“กูเคยคิดแต่กูก็กลัวว่ามันจะเป็นไปตามเกมของเด็กนั่น”
ในตอนนี้แก้มหอมไม่ต่างอะไรกับคนที่กำลังเล่นเกม เล่นเกมเพื่อเอาชนะด่านที่มีตัวของฟ้าครามเป็นอุปสรรค
“เป็นแล้วยังไง ในเมื่อมันก็แฟร์”
แน่นอนมันแฟร์มาก ในเมื่อแก้มหอมก็ต่างอยากทำให้ฟ้าครามสนใจ หากฟ้าครามจะเล่นกลับก็คงไม่มีอะไรเสียหาย
“น้องแก้มหอมอยากให้มึงสนใจ มึงก็สนใจแล้วเล่นด้วยเอาให้หลาบจำไปเลยว่าไม่ควรมาเล่นกับมึง”
“กูกลับไปคิดก่อนแล้วกันเพราะสำหรับกูเด็กคนนี้น่ารำคาญฉิบหาย” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรง เขายังคงยืนยันคำเดิมที่เคยพูดไว้ว่าแก้มหอมรวมถึงผู้หญิงคนอื่นล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญ
“จะคิดอะไรเยอะแยะ ในเมื่อน้องมันสนใจมึงขนาดนี้”
“เพราะสนใจกูขนาดนี้ไง กูจึงไม่ควรทำอะไรกลับไปเพราะอาจจะทำให้อีกคนรู้สึกมากกว่าเดิม”
แน่นอนว่าฟ้าครามเป็นห่วงความรู้สึกของยัยเด็กแก้มหอมเพราะตอนนี้ฟ้าครามไม่รู้ว่าความรู้สึกจริงๆของแก้มหอมคือ
