กลับมาที่ปัจจุบัน
"บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ตากฝน” รู้ว่าตัวเองเป็นยังไงยังดื้อรั้นไม่หยุด เขาอุ้มเธอไปขึ้นรถพากลับบ้าน แม้ในใจจะทั้งโกรธและโมโหมากแค่ไหนก็ตาม แต่เขาเองก็รู้สึกผิดที่ทิ้งเธอไว้คนเดียวจนกลายเป็นแบบนี้ ไซลอนรีบพาหญิงสาวกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพราะทั้งเขาและเธอต่างก็เนื้อตัวเปียกไปตาม ๆ กัน
บ้าน
หลังจากมาถึงบ้านไซลอนก็จัดการเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หญิงสาวจนเสร็จสรรพแล้วปล่อยให้เธอนอนพักผ่อนไป เขาไม่ลืมที่จะเอาเจลแปะลดไข้ไปติดหน้าผากให้เธอ เขากลัวว่าเธอจะไข้กลางดึกเลยต้องกันไว้ก่อน ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลไหมหรือยังไง เป็นไปได้ก็อยากให้เธอตื่นมากินยาแต่เธอหลับอยู่เขาไม่อยากรบกวน ร่างสูงพาตัวเองมานั่งที่โซฟาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเตียงนอนสักเท่าไหร่ เขาทอดสายตามองไปยังร่างบางที่หลับใหลอยู่บนเตียงกว้าง อยู่ ๆ คำพูดนั้นก็ลอยกลับเข้ามาในหัว
"คุณอานนท์ครับ คุณอานนท์เป็นคนจ้างผม"
ทุกคนค
