“นั่นสิ หากรู้จักกันอี้เอ่อร์บอกข้า ว่าบางทีข้าอาจไม่ชอบฝ่าบาทมากกว่านี้ก็ได้ แต่นี่ก็เยอะแล้วนะวันๆ ต้องรับมือกับโจทย์ยากๆ แล้วยังต้องคอยวิ่งหลบไม่ให้ฝ่าบาทเจอตัวแล้วยังต้องปวดหัวกับความวุ่นวายในห้องเครื่องอีก หากข้าเป็นคนคิดมากนี่เครียดตายเลย”
หรวนหนิงหลงถอนหายใจ
“เจ้าไม่รู้สึกอะไรหรือที่พวกเขาแอบอ้างเจ้า” ศรีไพรส่ายหน้ายิ้มๆ
“ทุกการกระทำชั่วมีเหตุผล ลุงซุนมีเหตุผลเฟยฟางนางก็มีเหตุผลของนาง ฝ่าบาทเองก็คงมีเหตุผลที่ยอมเสวยเครื่องเสวยที่ข้าปรุง และเหตุผลทั้งหมดนั้นเมื่อมารวมๆ กันแล้วก็เป็นเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ ข้าจึงไม่โกรธพวกเขาเพราะเหตุผลนี้ แต่ถึงไม่มีเหตุผลก็เถอะ บางทีก็แค่สถานการณ์บังคับให้ต้องแอบอ้างต้องโกหก ท่านว่าจริงไหม ข้าเข้าใจพวกเขาและอยากให้ฝ่าบาทจอมงี่เง่านั่นเข้าใจพวกเราด้วย”
“เจ้าก็ใส่ยาเสน้่ห์เข้าไปในเครื่องเสวยสิ”
“555ยาเสน่ห์ หนิงเอ่อร์ท่านพูดเหมือนนิยายเลย ข้าเพิ่งมาที่
