‘เด็กนั่นนะเหรอจะทำให้ฉันรู้สึกอะไรได้ แค่นี้ก็รำคาญจะแย่อยู่แล้ว’
‘อย่างยัยเด็กนั่นฉันไม่เอามารู้สึกด้วยให้เสียเวลาเล่นๆ หรอก แค่แม่รับมาเป็นน้องสาวแค่นี้ก็รู้สึกอยากจะหนีไปให้ไกลจะแย่อยู่แล้ว’
ยูมิได้แต่อึ้งกับสิ่งที่พี่เรียวของเธอพูด คำพูดพวกนั้นมันวนเวียนอยู่ในหัวของเธอวนไปวนมา ก่อนที่น้ำตาจะเอ่อล้นหยดลงอาบแก้ม
“เธอขึ้นไปทำอะไรบนนั้น ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะยูมิ” เสียงห้าวพูดขึ้นก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ
เธอไม่คิดเลยว่าการที่เธอขึ้นมาซ่อนแอบจากมะลิลูกหมาตัวน้อยบนต้นไม้ที่หลิงหลินสั่งให้คนทำบ้านต้นไม้ไว้ให้เธอ มันจะทำให้เธอได้ยินชัดถึงความรู้สึกที่แท้จริงของพี่เรียวที่มีต่อเธอ
เขาไม่ได้รักเธอ แต่เขาแค่รำคาญและอยากไปให้ไกลจากเธอ!!
เธอไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่รู้ถึงความหมายของคำพูดนั้น เธอไม่ใช่น้องสาวของพี่เรียว เธอไม่ใช่แฟนของเขา เธอเป็นแค่ตัวตลกและของเล่นขอ
