เฮียครามคนโหด | 9

1858 Words

“แล้วหลังจากนี้ก็เตรียมรับมือกับหนูดีๆเพราะหนูเด็ดกว่าที่เฮียครามคิด” แก้มหอมพูดขึ้นทันที แก้มหอมมั่นใจว่าเธอมีดีมากกว่านี้และสามารถทำให้ฟ้าครามสนใจได้ เธอยังไม่ได้เอาอะไรมาใช้อีกเยอะ สกิลการอ่อยการยั่วผู้ชายมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับแก้มหอม ยิ่งฟ้าครามดูถูกและว่าเธอแบบนี้ มันก็ยิ่งทำให้เธอฮึกเหิมและมีกำลังใจที่อยากจะเอาชนะ พุ่งชนกับฟ้าครามที่ทำตัวขวางโลกเอาแต่พูดว่าเธอมันก็แค่เด็กกะโปโล “ถ้าเธอเด็ดฉันคงสนใจเธอไปแล้ว” “ขนาดไม่เด็ดยังทำของเฮียครามขึ้น หากหนูเด็ดหนูก็มั่นใจว่าเฮียครามคง…” แก้มหอมยกยิ้มและหยุดพูดไปเสียดื้อๆ เธอตั้งใจทำแบบนี้เพื่อให้ฟ้าครามคิดไปต่างๆนานา จินตนาการว่าคำพูดของเธอมันสื่อถึงอะไร “คงอะไร” “คงอดใจที่จะเอาหนูไม่ไหว” “ฝันหรอ” “ฝันไม่ฝันเดี๋ยวก็รู้กันเพราะหนูอยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าของฉายาตัวพ่อวิศวฯจะมีน้ำยามากแค่ไหน” แค่แก้มหอมลูบนิดลูบหน่อย แก่นกายความเป็นชายของฟ้าครามก็ขยายใหญ่เต็มตัวโชว์ลำแข็งๆแล้วแบบนี้จะไม่ให้แก้มหอมคิดเข้าข้างตัวเองได้ยังไง ถึงปากบอกไม่สนใจแต่ลึกๆในใจกลับรู้สึกกับการกระทำ มันไม่ยากหรอกหากจะทำให้สนใจและรู้สึกในเรื่องนี้ไปพร้อมๆกัน “คืนนี้ขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่าอยากเอาเวลาไปสนุกกับผู้ชายด้านล่างก่อนจะเอาเวลาทั้งหมดมาทุ่มกับเฮียครามคนเดียว” แก้มหอมทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นี้พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆให้กับฟ้าคราม วันนี้เธอหงุดหงิดพอตัว หากยังอยู่ในห้องนี้กับเฮียครามมีหวังคงแย่กว่านี้เพราะคำพูดของเขาไม่ถูกใจเธอสุดๆ “เรื่องของเธอ” ฟ้าครามตอบกลับไปพร้อมกับเลิกสนใจแก้มหอมและยกแก้วแอลกอฮอล์สีอำพันขึ้นดื่มโดยไม่สนใจแก้มหอมที่เดินจากไป ความรู้สึกในตอนนี้น่ะหรอ ตัวของฟ้าครามอยากปลดปล่อยแทบแย่และหลังจากยกแก้วจนหมดฟ้าครามก็รีบตรงยังคลับหรูย่านชานเมืองสถานที่ประจำของตัวเอง วันต่อมา “เป็นอะไรวะไอ้คราม ทำไมมึงหงุดหงิดแบบนี้” ค่ายถามขึ้นเพราะตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องเรียนเพื่อนสนิทอย่างฟ้าครามก็แสดงออกถึงความหงุดหงิดจนรังสีความน่ากลัวแสดงออกให้ทุกคนเห็น “เปล่า” ฟ้าครามปฏิเสธออกมาเพราะเขาเองก็ไม่รู้จะพูดเรื่องนี้ออกมายังไง “ปากบอกเปล่าแต่คิ้วมึงขมวดจนเป็นโบว์แล้ว” ท็อปที่นั่งอยู่ข้างๆก็อดที่จะถามไม่ได้ คิ้วหนาได้รูปของฟ้าครามแทบจะมัดโบว์ได้แล้วจริงๆ “มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย” “เรื่องอะไร” “ก็…” แน่นอนว่าฟ้าครามอั้มอึ้งที่จะตอบ เขาไม่รู้ว่าตัวเขาจะพูดออกไปดีไหม เรื่องแบบนี้เพื่อนของเขามันเข้าข้างยัยเด็กแก้มหอมอะไรนั่นจะตาย ! “ก็อะไรก็พูดมา กูเพื่อนมึงมีอะไรก็บอกได้” “หรือจะเป็นเรื่องของน้องแก้มหอม เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างวะ” “เออ ! เรื่องของยัยเด็กแก้มหอมนี่แหละ” ฟ้าครามยอมรับออกไปตามตรงเพราะเรื่องที่ทำให้เขาหงุดหงิดและกวนใจอยู่ในตอนนี้มีแค่เรื่องของคนคนนี้คนเดียว “ทำไมวะไอ้ครามมีอะไร” “น้องมันบอกว่าหากกูไม่สนใจจะเลิกยุ่งกับกู” “แล้วยังไง สุดท้ายไม่ยอมเลิกยุ่งหรอ” “ถ้าเลิกยุ่งกูจะนั่งหงุดหงิดอยู่แบบนี้ไหม แล้วดูไหนจะถ่ายรูปตัวเองส่งมาให้กูอีก สวยมากมั้งหน้าก็บานยังกับจานวัด” ฟ้าครามเปิดโทรศัพท์และส่งให้เพื่อนดู มันไม่ได้เป็นภาพโป๊เปลือยแต่อย่างใดแต่เป็นภาพใบหน้าของแก้มหอมที่กำลังยิ้มกว้าง จะว่าสวยก็สวยจะว่าน่ารักก็น่ารักแต่ก็นั่นแหละ ! ฟ้าครามได้แต่สลัดความคิดเหล่านี้ออกไปจากหัว สวย น่ารักที่ไหนกันเพราะหน้าของยัยเด็กคนนี้บานยังกับจานวัด “ถ้าน้องแก้มหอมไม่สวย ใครจะสวยอีก” ท็อปพูดขึ้นทันทีเพราะระดับตัวท็อปได้ชื่อของมหาวิทยาลัยอย่างน้องแก้มหอมหากไม่สวยผู้หญิงคนไหนจะสวยได้อีก “กูเกลียดฉิบหาย คนไม่รักษาคำพูด” เพราะคนแบบนี้ไม่ใช่คนดี สำหรับฟ้าครามใครที่ไม่รักษาคำพูดก็ไม่ควรยุ่งเกี่ยว คนจำพวกนี้ก็ได้แต่พูดแต่ไม่เคยทำอะไรได้เลย “มึงไปทำอะไรหรือไปว่าอะไรน้องมันหรือเปล่า ก็รู้ว่าน้องแก้มหอมชอบเอาชนะ กูว่ามันต้องมีเรื่องอะไร” แน่นอนว่าฟ้าครามเล่าเรื่องทั้งหมดให้ค่ายกับท็อปฟัง เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องวีไอพีที่คลับหรูเมื่อคืน “คำว่าเด็กกะโปโล” ค่ายถามขึ้นทันทีเพราะเพียงแค่คำเดียวมันจะทำให้น้องแก้มหอมเปลี่ยนใจได้จริงๆหรอ “เออ ! คำนี้คำเดียว” ฟ้าครามตอบรับคำเพราะมันแค่คำเดียวจริงๆ ก็คงเป็นอย่างที่คิดที่ยัยเด็กแก้มมีปมกับคำว่าเด็กกะโปโลมันจึงทำให้ผลทุกอย่างออกมาเป็นแบบนี้ ! “น้องมันอาจจะฝังใจหรือมีปม” จากที่ท็อปคิดมันคงมีเหตุผลเดียวเพราะหากไม่ใช่เรื่องการฝังใจหรือปมที่ทำร้ายจิตใจก็คงไม่เป็นอะไรแบบนี้ “แต่ก็ไม่ควรผิดคำพูดกับกู” “แล้วมึงจะทำยังไง ปล่อยไว้แบบนี้หรือยังไง” “กูกำลังคิด” “ถามจริงๆนะไอ้ครามที่บอกไม่สนใจ มึงไม่สนใจจริงๆหรอ” ในใจลึกๆของค่ายคิดว่าเพื่อนสนิทคงรู้สึกอะไรบ้างแต่คงกลับเมินเฉยแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร “มึงเงียบ” ท็อปพูดขึ้นเพราะคนอย่างฟ้าครามหากอะไรไม่ใช่เรื่องจริงก็จะสวนกลับทันควันแบบไม่มีช่องว่าง “กูไม่ได้สนใจแต่กูไม่ปฏิเสธว่ากูรู้สึก” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรงเพราะเขายังยืนยันคำเดิมว่าไม่เคยสนใจแก้มหอมแต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าไม่รู้สึกอะไรกับแก้มหอม ฟ้าครามก็เหมือนผู้ชายทั่วไป มีความรู้สึกแต่ใช่ว่าจะอดทนกับอะไรได้มากมาย หากมีผู้หญิงมาอ่อยมายั่วก็ต้องรู้สึกกันเป็นธรรมดา “หมายความว่ายังไง” “กูรู้สึกกับการกระทำของเด็กนั่น ทุกครั้งที่โดนอ่อยโดนยั่ว กูรู้สึกจนแทบทนไม่ไหว” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรงตามความรู้สึกของตัวเอง ในเมื่อตอนนี้มีแค่เพื่อนที่พอจะปรึกษาได้ก็เอาไงเอากันยังไงก็ต้องพึ่งพวกมันในการที่จะพูดคุยเรื่องพวกนี้ “มึงชอบน้องแก้มหอม” ท็อปพูดขึ้นทันทีเพราะหากเป็นแบบนี้ลึกๆในใจยังคงรู้สึกอะไรบ้าง “กูไม่ได้ชอบ” ฟ้าครามสวนกลับทันควัน เขายังคงยืนยันคำเดิมว่าไม่ได้ชอบและรู้สึกอะไรกับยัยเด็กแก้มหอม “พวกมึงคิดดูแล้วกันหากมีผู้หญิงมาอ่อยมายั่ว มึงทนไหวหรอ” ฟ้าครามเลือกที่จะถามกลับไปเพราะผู้ชายเหมือนกันก็คงมีความรู้สึกไม่ต่างกัน “กูคงทนไม่ไหวจับกระแทกแม่ง ! ตรงนั้น” ท็อปพูดขึ้นทันทีเพราะหากเป็นแบบนั้น ทำไมต้องทนในเมื่อมีคนมาเสนอให้ถึงที่เราก็ควรสนองกลับ “กูไม่ออกความเห็นเพราะกูรักเมีย” ค่ายตอบกลับมาตามตรงเพราะต่อให้มีผู้หญิงเข้ามาอีกกี่คน เขาก็ไม่สนใจเพราะในใจตอนนี้คลั่งรักแฟนสาวเพียงคนเดียว “แต่ที่กูอดทนเพราะกูรู้ว่าหากกูไม่ทน เด็กคนนี้แม่งต้องตามแบบไม่เลิกรา” แน่นอนว่าฟ้าครามคิดแบบนี้เพราะแก้มหอมไม่เหมือนทุกคนที่ฟ้าครามเคยเจอ หากเป็นคนอื่นเมื่อฟ้าครามเมินเฉยไม่สนใจก็จะหยุดและเลิกการกระทำทุกอย่าง แต่เมื่อเป็นยัยเด็กแก้มหอมคนนี้กลับทำทุกวิถีทางหาวิธีเอาชนะและทำทุกอย่างให้สำเร็จตามที่ตัวเองต้องการโดยไม่สนใจอะไร “จำที่กูเคยบอกมึงได้ไหม” “ไม่” “ไอ้เวรนี่ !” “บอกอะไร พูดๆมาสิวะ” “ที่บอกให้มึงเล่นกลับ” ค่ายพูดขึ้นทันทีเพราะเขาเคยแนะนำฟ้าครามไปแล้วจะติดก็ไอ้เพื่อนตัวดีที่ไม่ยอมทำตาม “กูรู้ว่ามึงก็ไม่ใช่เล่นๆ มึงไปคลับย่านชานเมืองบ่อยไม่ใช่หรอไอ้คราม” ท็อปพูดขึ้นพร้อมกับยกยิ้มเพราะตัวเขาบังเอิญไปเห็นอะไรดีๆแบบนี้มา “รู้ได้ยังไง” ฟ้าครามตกใจไม่น้อยได้แต่ถามขึ้นเพราะมั่นใจว่าตัวเองระวังตัวดีพอสมควร “คลับอะไรวะ” ค่ายที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรก็ได้แต่ถามขึ้นเพราะในตอนนี้มันมีแค่ฟ้าครามกับท็อปเท่านั้นที่รู้ในสิ่งที่กำลังคุยกัน “ที่เพื่อนมึงไม่สนใจผู้หญิงรอบตัวเพราะเพื่อนมึงมันซื้อกินไอ้ค่าย” ท็อปไม่รอให้ค่ายสงสัยไปมากกว่านี้ เขาพูดออกมาตามตรงเพื่อให้ค่ายรู้เหมือนกันอย่างแจ่มแจ้ง “มึงรู้ได้ยังไงไอ้ท็อป” ฟ้าครามถามออกไป ถึงจะไปแต่ใช่ว่าจะไปทำในเรื่องพวกนี้ อาจจะไปดื่มหรืออะไรก็เป็นได้ “กูก็ไปบ่อยและวันนั้นก็เผอิญเห็นมึงขึ้นห้องไปกับเด็กของมาม่าซัง” ท็อปตอบกลับมาตามตรงเพราะตัวท็อปเองก็ใช้บริการคลับนี้อยู่เหมือนกันและวันนั้นมันก็บังเอิญได้เห็นเพื่อนสนิท “เออ ! ยอมรับกูได้ว่ากูซื้อกิน” ฟ้าครามก็เลือกที่จะยอมรับความจริงเพราะในตอนนี้ท็อปรู้จริงทุกอย่างแบบที่ฟ้าครามไม่สามารถโกหกหรือแถอะไรได้ “ทำไมซื้อกิน ทั้งๆที่มีผู้หญิงเข้ามาหามึงตั้งมากมาย” “กูต้องการตัดความรำคาญ สำหรับกูผู้หญิงแม่ง ! คือสิ่งมีชีวิตที่โคตรน่ารำคาญ” “ไหนๆก็ตัดน้องแก้มหอมออกไปไม่ได้แล้ว มึงก็เล่นกลับเลยสิ” ค่ายพูดขึ้นอีกครั้งเพราะหากเป็นแบบนี้คงจะดีไม่น้อย ฟ้าครามกับน้องแก้มหอมดูเหมาะสมกันไม่หยอก “กูเคยคิดแต่กูก็กลัวว่ามันจะเป็นไปตามเกมของเด็กนั่น” “เป็นแล้วยังไง ในเมื่อมันก็แฟร์” “น้องแก้มหอมอยากให้มึงสนใจ มึงก็สนใจแล้วเล่นด้วยเอาให้หลาบจำไปเลยว่าไม่ควรมาเล่นกับมึง” ❤️ เริ่มสนุกแล้วสิ !

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more