กำแพงสิเน่หา

บทที่ 3 คู่หมาย EP.2

“ต๊ายตาย! จริงหรือคะ”

คุณหญิงผู้มีรูปร่างค่อนข้างท้วมอุทานเสียงแหลม พลางตักของว่างที่พูดถึงในจานที่เพิ่งตักมาใส่ปากเคี้ยว แล้วก็ทำตาโต

“นอกจากจะจุ่มไข่สะบัดเป็นตารางได้สวยแล้ว รสชาติก็ยังดีอีกด้วยค่ะ แสดงว่าคุณหญิงนิ่มได้รับการถ่ายทอดฝีมือจากหม่อมแม่ไปจนหมดแน่เลยใช่ไหมคะ เพราะใครต่างก็รู้ดีว่าฝีมือการทำล่าเตียงไม่มีใครเป็นเลิศเท่าคุณหญิงดาวจากวังเทพรัตน์อีกแล้ว”

เรื่องที่พูดนี้ไม่ได้เกินจริงนัก เพราะคนในแวดวงสังคมชั้นสูงต่างก็รู้กิตติศัพท์เรื่องการทำอาหารที่สืบทอดมาจากชาววังอย่างแท้จริงของหม่อมราชวงศ์นภดารา ไม่ว่าจะเป็นอาหารคาวหรือหวานว่าฝีมือนั้นเลอเลิศปานใด พอๆ กับที่หลายคนรู้ถึงความหยิ่งทะนงในสายเลือดสีน้ำเงินของเจ้าตัวด้วยเช่นกัน

“แหม ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ฝีมือของดิฉันยังเทียบฝีพระหัตถ์ของท่านแม่ไม่ติดเลยค่ะคุณพี่โฉม” คนถูกชมพูดถ่อมตัว ทว่าดวงตาก็ฉายแววภาคภูมิใจในคำชม

“โถ ก็ท่านแม่ของคุณหญิงดาวเคยเป็นหัวหน้าห้องเครื่องในวังหลวงมาก่อนนี่คะ ใครจะเทียบได้เล่า”

คุณหญิงโฉมสอางค์พูดเสียงสูง ซึ่งก็ได้รับการพยักพเยิดเห็นด้วยจากคุณหญิงโสภาพรรณในทันใด

“พี่เห็นด้วยกับที่คุณหญิงโฉมพูดค่ะ คุณแม่ของพี่ซึ่งเป็นข้าหลวงเก่าในวังก็เคยเล่าให้ฟังว่า อาหารชาววังไม่ว่าจะเป็นคาวหรือหวาน ไม่มีใครเทียบฝีพระหัตถ์ของท่านหญิงเดือนเต็มดวงไปได้หรอกค่ะ เสียดายท่านด่วนสิ้นไปเสียก่อน แต่จะว่าไปแล้วท่านก็ถ่ายทอดฝีพระหัตถ์ทั้งหมดให้น้องหญิงดาวจนหมดไม่ใช่หรือคะ”

“ก็ทำนองนั้นแหละค่ะ โชคดีที่ดิฉันยังพอมีหัวทางด้านนี้ ไม่งั้นคงเสียดายแย่ แต่ก็ยังไม่อาจเทียบท่านแม่ได้” คุณหญิงดาวพูดเสียงเรียบเจือความภาคภูมิใจ

“โถ อย่าถ่อมตัวเลยค่ะ ในสายตาพี่ ฝีมือน้องหญิงดาวก็ไม่ได้ห่างชั้นจากท่านหญิงเดือนหรอกค่ะ พี่เองก็คิดว่าจะให้หนูเอื้อยมาเรียนทำอาหารชาววังกับน้องหญิงดาว แต่ไม่รู้จะไปรอดหรือเปล่า เพราะแม่ลูกสาวของพี่ออกจะชื่นชอบไปทางงานสังคมกับทางดนตรีเสียมากกว่า ไม่ค่อยถนัดงานบ้านงานเรือนนัก พี่ละกลุ้มใจไม่น้อยเลยทีเดียว”

เมื่อคุณหญิงโสภาพรรณพูดถึงโสคนธิกาผู้เป็นบุตรสาว ที่เวลานี้กำลังนั่งหัวเราะร่าอยู่ท่ามกลางชายหนุ่มหลายคนที่โต๊ะอีกด้านหนึ่งของเฉลียงกว้าง ก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

“แหม คุณพรรณจะกลุ้มใจทำไม เป็นการดีเสียอีกที่หนูเอื้อยชอบเรื่องงานสังคม ต่อไปภายหน้าจะได้ออกงานแทนคุณแม่ไงล่ะคะ แถมยังมีหัวทางด้านดนตรีอีก เล่นเปียโนก็ออกจะไพเราะเพราะพริ้ง หน้าตาหรือก็สะสวย เรื่องงานบ้านงานเรือนน่ะหัดได้ไม่ยากหรอกใช่ไหมคะคุณหญิงดาว” คนพูดพูดจบก็หันไปถามหม่อมราชวงศ์นภดารา แล้วยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

หม่อมราชวงศ์นภดาราาราค่อยๆ หันดวงหน้างดงามไปมองหญิงสาวที่กำลังตกเป็นหัวข้อสนทนา รู้สึกขัดนัยน์ตากับท่าทางยิ้มแย้มจนเกินงามท่ามกลางชายหนุ่มหลายคนนั้นนัก ทว่าด้วยความที่เอ็นดูอีกฝ่ายเป็นทุนเดิม จึงมองข้ามความรู้สึกนั้นไปเสียสิ้น

“ไม่ยากหรอกค่ะ”

“นั่นไงล่ะ ลูกสาวคุณพรรณยังเก่งอะไรตั้งหลายอย่าง แต่แม่นุ่นของดิฉันสิ หนักไปทางกินอย่างเดียวจนอ้วนตุ๊ต๊ะ ห้ามก็ไม่เคยฟัง ดูซิ...กินไม่หยุดปากเชียว” คุณหญิงโฉมสอางค์พูดพลางมองไปทางสรวงสุดาผู้เป็นบุตรสาว ที่มีรูปร่างคล้ายตัวเองราวกับถอดแบบกันมา ซึ่งกำลังนั่งคุยกับหญิงสาวร่างผอมบางอย่างออกรส ส่วนมือก็ถือส้อมจิ้มของว่างในจานกินไม่ขาดปากด้วยสายตาเอื้อเอ็นดู

คำพูดดังกล่าวทำให้สตรีวัยกลางคนรูปร่างเล็กในชุดเสื้อลูกไม้สีขาวแขนสามส่วนมีระบายกรุยกรายที่คอ กับผ้าซิ่นไหมสีเขียวโศก ซึ่งนั่งปิดปากเงียบมาตลอด ตวัดสายตามองคนพูดแล้วก็นึกนินทาอีกฝ่าย แม่ก็อ้วนราวกับตุ่มต่อขา แล้วลูกจะไม่อ้วนได้อย่างไร ตัวเองก็จิ้มอาหารใส่ปากไม่หยุดเช่นกัน แล้วยังจะมีหน้าไปว่าลูกอีก แต่กลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานออกไปว่า

“แปลกนะคะ ลูกสาวคุณหญิงโฉมดูเจริญอาหาร ผิดกับหนูวดีของดิฉัน กินเท่าไหร่ก็ไม่ยักอ้วน แต่ก็ดีไปอย่าง เพราะตอนนี้สาวๆ ในพระนครต่างหันมาสวมกระโปรงนิวลุคกัน ถ้าอ้วนนักก็จะสวมไม่สวย จริงไหมคะคุณหญิงโฉม”

พูดจบก็มองไปยังสุภาวดีผู้เป็นบุตรสาวที่มีรูปร่างผอมบางเหมือนจะปลิวไปตามลม ซึ่งอยู่ในชุดกระโปรงแบบทันสมัยด้วยสายตาชื่นชม ก่อนจะตวัดสายตาไปมองสรวงสุดาบุตรสาวของคู่สนทนา ที่นั่งอยู่ข้างๆ กันแล้วผุดยิ้มที่มุมปากนิดๆ

คนถูกว่าเรื่องบุตรสาวเจริญอาหารหน้าตึงขึ้นมาทันที เลยพูดสวนออกไป

“ที่คุณหญิงนวลพูดก็ไม่ถูกต้องนักนะคะ ดิฉันคิดว่าเด็กสาวๆ ต้องเจ้าเนื้อถึงจะดูดี มีน้ำมีนวล ผอมแห้งไปก็เหมือนคนอมโรค ไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่ หนูวดีของคุณหญิงน่ะถ้าถูกลมพัดแรงๆ ดิฉันละกลัวจะปลิวไปตามลมเหลือเกิน แล้วกระโปรงนิวลุคที่กำลังนิยมกันน่ะ ถ้าผอมมากก็ใส่ไม่สวยหรอกค่ะ เพราะยิ่งจะเน้นให้ดูผอมมากขึ้น”

พูดจบก็หรี่ตามองคนพูดอย่างหมั่นไส้ หน็อย...ทำเป็นมาพูดว่าเจริญอาหาร จะว่าอ้วนก็พูดตรงๆ เถอะ อีกทั้งสายตาที่มองไปยังบุตรสาวของเธอนั้นช่างเต็มไปด้วยความเยาะหยัน