริมฝีปากจูบเขากลับไปแม้จะไม่เต็มใจก็ตาม
คนตัวโตยิ้มหยันมุมปาก มือร้ายเลื่อนลงไปประกบเนินเนื้ออวบอูมไร้เส้นขน แล้วลูบไล้กลีบดอกไม้เปียกแฉะเบา ๆ ร่างกายเย้ายวนสะดุ้งสุดตัว แต่กลับสั่นสะท้านเพราะสัมผัสเร่าร้อนของมือใหญ่ร้อนผ่าวที่ไม่คุ้นเคย
“หึ น้ำโคตรเยอะ ร่านขนาดนี้เลยเหรอ ถึงว่า อยากได้ผัวคนอื่นจนตัวสั่น ผู้หญิงร่าน ๆ ไร้สำนึก ฉันเพิ่งเห็นกับตาก็วันนี้เอง”
“อื้อ เอามือออกไปนะ ไอ้ทุเรศ ปล่อย”
“ได้”
เขาขยับกายลงต่ำ ถอดเสื้อยืดสีขาวที่สวมใส่สบายทิ้งลงที่พื้น เผยให้เห็นลำตัวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและลอนซิกแพคเรียงตัวสวย
มือใหญ่จับขาทั้งสองข้างของเธอแบอ้ากว้างท่ามกลางการดิ้นรนขัดขืนและกรีดร้องก่นด่า แต่ทันทีที่ดอกไม้สีชมพูอ่อนปรากฏตรงหน้า มันกลับดึงดูดสายตาจนไม่อาจมองไปทางอื่นได้อีกเลย
คนตัวโตตกอยู่ในภวังค์ เขาก้มลงสูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธออย่างไม่รู้ตัว แล้วดูดเม้มที่ติ่งเกสรสาวและกลีบดอกเล็ก ๆ แสนบอบบาง ลิ้นร้อนปาดไล้จนทั่วแล้วตวัดระรัวตรงจุดเสียวอย่างบ้าคลั่ง
“อ๊า อย่า อ๊าย...อ๊า”
คนตัวบางดิ้นเร่า เบิกตากว้าง ตกใจกับความรู้สึกเสียววาบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าจนร่างกระตุกสั่นระริก แม้จะอายแสนอายกับเสียงครวญครางราวกับสาวร่านรักอย่างที่เขาปรามาส แต่สัมผัสของลิ้นร้อนนุ่มนิ่มที่กำลังพลิ้วไหวตวัดระรัวอยู่บนส่วนที่ไวต่อความรู้สึกที่สุดในร่างกายเธอ มันแปลกใหม่และไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อน
แม้เธออยากจะดิ้นหนีให้สุดแรง แต่ดูเหมือนลิ้นร้อน ๆ กับปากร้าย ๆ ของเขาจะไม่อนุญาตให้เธอทำอย่างนั้น จึงทำได้เพียงนอนดิ้นเร่าระทดระทวย กรีดร้องครวญครางออกมาอย่างน่าสงสาร
และแม้กลิ่นและรสชาติของเธอจะถูกใจ แต่เขาต้องการทำร้ายให้เธอเจ็บปวดและสูญเสีย ไม่ใช่ทำให้เธอมีความสุข จึงหยุดทุกอย่างลงฉับพลันเมื่อระลึกได้ว่าลืมตัวหลงระเริงกับเรือนร่างเย้ายวนไปไกลแล้ว
เมื่อเขาหยุด ดวงตากลมโตที่หลับพริ้มก็ลืมขึ้น มองเขาด้วยแววตาปรือปรอยหวานเชื่อมแบบไม่รู้ตัว มันทำให้เขาไม่อาจทานทนต่ออารมณ์ดำฤษณาที่ครอบงำจิตใจไหว จึงคาดโทษเธอเอาไว้ครั้งหนึ่ง แล้วก้มลงตวัดลิ้นระรัวที่จุดเสียวของเธออีกครั้ง
คนตัวบางหลับตาพริ้มร้องครางโหย ความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้สัมผัสตีวนในร่างกาย ร่องรักตอดตุบบีบแน่นจนรู้สึกได้ ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกที่แทบหายใจไม่ออกนี้อย่างไร จึงร่อนสะโพกแอ่นอัดดอกไม้ใส่ลิ้นตามจังหวะร้อนแรงของเขา
เพียงเสี้ยววินาที ร่างบางที่กำลังล่องลอยเหนือปุยเมฆ เกร็งกระตุกเฮือก กรีดร้องเสียงหลง แตกกระจายความกระสันเต็มปากของเขา
- Writer
