เสียงของเจ้าสำลีที่เห่าด้วยความดีใจ ซึ่งดังพร้อมกับเสียงตวาดของนงนุช ทำให้อรสารีบก้าวออกไปตรงหัวบันไดทันที แล้วก็เห็นเจ้าของเสียงซึ่งกำลังเดินจากรั้วต้นพู่ระหงเข้ามา โดยมีเจ้าหมาสีดำเดินพันแข้งพันขา ส่วนพัดชานั้นเดินหิ้วของพะรุงพะรังตามหลัง
“กลับมากันแล้วหรือจ๊ะ พ่ออาการเป็นไงบ้างล่ะพี่นุช”
“ให้พี่นั่งพักเหนื่อยก่อนได้ไหมแล้วค่อยถาม”
คนพูดพูดด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะก้าวขึ้นบันไดแล้วทรุดตัวลงนั่งพิงระเบียงเหมือนจะหมดแรง พลางใช้พัดเล่มเล็กในมือโบกไปมา แล้วหันไปบ่นเสียงขรมกับหลานสาวที่นั่งข้างๆ
“ป้านะไม่ชอบนั่งเลยพวกรถรับจ้าง มันอึดอัด หายใจไม่ออก ถ้าจ้างสามล้อถีบไปได้ ป้าจ้างไปแล้ว”
คนเป็นหลานสาวหัวเราะคิก แก้มทั้งสองข้างแดงปลั่งอย่างน่าเอ็นดู “สามล้อที่ไหนจะถีบไปถึงทุ่งรังสิตล่ะจ๊ะป้านุช”
“จริงอย่างหลานว่านะพี่นุช” อรสาพยักหน้าเห็นด้วยกับบุตรสาว “แล้วตกลงพ่อเป็นไงบ้าง ถ้าไม่ห่วงเ
