เสน่หานารี

บทที่9

บรืน

รถตู้คันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาในอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยชายชุดดำมากมายยืนล้อมรอบตรวจดูความปลอดภัยให้กับเจ้านาย

ชายร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำเข้มก้าวขาลงมาทันทีเมื่อรถหยุดเหล่าแม่บ้านต่างมายืนรอต้อนรับแต่พวกเธอก็ต้องพบกับความแปลกใจเมื่อมีหญิงสาวใบหน้าจิ้มลิ้มก้าวขาลงมาจากรถและยืนข้างกายของผู้เป็นนาย

"นี่ปลายฟ้า เธอจะมาเป็นแขกของฉัน"

"ฟ้าขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"หญิงสาวบอกเหล่าแม่บ้านด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสปลายฟ้าดูน่ารักเป็นกันเองกับทุกคนเธอไม่คิดถือตัวกันคนพวกนั้น

"ฉันให้แม่บ้านจัดห้องของเธอเอาไว้แล้วนะอยู่ชั้นบน"

"ชั้นบนเลยเหรอคะ"

"ทำไม ไม่ชอบ"

"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ฟ้านึกว่าคุณจะให้ฟ้าไปอยู่กับพวกป้า ๆ ซะอีก อันที่จริงแล้วฟ้าไปอยู่กับ..."

"ฉันสั่งให้เธออยู่ที่ไหนเธอก็ต้องอยู่ที่นั่นเข้าใจไหม"เสียงเข้มของทิศเหนือทำให้ปลายฟ้าหน้าสลด เธอก้มหน้ามองต่ำจนคนเจ้าอารมณ์เริ่มได้สติ เขาคงเผลอพูดไม่ดีใส่เธออีกแล้ว

"คือฉัน"

"คือห้องของฟ้าอยู่ตรงไหนคะ ฟ้าอยากพัก"เธอหาข้ออ้าง เพียงแค่เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างก็ทำให้ความรู้สึกของเธอจมดิ่งอย่างน่าแปลกประหลาด

"เดี๋ยวฉันจะให้แม่บ้านพาเธอไป"

"ค่ะ"ทิศเหนือพยักหน้าให้แม่บ้านซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลพาหญิงสาวขึ้นไปบนห้องพัก แต่ยังไม่ทันที่ปลายฟ้าจะเดินขึ้นบันไดเสียงเข้มโทนอ่อนโยนก็ดังขึ้นตามหลังของเธอไป

"เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างน้อง อาจจะกลับตอนเย็นเลยทีเดียว"หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อยก่อนเธอจะเดินตามหลังแม่บ้านขึ้นบันไดไป ท่าทีเฉยชาสร้างความหงุดหงิดให้กับทิศเหนืออยู่ไม่น้อย

"พวกมันว่ายังไงบ้าง"ทันทีเมื่อชายหนุ่มก้าวขาขึ้นมาบนรถทิศเหนือก็หันไปถามลูกน้องถึงเรื่องที่เขาส่งคนเข้าไปแฝงตัวในบ้านของนักธุรกิจใหญ่

"ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลยครับ คนในบ้านยังใช้ชีวิตตามปกติแม้แต่คุณธารธรรมเองก็ไม่มีคำสั่งให้ออกตามหาคุณปลายฟ้าเลย"

"พ่อดีเด่นเสียจริง"

"นายจะให้คนของเราทำยังไงต่อไปดีครับ"

"เฝ้าเอาไว้ กูเชื่อว่ายังไงพ่อของปลายฟ้าก็ไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ส่วนเรื่องของนังคุณหญิงกับลูกสาวของมันจะต้องรายงานฉันทุกระยะ"

"ครับ"รถตู้คันหรูเคลื่อนตัวออกจากบ้านหลังใหญ่เพื่อมุ่งหน้าไปยังบริษัทเกี่ยวกับจำนายและนำเข้ารถหรูจากต่างประเทศ

ทิศเหนือ ชายหนุ่มผู้มากไปด้วยความสามารถอีกทั้งยังมีทรัพย์สินมากมายและกิจการอีกหลายอย่างที่บิดาและมารดาทิ้งเอาไว้ให้ก่อนท่านจะสิ้นลมหายใจจากลาไปจากโลกนี้พร้อมกับน้องสาวนอกสายเลือดของเขาพร้อมกับหลานในท้องอีกหนึ่งคนซึ่งเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่พรากคนในครอบครัวออกไปจากเขา

ความหล่อรวยของเขานั้นทำให้มีหญิงสาวมากมายต่างพากันอยากได้อยากครอบครองตำแหน่งนายหญิงข้างกาย แต่ชายหนุ่มยังไม่มีความคิดอยากจะรักใครพวกผู้หญิงส่วนใหญ่จึงเป็นได้เพียงแค่ทางผ่านสำหรับเขาก็เท่านั้น

"คุณปลายฟ้าต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมคะ"

"ไม่ค่ะ ฟ้าไม่ต้องการอะไรแล้วส่วนเสื้อผ้าพวกนี้ป้าไม่ต้องซักให้นะคะเดี๋ยวฟ้าเอาไปซักเอง"

"ไม่ได้หรอกค่ะ คุณฟ้าเป็นแขก"

"แขกอะไรกันคะ ฟ้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะผู้ขออยู่อาศัยจะให้ฟ้าชี้นิ้วสั่งฟ้าคงทำไม่ได้หรอกค่ะ"ป้าจารีแม่บ้านวัยกลางคนมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยแววตาอ่อนโยนและนึกชอบใจกับความคิดของเด็กสาวรุ่นลูก

"ก็ได้ค่ะป้าตามใจคุณฟ้า ถ้าหากขาดเหลืออะไรก็ให้รีบบอกป้ากับคนในบ้านได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ"

"ขอบคุณค่ะ"ปลายฟ้าส่งยิ้มหวานให้ก่อนแม่บ้านวัยกลางคนจะเปิดประตูเดินออกไปจากห้องนอน

หญิงสาวนั่งลงบนเตียงนอนหลังจากประตูห้องบานใหญ่ถูกปิดลง เธอกวาดสายตามองห้องนอนที่แสนใหญ่โตกว่าห้องพักเก่าของเธอกว่าหลายเท่าตัว ห้องนอนโทนสีฟ้าช่างตกแต่งได้อย่างน่ารัก ตรงกลางห้องมีเตียงนอนสีขาวมีเสาทั้งสี่เสาคล้ายกับเตียงนอนของเจ้าหญิงในเทพนิยาย สิ่งที่ทิศเหนือมอบให้มันเกินความฝันของเธอไปมากเขาเอาใจใส่เธอและดูแลเป็นอย่างดีแม้ว่าบางครั้งเขาจะพูดอะไรกระทบกระเทือนจิตใจของคนฟังอย่างเธอไปบ้างแต่ปลายฟ้าก็เลือกจะมองข้ามเอาความดีของเขามาลบล้างในส่วนตรงนั้น

ชีวิตของเธอพลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือ หนีรอดจากความตายมาได้อย่างหวุดหวิดโชคดีที่ทิศเหนือยื่นมือเข้ามาช่วยไว้ทำให้เธอได้ก้าวขาเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นได้ ถ้าขืนเธอยังใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนั้นต่อไปก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไรบ้าง แม้จะมีศักดิ์เป็นลูกสาวของบ้านอีกคนแต่ลูกสาวที่เกิดจากแม่บ้านอย่างเธอก็ใช่ว่าจะมีชีวิตที่อยู่รอดปลอดภัย

"ไว้ถ้าฟ้ามีโอกาส ฟ้าจะกลับไปตอบแทนพระคุณพ่อนะคะที่ทำให้ฟ้าได้เกิดมา"ถึงท่านจะไม่ใส่ใจแต่อย่างน้อยธารธรรมก็ถือว่าเป็นผู้ให้กำเนิดความเป็นพ่อเป็นลูกคงไม่มีอะไรมาตัดขาดได้

ทิศเหนือใช้เวลาตลอดทั้งวันในการเคลียร์เอกสารและงานต่าง ๆ ชีวิตของเขาดูวุ่นวายเมื่อได้กลับเข้ามาในบริษัทหลังจากหายไปพักผ่อนได้หนึ่งอาทิตย์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา"ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกก่อนจะมีร่างสูงใหญ่ของลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามา

"มีอะไร"

"ที่โกดังสินค้ามีปัญญาครับนาย มีคนคิดจะทำลายสินค้าตัวใหม่ของเรา"

"มันเป็นใคร"แฟ้มเอกสารอันสุดท้ายของวันถูกปิดลง ใบหน้าหล่อเหล่าดุดันแววตาคมกริบของทิศเหนือคมเข้มคล้ายกับต้องการสังหารคนเมื่อได้ยินในสิ่งที่ลูกน้องรายงานมา

"เป็นคนของคุณเหมืองครับ ตอนนี้คนของเราจับตัวเอาไว้ได้แล้วแต่สินค้าของเราเสียหายเกินกว่าครึ่งครับ"

"ไอ้เหมืองไอ้หมาลอบกัด คิดจะกัดกูไม่ปล่อยเลยสินะ"

"จะทำยังไงดีครับนาย"แววตาคมกริบดั่งใบมีดหันไปมองหน้าลูกน้องคนสนิท

"เก็บมันแล้วจัดการส่งร่างไร้วิญญาณไปให้เจ้านายของมันซะ"

"ได้ครับ"

"มินนี่กลับมาเมืองไทยแล้วใช่ไหม"

"ใช่ครับ พึ่งกลับมาได้หลังจากที่นายไปพักผ่อนได้ไม่กี่วัน"ร่างสูงใหญ่เอนกายพิงผนังเก้าอี้ตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงาน แผนการเอาคืนศัตรูตัวร้ายมากมายเต็มอยู่ในหัว

"โทรไปจองโรงแรมให้ฉันหน่อย เย็นนี้ฉันจะนัดมินนี่ไปดินเนอร์"

"ได้ครับนาย"ชายหนุ่มผู้เป็นนายแสยะยิ้มร้ายก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าต่อสายหาหญิงสาวเจ้าของชื่อในเมื่อครู่