“พรุ่งนี้ฉันจะตามล่าหาแสงให้จงได้”ปฏิญาณกับตัวเอง
เช้าวันใหม่ท้องฟ้ายังมืดมิดเสียงไก่แจ้ขันแว่วหวานมาแต่ไกล ศรีไพรลุกขึ้นในทันทีมองรอบๆ ตัวยังอยู่ที่นี่ ที่เมืองจีน ที่วังหลวงที่ห้องเครื่อง แห่งนี้
“ตื่นแล้วหรือพี่เข่อชิง ลุงซุนทำข้าวต้มเป็นเครื่องเสวยเช้าของฝ่าบาท พี่จะไปที่ห้องเครื่องไหม”
ศรีไพรพยักหน้า
“ข้าวต้มเป็นลุงซุนที่ปรุงพี่ไม่ต้องรีบก็ได้”
ลุกไปล้างหน้า อี้เอ่อร์ส่งแปรงฟันที่ทำจากขนสัตว์ และกิ่งอะไรสักอย่างที่ศรีไพรยกขึ้นมาดมได้กลิ่นหอมเหมือนสมุนไพร แต่หอมกว่ามากๆ
“ต้องทำอย่างไร”
หันไปถามอี้เอ่อร์ที่กำลังสารวันกับการเก็บแท่นนอนให้กับศรีไพร
“นั่นเกลือ พี่ก็จุ่มแปรงนั่นลงในเกลือถูไปถูมาแล้วก็บ้วนทิ้ง หยิบกิ่งชะเอมสดมาเคี้ยว เอ้พี่ถามแปลกๆ ราวกับไม่เคยทำมาก่อน”
“ลืม”
“พี่นี่ช่างมีอารมณ์ขัน เห็นชัดๆ ว่าฟันพี่ขาวสวยจะต้องเคยทำแน่จะลืมได้อย่างไร”ศรีไพรจับแปลงทำจากขนสัตว์จุ่มเ
