“คุณรุจชอบผู้หญิงคนนี้หรือคะ” โสคนธิกาอ่านสายตาของชายหนุ่มออก จึงถามด้วยน้ำเสียงไม่พึงพอใจ
“ปละ...เปล่าหรอกครับ” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธก่อนจะเปลี่ยนเรื่องพูด “แล้วณุรู้หรือเปล่าครับว่าคุณเอื้อยกลับมาวันนี้”
ดวงหน้าของคนถูกถามเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง “เอื้อยไม่ได้บอกหรอกค่ะ อยากจะทำเซอร์ไพรส์พี่ชายณุ แม้แต่คุณพ่อกับคุณแม่เอื้อยก็ไม่ได้บอก ขอบคุณคุณรุจมากนะคะที่ลางานมารับเอื้อย”
พูดไปแล้วหญิงสาวก็นึกกรุ่นโกรธนัก เธอหรืออุตส่าห์เลือกไปอังกฤษเมืองเดียวกับหม่อมราชวงศ์พิษณุวัชร์ ตามคำแนะนำของคุณหญิงดาว หวังจะได้พบเจอกับเจ้าตัวบ้างแต่ก็เปล่า เพราะอีกฝ่ายไม่เคยออกมาพบเธอเลย บอกแต่ว่าเรียนหนัก ครั้นพอเรียนจบเมื่อสองเดือนก่อน ก็กลับเมืองไทยโดยไม่บอกไม่กล่าวอีก เธอจึงจำต้องทำทีเป็นกลับช่วงนี้ จะได้ไม่มีใครครหาว่าที่ไปเรียนอังกฤษเพราะตามผู้ชาย อย่างน้อยหน้าก็ยังมียางให้อาย
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”
เรือโทหม่อมหลวง
