“เจ้าหรือเฟยฟางนางในห้องเครื่องที่ทำเครื่องเสวยสำหรับฝ่าบาท”
หยินหยิงเชียวกุ้ยเฟย ยืนด้วยท่าทีราวกับนางพญา โดยมีเฟยฟางยืนก้มหน้าอยู่ใกล้ๆ
“เพคะกุ้ยเฟย”
ยิ่งก้มต่ำลงไปมากกว่าเดิม
แต่หยินกุ้ยเฟยกลับเดินมาใช้มือเรียวที่มีเล็บยาวเชยคางเฟยฟางให้เงยหน้าเพื่อจะได้พิศมองใบหน้าให้ชัดขึ้นกว่าเดิม
“หืมมมม ต้องขอบใจเจ้าที่ปรุงเครื่องเสวยให้กับฝ่าบาทหวังว่าเจ้าจะทำงานหนักเพื่อฝ่าบาท ข้าได้ยินว่าเครื่องเสวยของเจ้าทำให้ฝ่าบาทเสวยได้มาก วันนี้จึงอยากพบหน้าเจ้าสักครั้ง”
เฟยฟางย่อกายลงอีกครั้งกลั่นเสียงพูดอ่อนหวาน
“พระนางกุ้ยเฟยกล่าวเกินไปแล้วเฟยฟางล้วนหวังแค่เพียงฝ่าบาทที่ไม่เสวยอะไรเสียนานเสวยได้ มีพลานามัยที่แข็งแรงอยู่เป็นร่มโพธิ์รน่มโทรของราษฎรตลอดไปก็พอแล้ว”สีหน้าบ่งบอกอย่างนั้นจริงๆหรือไม่นางก็เสแสร้งได้แนบเนียนนัก
หยินกุ้ยเฟยหยิบเอาห่อทองในมือส่งให้เฟยฟาง
“ให้เจ้าเพื่อเป็นกำลังใจให้ทำดีต่อไ
