กำแพงสิเน่หา

บทที่ 3 คู่หมาย EP.1

บริเวณเฉลียงหินอ่อนของตึกใหญ่หลังโอฬารภายในขอบเขตของรั้วกำแพงสูง ซึ่งเคยกว้างขวาง ทว่าบัดนี้กลับแคบลงถนัดตา ด้วยพื้นที่ตรงกลางมีตั้งโต๊ะยาวปูด้วยผ้าลูกไม้สีขาว ตรงหัวโต๊ะมีอ่างแก้วเจียระไนขนาดไม่เล็กนักปักกุหลาบดอกโตสีแดงสดหลายสิบดอก ถัดมาเป็นกระทงใบตองขนาดใหญ่หลายใบ รอบๆ กระทงถูกจับเป็นจีบอย่างสวยงาม ในนั้นบรรจุอาหารว่างทั้งคาวและหวาน จัดวางเรียงกันล้วนแล้วแต่น่ารับประทานทั้งสิ้น โดยมีหญิงสาวในเครื่องแต่งกายเรียบร้อยหลายคนยืนคอยให้บริการ

ชุดเก้าอี้ไม้สีขาวที่ส่วนของพนักพิงกับเบาะรองนั่งเป็นสีฟ้าอ่อน มีลวดลายของกุหลาบแดงดอกเล็กๆ กระจายทั่ว ถูกจัดวางตามจุดต่างๆ ของเฉลียงกว้าง โต๊ะที่ตั้งอยู่ด้านซ้ายซึ่งใกล้ทางเชื่อมที่ออกไปชมสวนดอกไม้ได้ มีสุภาพสตรีหลายคนในชุดแต่งกายงดงามนั่งอยู่ สนทนาไปพลางจิบน้ำชาหอมกรุ่นที่วางอยู่ตรงหน้าไปพลาง

“บ้านหลังใหม่ของคุณหญิงดาวเนี่ยงามจังเลยนะคะ บรรยากาศก็ดี๊ดี ดิฉันชอบเฉลียงหินอ่อนนี่จัง นอกจากจะกว้างขวางจนจัดงานเลี้ยงได้สบายๆ แล้ว ยังทำให้รู้สึกสดชื่นอีกด้วย มองไปทางซ้ายก็เห็นสวนดอกไม้ มองไปทางขวาก็เห็นบึงบัววิกตอเรียอยู่ไกลๆ”

สตรีวัยกลางคนที่เอ่ยปากชมมีรูปร่างไม่สูงนัก มิหนำซ้ำยังค่อนข้างท้วม ผมสั้นดัดเป็นลอน แต่งกายในชุดเสื้อลูกไม้สีขาวเข้ารูป คอสี่เหลี่ยม แขนสามส่วน มีระบายที่ปลายแขนและช่วงอก กับผ้าซิ่นไหมสีแดงเข้ม เมื่อเอ่ยชมแล้วก็มองไปยังสวนที่อยู่ติดกับเฉลียง จมูกได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ที่โชยมาตามสายลมยามเย็น

“ท่านพี่ทอดเนตรครั้งแรกก็พอพระทัยมากค่ะคุณพี่โฉม เพราะบรรยากาศโดยรวมคล้ายกับวังเก่าที่โดนระเบิดลงค่ะ ไม่ว่าจะเป็นบึงบัววิกตอเรีย สวนดอกไม้ หรือแม้แต่เฉลียงที่กว้างขวางไม่แพ้กัน”

คุณหญิงดาวผู้เป็นเจ้าของวังหลังใหม่ตอบคุณหญิงโฉมสอางค์ พร้อมกับมองไปยังสิ่งที่ถูกพูดถึงด้วยแววตาภาคภูมิใจ แม้ในคราแรกเธอจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับท่านชายอลงกตผู้เป็นสวามีนัก ที่เลือกย้ายมาอยู่ที่นี่ ด้วยทุ่งบางกะปินั้นอยู่ไกลจากวังเดิมมากโข ทว่าเมื่อได้มาเห็นสถานที่จริงก็เปลี่ยนความคิดทันที

แม้อายุจะล่วงเลยเข้าสู่วัยกลางคนแล้วก็ตาม ทว่าหม่อมราชวงศ์หญิงนภดารา เทพรัตน์ กลับมีดวงหน้างดงามและอ่อนกว่าวัย ผมสั้นแค่คอถูกดัดเป็นลอนสลวย ร่างบอบบางอยู่ในชุดเสื้อลูกไม้สีขาวบางเบาเข้ารูปแขนยาวจดข้อมือ คอปิด มีระบายที่คอและปลายแขน กับผ้าซิ่นไหมยกทองสีม่วงเม็ดมะปราง สวมสร้อยมุกประดับเพชรวิบวับ

“พี่เห็นด้วยกับคุณหญิงโฉมนะคะ ที่นี่อากาศดีจริงๆ บึงบัววิกตอเรียนั่นก็งามถูกใจพี่มาก” สตรีวัยกลางคนร่างผอมสูงในชุดเสื้อลูกไม้เนื้อบางสีเหลืองอ่อนคอปิด แขนยาว มีระบายที่คอกับต้นแขน กับผ้าซิ่นไหมสีน้ำตาลทอง สวมสร้อยมุกเส้นยาวสามเส้น ที่นั่งอยู่ด้านข้างพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะผินดวงหน้าไปถามเจ้าของบ้าน

“แล้วผู้คนแถบทุ่งบางกะปิเป็นอย่างไรบ้างคะน้องหญิงดาว”

ผู้ถูกถามนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองรั้วกำแพงสูง ราวกับจะมองทะลุไปถึงข้างนอกได้ แล้วจึงพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่ง

“ผู้คนแถบนี้ส่วนใหญ่เป็นพวกชาวบ้าน ดิฉันไม่ค่อยได้ไปสุงสิงด้วยนักหรอกค่ะคุณพี่พรรณ เพราะไม่มีกิจธุระที่จะต้องพูดคุยด้วย”

ความจริงเจ้าตัวอยากบอกนักว่าไม่เคยสุงสิงด้วยเลยต่างหาก ไม่อย่างนั้นคงไม่สั่งให้ทำกำแพงใหม่จนสูงลิ่วอย่างที่เห็นหรอก ด้วยเธอไม่อยากลดตัวไปคบค้ากับพวกชาวบ้าน

“ตอนดิฉันนั่งรถเข้ามานะคะ ชาวบ้านก็มองกันหน้าสลอนเชียวค่ะ ทำราวกับไม่เคยเห็นรถยนต์อย่างนั้นแหละ เปิ่นที่สุด” คุณหญิงโฉมสอางค์พูดเสริมด้วยน้ำเสียงดูหมิ่นเหยียดหยาม พลางยกมือขึ้นแตะที่ลำคอสั้นๆ ราวกับจะอวดสร้อยทับทิมล้อมเพชรน้ำงามซึ่งส่องประกายวูบวาบ

“โถ ชาวบ้านพวกนี้อาจไม่ค่อยได้เห็นรถยนต์อย่างที่คุณหญิงว่าก็ได้กระมังคะ เพราะเท่าที่ดิฉันสังเกต แถบนี้มีแต่ทุ่งนา ชาวบ้านที่นี่ก็คงเป็นชาวนาเสียส่วนใหญ่” คุณหญิงโสภาพรรณผู้มีความยุติธรรมเอ่ยเถียงแทน พลางรินชาจากกากระเบื้องสีขาวขอบทองลายดอกไม้สีม่วงตรงหน้าลงในถ้วยใบเล็กที่มีลวดลายเดียวกัน แล้วยกขึ้นจิบ

“ชานี่ก็ห้อมหอม ใช่ที่น้องหญิงดาวบอกว่ามีคนซื้อมาฝากจากอังกฤษหรือเปล่าคะ”

“ใช่ค่ะคุณพี่พรรณ พ่อของตาฉัตรไปอังกฤษเลยซื้อมาฝาก ชาหอมถูกใจดิฉันมาก” เจ้าของบ้านตอบ ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้ม

“อ๋อ คุณจักรภพนี่เองที่ซื้อมาฝาก”

“นอกจากชาจะหอมแล้วของว่างก็หน้าตาน่ากินมากค่ะ คุณหญิงดาวเป็นคนลงมือทำด้วยตัวเองหรือเปล่าคะ ไข่นี่ห่อเป็นตารางได้สวยจริงๆ” คุณหญิงโฉมสอางค์ผู้มีความสุขกับอาหารเพราะกินได้ไม่หยุดปากเอ่ยชมเชย

“เปล่าหรอกค่ะ ดิฉันไม่ได้ลงมือทำเอง หญิงนิ่มเป็นคนทำ”

คุณหญิงดาวตอบพร้อมกับมองล่าเตียงในจานของผู้ถามด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ ด้วยวิธีการทำค่อนข้างพิถีพิถัน เพราะต้องโรยไข่ลงในกระทะที่ทาด้วยน้ำมันให้เป็นตาราง แล้วยังต้องห่อไส้ซึ่งใช้กุ้งผัดกับเครื่องปรุงให้มีขนาดพอดีคำ การจุ่มไข่แล้วสะบัดลงในกระทะเพื่อทำเป็นตารางนั้นต้องอาศัยความชำนิชำนาญเป็นพิเศษ