จีบหญิง
ตอนที่ 1
ณัฐกิตติ์ มีชื่อเล่นว่าบอลทำงาน ตำแหน่ง IT Specialist Maintenance ของเครือข่ายโทรศัพท์มือถือ หน้าที่ของเขาก็คือต้องคอยเดินทางไปตรวจสอบ เครือข่ายที่ติดตั้งเสร็จ และเช็คสัญญาณตามจุดต่าง ๆ ทั่วประเทศ ด้วยความขยันเขาจึงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าเขตภาคเหนือทั้งหมด
เขาจึงมีหน้าที่แค่ เดินทางไปตรวจเช็คสัญญาณที่ติดตั้งไว้ เวลาที่เขาไปถึง ก็จะมีลูกน้องฝ่ายเซอร์วิสแต่ละจังหวัดคอยต้อนรับเขาอยู่เสมอ
“สวัสดีครับพี่บอล วันนี้จะเลี้ยงอะไรพวกผมดีครับ” ลูกน้องที่เป็นหัวหน้าช่างคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น
“แล้วพวกนายอยากกินอะไรล่ะ หมูกระทะมั้ย”
“ก็ได้ครับพี่..” ณัฐกิตติ์เป็นหัวหน้าที่ค่อนข้างใจดีกับลูกน้องเมื่อเห็นว่างานที่สั่งสำเร็จลุล่วง ตกเย็นเขาก็จะพาไปเลี้ยง นอนที่โรงแรมได้สักสองสามคืน ณัฐกิตติ์ก็ต้องเดินทางไปตรวจตามจังหวัดอื่น ๆ อีกเรื่อย ๆ ไป
เขาสามารถเบิกค่าน้ำมันในการเดินทาง ค่าที่พักโรงแรม ได้ทั้งหมดสำหรับการเดินทาง
แต่ระหว่างที่ณัฐกิตติเดินทางตลอดสองปีที่ผ่านมาก็ทำให้เขาเกิดปิ๊งรักหญิงสาวคนหนึ่ง เธอเปิดร้านขายกาแฟอยู่ติดริมฟุตบาท ทุก ๆ วันเธอจะต้องไปกางเต็นท์เล็ก ๆ สำหรับขายกาแฟ และวันนี้เขาก็อยากมาหาเธอด้วยความคิดถึง
“ขออเมริการโน่ เข้ม ๆ หนึ่งแก้วครับ”
“หวานปกติมั้ยคะ”
“ขอเป็นหวานปกติก็แล้วกันนะครับ แต่ว่าเอาหวานน้อยกว่าแม่ค้านิดหนึ่ง” ชายหนุ่มพูดเป็นเชิงจีบหญิงสาวที่กำลังสาละวนอยู่กับการคนช้อนในแก้วเพื่อปรุงกาแฟ
“งั้น!..ระวังพี่จะเป็นเบาหวานนะคะ” ยอมซะที่ไหนกันล่ะ หยอดมาหยอดกลับสิจ๊ะ
“อ้าว!..ทำไมล่ะจ๊ะ”
“ก็หนูหวานเกินไปนะสิคะ”
“แหม!..พี่ลืมไปว่าเอมหวานกว่าน้ำตาลในขวดนี้ซะอีก เออ..นี่เอมพี่ซื้อของมาฝากเอมด้วยนะ” เขายื่นพัดลมตั้งโต๊ะตัวเล็กน่ารัก สามารถชาร์ทแบตได้ส่งให้หญิงสาว
“อุ้ย!.. ขอบคุณค่ะ”
“เวลา อากาศร้อน ๆ จะได้ไม่หงุดหงิดใส่ลูกค้า”
“ว่าไป!..ลูกค้าคนอื่น ๆ เขาก็ไม่ได้กวนเหมือนกับพี่สักหน่อย”
“เอ่อ เอมครับ..เย็นนี้เก็บร้านแล้ว พี่ว่า..จะชวนไปทานข้าวด้วยกัน เอมสะดวกไปหรือเปล่า” กว่าเขาจะพูดจบก็ติด ๆ ขัด ๆ
“ดึกหน่อยนะคะ” เธอยิ้มแล้วตอบด้วยรู้ว่าเขากำลังจีบเธอและจะชวนเธอออกเดต
“วันนี้พี่ตรวจงานเสร็จแล้วล่ะ พี่ขออยู่ช่วยเอมเก็บร้านเลยได้มั้ย”
“อื้ม!..เอางั้นเลยเหรอคะ” หญิงสาวยิ้มแล้วถามขึ้นอีกรอบ
“ได้มั้ยครับ” เจ้าของคำถามจ้องหน้าเธอเหมือนกำลังรอคำตอบ
“ถ้าพี่รอได้นะคะ”
“ไม่มีปัญหาเลย พี่จะรอจนถึงเอมเก็บร้านเลยจ้ะ” ณัฐกิตติ์จะนัดเจอกับเธออยู่บ่อย ๆ จนบาริสต้าสาวยอมเปิดใจคบหากับเขาทั้งคู่เลยแลกไลน์เอาไว้คุยกัน จากนั้นณัฐกิตติ์ก็สานสัมพันธ์กับเธอเรื่อยมา จนกระทั่งเธอยอมเป็นแฟนกับเขาอย่างจริงจัง เวลาที่เขามาทำงานเขาจะพักที่โรงแรมใกล้ ๆ กับร้านขายกาแฟของเธอ
“วันนี้งานพี่บอลเสร็จเร็วเหรอคะ”
“จ้ะ วันนี้งานพี่เสร็จแล้ว”
“พี่วานเอมช่วยพี่นับเงินให้พี่หน่อยสิ ปึกนี้เพิ่งเบิกมามีทั้งหมดหนึ่งแสน” หญิงสาวรับไปแล้วนั่งนับให้กับชายหนุ่มตรงหน้า เมื่อนับเสร็จเธอเงยหน้ามองเขาอย่างประหลาดแต่ก็เก็บคำถามเอาไว้
“ครบมั้ยจ๊ะ”
“ครบค่ะ”
“คบแล้วห้ามเลิกนะจ๊ะ”
“แหม่!.. วันนี้พี่บอลอารมณ์ดีจังเลยนะคะ มียิงมุกซะด้วย” เอมอรแซวด้วยรอยยิ้มทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาใช้มุก เห่ย ๆ จีบเธอ แต่เธอก็ชอบวิธีจีบของเขา
“เงินนี้..พี่ให้เอมจ้ะ” ณัฐกิตติ์ยื่นแบงก์พันปึกใหญ่นั้นคืนให้หญิงสาว เงินนั้นเขาเพิ่งไปเบิกจากธนาคารมา สด ๆ หนึ่งแสนบาท
“โห..เงินตั้งเยอะพี่จะเอามาให้เอมทำไมคะ” บาริสต้าสาวเอ่ยถาม
“พี่ไม่ได้ให้เอมฟรี ๆ หรอก..เงินนี้พี่จะเหมากาแฟที่ร้านกินตลอดชีวิตเลยได้มั้ย..หรือเอมจะให้พี่จ่ายปีละครั้ง..พี่ก็สู้นะ”
“เยอะ..จังค่ะ กาแฟเอมแก้วละ 45 บาทเอง”
“เอาน่า เผื่อเอมต้องใช้ พี่รู้ช่วงนี้ลูกค้าน้อย ๆ เผื่อเอาไปเป็นค่าใช้จ่ายอย่างอื่น” เขารู้ว่าเธอกำลังมีปัญหาทางการเงินเลยอยากช่วย
“ขอบคุณนะคะ..พี่บอลดีกับเอมจัง”
“เก็บร้านเถอะ วันนี้ปิดเร็วสักวันนะ..พี่จะพาเอมไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกัน”
ปิดร้านเสร็จ ณัฐกิตติ์ก็พาหญิงสาวไปทานอาหารที่แพริมแม่น้ำ ทานอาหารไปสักพัก แพก็มีเรือมาจูงออกไปกลางแม่น้ำ เรือจูงร้านแพอาหารล่องไปเรื่อย ๆ ตามแม่น้ำ
