“ลูกชาวบ้านแถวนี้ แถมเป็นเพื่อนของหญิงนิ่มด้วย...”
ยังไม่ทันที่คุณหญิงดาวจะพูดจบประโยค คุณชายณุก็พูดขัดจังหวะ
“ณุว่าก่อนหม่อมแม่จะสอบถามอะไร ให้เอื้อยทำความสะอาดแผลก่อนไม่ดีกว่าหรือครับ”
“อืม แม่ลืมไป” คุณหญิงดาวพูดพลางหันรีหันขวางมองหาเด็กรับใช้ ครั้นเห็นแจ่มเดินมาจึงกวักมือเรียก “แจ่ม แกรีบไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมา แล้วหยิบกะละมังใส่น้ำกับผ้าขนหนูผืนเล็กๆ มาด้วยนะ”
“เจ้าค่ะคุณหญิง”
แจ่มเดินไปไม่นานก็กลับมาพร้อมสิ่งที่เจ้านายสั่ง โดยมีชื่นเดินถือกล่องปฐมพยาบาลตามหลังมาด้วย คุณหญิงดาวเห็นดังนั้นจึงหันไปบอกบุตรชาย
“ชายณุ ทำแผลให้น้องหน่อยสิลูก”
คนเจ็บยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยิน แต่แล้วก็ต้องรีบหุบยิ้มทันควันเมื่อได้ยินชื่นพูด
“พี่ทำให้เองดีกว่าค่ะคุณหญิง” พูดจบแม่บ้านวัยกลางคนก็นั่งลงบนพื้นใกล้กับที่โสคนธิกานั่งอยู่ พลางบอกหญิงสาว “ทนแสบหน่อยนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะทำความสะอาดแผลให้ก่อน”
ไม่รอใ
