ตอนแรกพัดชาตั้งใจจะเดินไปทางหลังบ้านแต่ก็เปลี่ยนใจ เพราะอยากกินกระท้อนกับน้ำปลาหวานขึ้นมา หลังกลับมาจากปีนังใหม่ๆ เธอไปที่นั่นมาแล้วครั้งหนึ่ง และคิดว่าวันรุ่งขึ้นจะกลับมาเก็บ แต่ก็ต้องไปทุ่งรังสิตเพื่อไปเยี่ยมผู้เป็นตาเสียก่อน เมื่อคิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงเดินตรงไปยังต้นกระท้อนทันที
หากจะบอกว่ากระท้อนเป็นต้นไม้แห่งความทรงจำของเธอก็ย่อมได้ เพราะสมัยเด็กๆ เธอชอบขึ้นไปนั่งแอบมองงานเลี้ยงในรั้วกำแพงสูงอยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะช่วงก่อนจะไปเรียนที่ปีนัง ดังนั้นระหว่างที่เดินข้ามไปอีกฝั่งถนนเพื่อตรงไปยังที่หมาย หญิงสาวจึงอดเหลียวมองไปยังกำแพงไม่ได้ เธอหวนนึกถึงวันที่เกิดเหตุที่โดนผู้หญิงสวยๆ ท่าทางเจ้ายศเจ้าอย่างออกคำสั่งห้ามบุตรสาวไม่ให้คบหากับเธอ
ขณะข้ามถนนจะพ้นอยู่แล้ว รถยนต์สีดำคันใหญ่ที่ขับมาตามถนน จู่ๆ ก็พุ่งตรงมาหาเธออย่างรวดเร็ว พัดชาหลบไม่ทัน จึงถูกเฉี่ยวจนเสียหลักล้มลง หลังจากค่อยๆ พยุง
