ทัณฑ์สวาทมาเฟีย

ตอนที่10

“เจนนี่ถูกพี่ชายเธอส่งข้อความมาบอกเลิก วันนั้นถ้าไม่มีใครไปพบแล้วพาส่งโรงพยาบาลทัน น้องสาวของฉันคงเหลือแต่ชื่อ”

ม่านไหมสะดุ้งวาบเมื่อนึกถึงเจนนี่ออก เด็กผู้หญิงคนนั้นคือน้องสาวของหลี่ไท่หยาง ลายเมฆเคยมาปรึกษากับเธอเรื่องเจนนี่ พี่ชายของเธอไม่เคยมีความลับกับน้องสาวฝาแฝดอย่างเธอ บ่อยครั้งที่สองพี่น้องเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษากัน เรื่องความสัมพันธ์ของเจนนี่กับลายเมฆเป็นเรื่องที่ม่านไหมรู้สึกเห็นใจเด็กสาว เธอรู้ว่าพี่ชายเป็นผู้ชายเจ้าชู้ชอบป้อสาวไปทั่ว เจนนี่เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ลายเมฆคุยด้วย แต่พิเศษตรงที่ลายเมฆกลับมีความรู้สึกดีให้กับเด็กสาว เพราะความใสซื่อและจริงใจของเธอ จนเขาไม่กล้าคิดหลอกลวงเธอ แต่เจนนี่ผูกพันกับลายเมฆมากทำให้พี่ชายของเธอไม่กล้าตัดรอนเพราะห่วงความรู้สึก ม่านไหมจึงแนะนำให้ลายเมฆถอยห่างออกมาเลิกติดต่อกับเจนนี่สักพัก ช่วงหลังพี่ชายมัวแต่วุ่นกับการหนีหนี้จนไม่ได้ติดต่อเจนนี่อีกเลย ม่านไหมไปเปิดดูกล่องข้อความก็พบข้อความตัดพ้อต่อว่าจากเจนนี่ จนรู้สึกสงสารเห็นใจในความรู้สึกดีๆ ที่เด็กสาวมีให้พี่ชายจอมเจ้าชู้ของเธอ หากปล่อยให้เจนนี่ผูกพันกับลายเมฆต่อไป เจนนี่คงจะเสียความรู้สึกไม่น้อยเมื่อรู้ว่าลายเมฆไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเธอมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ม่านไหมเลยตัดสินใจส่งข้อความตัดสัมพันธ์ไป หวังให้เจนนี่ตัดใจจากพี่ชายของตนไม่คิดว่ามันจะส่งผลทำให้เด็กสาวเสียใจจนคิดฆ่าตัวตาย คนที่ทำผิดต่อเจนนี่คือเธอ... ม่านไหมนึกเสียใจกับการกระทำโง่ๆ ของตัวเอง เธอทำร้ายจิตใจเด็กผู้หญิงคนหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ สมควรแล้วที่พี่ชายของเจนนี่จะโกรธเกลียดเธอ

“ฉะ...ฉันขอโทษ... พี่ชายฉันเขาไม่ได้ทำร้ายเจนนี่ แต่...” ม่านไหมขยับปากจะบอกความจริงแต่ถูกคนฟังขัดขึ้นก่อน

“หุบปากนะ ฉันไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวจากเธอ!”

หญิงสาวเอ่ยขอโทษออกมาด้วยความสำนึกผิด แต่คนฟังกลับรู้สึกโมโหขึ้นมา เมื่อเข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังแก้ตัว จึงไม่อาจทนฟังให้จบไหว

“เธอต้องชดใช้ความผิดที่เธอกับพี่ชายทำไว้กับน้องฉัน ด้วยร่างกายของเธอ ม่านไหม” หลี่ไท่หยางเอ่ยเสียงกร้าว

“ไม่นะ ฟังฉันก่อน อุ๊บ!” เสียงร้องขาดหายลงคอไป เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวประกบลงมาปิดไว้แน่น

จุมพิตของหลี่ไท่หยางดุดันไร้ความอ่อนโยน แรงขับจากภายในกระตุ้นให้เขาทำรุนแรงกับเธอ ภาพของน้องสาวที่นอนนิ่งเป็นผักไม่ต่างจากซากศพลอยแวบเข้ามาในหัว ความแค้นผลิดอกออกผลจนแน่นอก มาเฟียหนุ่มไม่คิดจะถนอมร่างบางสักนิด เขาอยากให้เธอเจ็บปวด อยากให้พี่ชายสารเลวของเธอเจ็บปวดไม่น้อยกว่าเขา หากรู้ว่าน้องสาวได้รับผลกรรมจากการกระทำเลวของตนเช่นไร

ม่านไหมหมดปัญญาดิ้นรน เมื่อหลี่ไท่หยางกำลังชำระแค้นของเขาด้วยการพร่าผลาญร่างกายของเธอ มือหนาขยำทรวงนุ่มจนแทบแหลกคามือ ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากอิ่มจนบวมเจ่อ ก่อนจะรุกรานไปทั่วทุกตารางนิ้วบนผิวเนื้อนุ่ม ฝากรอยแดงไว้ทุกที่อย่างไม่คิดถนอม ขณะเดียวกันก็ปลุกเร้าเธอให้คล้อยตามสัมผัสร้อนเร่านั้น ปลายลิ้นร้อนลากไล้โลมลูบผ่านจุดไวต่อความรู้สึก กระตุ้นกายสาวให้ตอบสนองอย่างน่าอาย

“เธอเป็นทาสฉัน ม่านไหม เธอเป็นทาสของหลี่ไท่หยาง...” เสียงคำรามของเขาดังกระหึ่ม

“ไม่... อย่านะ อย่า... ได้โปรด...”

ม่านไหมบิดกายเร่าร้องครางขอความเมตตาเมื่อเขาไล่ต้อนเธอจนทรมานแทบขาดใจ สมองอ่อนล้าสิ้นแรงต่อต้านเมื่อ ความรู้สึกบางอย่างพุ่งแรงจนกลบกลืนทุกสรรพสิ่ง หลี่ไท่หยางไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวอุทรณ์จัดการลงทัณฑ์เธอด้วยกายแกร่งของเขา ม่านไหมสะดุ้งเฮือกเจ็บแปลบราวกับร่างกายแยกออกเป็นสองส่วน จนต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เสียงของเธอทำให้คนลงทัณฑ์ชะงักหยุดเคลื่อนไหว ก่อนจะยิ้มหยันแล้วปิดเสียงร้องหนวกหูนั้นด้วยริมฝีปากของเขา ร่างหนาขยับร่างตอกตรึงร่างบางด้วยจังหวะหนักหน่วงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่นำพาต่อการดิ้นรนขัดขืนนั้น

เสียงกรีดร้องของเธอดังอยู่ในคอ ม่านไหมน้ำตาไหลพราก มาเฟียหนุ่มลงทัณฑ์โดยไร้ความปรานี กายสาวถูกเขารุกรานโดยไม่ทะนุถนอม เมื่อไม่อาจหลุดพ้นจากขุมนรกนี้ได้มือน้อยจึงจิกไหล่หนาไว้แน่น กดปลายเล็บจิกข่วนจนเป็นรอยแดงไปทั่ว แต่ไม่อาจหยุดยั้งความโหดร้ายที่เกิดกับร่างกายของเธอได้ ม่านไหมแทบขาดใจตายไปกับแรงถาโถมอย่างหนักหน่วงที่กระหน่ำลงมาบนเรือนร่างบอบบางของเธอ ความแค้นของเขาช่างน่ากลัวนัก หญิงสาวได้แต่ภาวนาไม่ให้ตัวเองขาดใจตายลงไปในนาทีนี้เสียก่อน

หลี่ไท่หยางคลายริมฝีปากออก ดวงตาคู่คมจ้องมองใบหน้าของเชลยสาวด้วยแววตาวาวโรจน์ กายแกร่งขยับรุกเร้าโหมกระหน่ำด้วยแรงแค้น ใบหน้างามบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดทรมาน เสียงครางผะแผ่วดังออกมาจากริมฝีปากแดงสดที่ตอนนี้บวมเจ่อด้วยฤทธิ์จูบของเขาเมื่อครู่

มาเฟียหนุ่มบังคับการเคลื่อนไหวให้ดุดันขึ้นเรื่อยๆ เขาจะไม่ยอมให้เธอตายง่ายๆ หรอก จะทรมานเธอให้ตายช้าๆ อย่างเจ็บปวดให้สาสมกับความผิด ที่บังอาจมาหลอกลวงคนของตระกูลหลี่ เขาอยากให้เธอเจ็บ อยากให้เธอจำ ขณะเดียวกันอยากลงทัณฑ์เธอให้ทรมานเจียนตายอยู่ใต้ร่างของเขาแบบนี้จนขาดใจ...

ม่านไหมหอบหายใจแรงความเจ็บปวดปนเปมากับความหวามไหวจนยากจะแยกออก เธอส่ายหน้าไปมาเมื่อร่างกายได้รับความทรมานจากมาเฟียหนุ่มจนเจ็บร้าวระบมไปหมดทั้งตัว เขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดทรมานเธอสักที กายแกร่งยังคงขับเคลื่อนความทรมานให้เธอไม่หยุดยั้ง น้ำตาไหลจนนองใบหน้าแต่เขาหาได้ใส่ใจไม่ จิตใจของเขาโหดร้ายเกินมนุษย์หรือไรจึงไร้ความสงสารเห็นใจผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอ

ร่างหนาเริ่มทานทนต่อความต้องการของตัวเองไม่ไหว เมื่อแรงบีบรัดจากกุหลาบงามกำลังทำให้เขาแทบคลั่งตาย มาเฟียหนุ่มทุ่มแรงที่มีตอกย้ำความโกรธแค้นลงบนร่างงดงามจนสุดแรง ก่อนจะคำรามลั่นเมื่อถึงขีดสุดของความอดทน พร้อมๆ กับเสียงกรีดร้องของหญิงสาวใต้ร่างที่ดังขึ้นมา เขาซบหน้าลงบนทรวงนุ่มหอบหายใจแรง เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าแดงก่ำของหญิงสาวที่ตอนนี้หมดเรี่ยวแรงต่อต้านเขาโดยสิ้นเชิง บทลงทัณฑ์ของเขาทำให้ม่านไหมหมดสติลงไปแล้ว

“ม่านไหม... เธอจะได้รับโทษของเธออย่างสาสม ฉันจะทำให้เธอเจ็บปวดเหมือนที่พี่ชายเธอทำกับเจนนี่” หลี่ไท่หยางบอกคนไร้สติด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ดวงตายาวเรียวเปล่งกายวาววับด้วยเปลวแค้น

เขาต้องการให้ม่านไหมสำนึกผิดแทนพี่ชาย จนยอมรับการลงทัณฑ์อย่างไม่มีบิดพลิ้ว  ลายเมฆต้องได้รับบทเรียนอย่างสาหัสจากการทำให้น้องสาวของเขาต้องเสียใจด้วยความเจ็บปวดของน้องสาวตัวเอง คนอย่างหลี่ไท่หยางยามโกรธยามแค้นใครสักคน เขาไม่มีวันให้คนๆ นั้นลอยนวล ต่อให้หนีไปไกลสุดขอบโลกก็จะตามลากตัวมาลงโทษให้ได้

ม่านไหมกำลังจะได้การลงทัณฑ์ ที่หญิงสาวต้องจดจำไปตลอดชีวิต...

หนึ่งอาทิตย์นับตั้งแต่วันที่ม่านไหมเดินทางมาเหยียบเกาะฮ่องกง หญิงสาวตกเป็นจำเลยแค้นของหลี่ไท่หยางในคืนแรกที่มาถึงที่นี่ เขาทำลายสิ่งมีค่าในชีวิตของลูกผู้หญิง เพราะต้องการให้เธอชดใช้ความผิดที่ทำกับน้องสาวของเขา เช้าวันรุ่งขึ้นม่านไหมนอนซมเป็นไข้ ร่างกายของเธอปวดร้าวระบม เนื้อตัวเต็มไปด้วยร่องรอยป่าเถื่อนจากแรงแค้นของมาเฟียหนุ่ม จนแพทย์ผู้รักษามองเธอด้วยความเห็นใจ แต่ไม่อาจว่ากล่าวตำหนิคนทำได้ด้วยเกรงอิทธิพลและอำนาจอันล้นเหลือของหลี่ไท่หยางเจ้าพ่อท่าเรือ