Master of Deception

Chapter 5

It seems like we have different worlds. Nakaupo lang ako habang pinagmasdan ang tatlo na sobrang busy sa kanilang mga ginawa. I’m starting to feel bored with what I do everyday. It’s been a month since I stayed here in an isolated island with them. Paulit-ulit nalang yung mga ginagawa ko. I once tried to escape. Okay, maybe not just once. Was it thrice? I’m not sure. Basta sa naalala ko, Lahat ay ginawa ko para makatakas sa lugar na ito.

Okay, let's just say that I lost count of how many attempt that I did just to get away from this place. Who would want to be stuck here? Kung pwede nga ay magteteleport nalang ako o di kaya'y tawagin si Doctor Strange para makatakas ako dito gamit yung magic niyang portals. Kung totoo lang sana.

At first, I tried to make a boat that would take me away from this place. But then it was a failure. Aside from it sank before I could get to the shore, agad akong pinalibutan ng mga lalaking nakaitim. Pinalibutan nila ako habang nakatutok sa akin yung mga armas nila.

What did I get in return for escaping? I got tortured. Well, hindi naman siya yung sobra-sobra. I got high tolerance in pain. I was glad that the punishment was not death. Naging curious lang ako kung paano nila nalaman na tumakas ako. Sinisigurado ko kasi na kapag tatakas ako ay walang makakakita sa akin.

Like I’ve said, I tried so many times to escape but to no avail. Mr. Bejar was so annoyed at me for always trying to escape. The last time I was caught, I was confused why I wasn’t punished. Instead, sinabi niya sa akin na kapag nagtangka ulit akong tumakas, buhay ng kapatid ko ang kapalit. Of course I don’t want for that to happen kaya kahit gusto ko nang tumakas, hindi ko na ginawa. Hindi lang sila magkamaling saktan kapatid ko.

He's always one step ahead of me. Kapag may ginawa akong hindi niya gusto ay palagi niyang ginahamit yung alas niya. Yung 'kung gagawin mo pa ito, buhay ng kapatid mo ang kapalit' card. Honestly, nasaulo ko na nga 'e.

Me doing the same thing every day is boring. Lahat naman kami paulit-ulit nalang yung ginagawa. Kaharap ko araw araw yung punching bag. Habang nag-eensayo ako, ay yung mukha ni Eustace yung nakikita ko, iniisip ko nalang na siya yung sinusuntok at sinisipa ko. Grabe nakakasira ng araw.

Finn is always focused on his inventions at hindi ko siya pwedeng kulitin kasi baka maiinip siya sa akin. Siya yung inventor ng team namin. Siya yung tagagawa ng mga gadgets na gagamitin namin sa misyon. Tama nga yung first impression ko sa kanya. Matalinong bata nga. Kaya lang minsan lutang din. Masaya naman ako na hindi lang ako yung lutang dito. May kasangga din pala ako.

Si Cosmo naman ay sobrang busy sa harap ng computer. I found out that he is the hacker of the team. Malaki yung ambag niya. Especially kapag may mission na kami. He's the person behind the action. Kumbaga he is our eyes and ears. Kontrolado niya kasi yung mga CCTV sa lahat bg lugar na pupuntahan namin. He also got the control of tge bugs that Finn made. They're like partners when while we do the action.

Zyan is in the shooting range every single day. He’s actually an athlete of shooting sport. Diba ang galing! Kaya nga sobrang ingay kasi araw-araw siya nagpaputok, akala mo naman araw-araw new year.

Kidding!

Kaya naman pala ang seryoso niya. Kasi sa shooting dapat focus ka sa target mo. Ang cool nga niyang tingnan. Mas lalo niyang naging cool nung nagsimula na siyang nagpaputok at tumama naman sa bullseye.

Anyway, ako naman ay nagmumukmok dito sa gilid. Gusto ko na talagang makauwi pero hindi pwede. Nababagot na talaga ako!

Wala pa akong ganang mag-ensayo. Kasi to be honest, hindi naman ako kailangang mag-ensayo para maging magaling kasi likas na akong magaling. Nakaka-umay lang na paulit-ulit nalang yung mga ginagawa ko araw-araw.

Kailangan ko nang makahanap ng mapaglipasan ng oras. Gusto kong lumande pero kanino?

Biglang may sumagi na kababalaghan sa utak ko. Hahaha. Joke lang. Hindi naman siya kababuyan. Yung simpleng landi lang naman. Pampa-spice sa araw.

Since I’m interested in Zyan, what if I, you know, have fun with him? It’s not like gusto ko siya, okey? Well you can say that I’m attracted to him pero I don’t feel that romantic feeling towards him.

Was I too denial?

Ah basta!

Tumayo ako at tinungo ang shooting range. Naabutan ko siyang nakaupo at nagpapahinga habang hingal na hingal pa. Kinuha ko yung tubig sa gilid at inabot sa kanya.

“Oh,” abot ko sa tubig.

Tiningnan muna niya ako bago kinuha yung bote ng tubig mula sa kamay ko saka diretsong uminom. Agad akong umupo sa tabi niya.

“You should take a break,” sabi ko saka kinuha yung panyo ko at pinunasan yung pawis niya sa siyang ikinagulat niya. “Pinagpawisan ka na o.”

Nanlaki yung mga mata niya habang pinunasan ko yung noo niya. Bumaba yung kamay ko na may hawas sa bimpo sa pingi niya saka nagtama yung mga mata namin.

Then, my heart skipped a beat.

Gago, Britta! Dapat siya yung makaramdam niyan! Hindi ikaw!

'E sadyang ang ganda-ganda ng mga mata niya 'e. I could stare at them even if takes forever. Para akong malulunod sa mga mata niya. Tangina ang landi!

Hinawakan niya yung kamay ko saka kinuha mula sa akin yung panyo, “Kaya ko na,” saka lumagok ulit ng tubig.

Napahinga ako nang malalim nung kumalas siya sa pakikipagtitigan. Napahawak ako sa dibdib ko at natulala sa kawalan.

Bakit sobrang bilis nang t***k ng puso ko? Umiling nalang ako saka kinalma yung sarili ko. Nilingon ko ulit siya pero seryoso niyang pinunasan yung aarili gamit yung panyo ko.

Sobrang seryoso niya naman saka ang tahimik.

“Ako na,” binawi ko yung panyo ko at pinunasan ulit yung pawis niya mula sa noo, sa ilong, hanggang mapadpad yung mga mata ko sa labi niya.

I mentally grinned nang makaisip ako ng kalokohan. Landi mode on.

“Nakakainggit ka,” I pouted.

“B-Bakit?” nauutal niyang tanong saka ako tumingin sa mga mata niya.

Nautal siya? Hahaha. Gotcha!

“Ang pula ng mga labi mo. Natural ba silang ganito?” tanong ko saka binalik yung tingin ko sa mga labi niya.

“Why did you asked?” he answered me with another question.

“Wala lang,” I smiled at him saka nilapit yung mukha ko sakanya. Napatingin siya sa labi ko which made me smirked. “Ang ganda lang nila.”

Napakurap siya nang lumapit yung mukha ko sa mukha niya. Now I got your attention.

Tiningnan ko yung labi niya pabalik sa kanyang mga mata. It didn’t escaped my eyes kung paano siya napalunok. Dahan-dahan kong inilayo yung mukha ko mula sa mukha niya.

“I gotta go,” paalam ko. “Hindi pa ako nakapag-ensayo,” I smiled saka tumayo.

Papaalis na sana ako nang hawakan niya yung pulsuhan ko. My reflexes was fast enough to grab him by his collar pero hindi ko nakita yung paa niyang sinipa yung mga binti ko kaya agad akong napahiga sa sahig.

“Ow!” agad akong napahawak sa ulo ko.

Nagulat nalang ako nang biglang siyang pumaibabaw sa akin.

“Anong ginagawa mo?” naguguluhan kong tanong.

He locked his eyes with mine at sobrang nakakalunod yung tingin niya sa akin. If I’d be poetic I would say that I could swim in his deep stare. Cheesy...

“Are you trying to seduce?” he asked. Ang direct naman.

He is really sharp. Talagang nakuha niya mula sa kilos ko na inaakit ko siya. What? I'm just bored. Conservative ako pero marunong akong lumandi. Dapat marunong tayong lahat lumandinpara masaya, diba?

“Seduce you? Why would I?” tanong ko pabalik.

I mentally slapped my face. Acting like I'm innocent was a wrong move. Sana tinanong ko siya ng, 'Why? Did I turned you on?'

Kulang pa rin talaga yung landi skills ko. Needs a little more improvement. Pero yung puso ko ay sobrang lakas ng pagkabog at natatakot ako na baka marinig niya. Ang lapit ng mukha ko sa mukha niya at one wrong move ay talagang mahahalikan ko na siya.

On second thought, why not? Lumalandi naman ako, hindi ba? While I'm at it, why not do it?

“You seem like it,” he coldly replied.

“I’m not the type who beats around the bush. If I like you, I’d be direct,” I replied.

Hahaha ang tapang ghorl. Well, I like him but not in a romantic way. Well, he is a handsome at papi. Hahaha.

“Let’s say naniniwala ako sa sinabi mo. But if you’re trying to play with me,” he paused saka inilapit yung mukha niya sa akin. “I’m in.”

Agad siyang tumayo at iniwan akong nakahiga sa sahig. Napatulala ako sa kawalan—hindi makapaniwala sa nangyari. Did we like, almost kissed?

And what the fvck?! Did he just left me lying on the floor?

Inis akong umupo mula sa pagkahiga saka tinanaw siyang nakalikod sa akin, naglakad papaalis.

“Hoy Zyan! Bumalik ka dito!” tawag ko sakanya pero hindi siya lumingon. “Anong ibig mong sabihin sa I’m in? Hoy!”

Hindi pa rin niya ako nilingon sa halip patuloy pa din siyang naglalakad palayo. Aba bastos! Ang gentleman talaga! Nakakainis!

Akala mo pababayaan ko nalang na gagawin mo yun sa akin? Pwes! Hindi pa ako tapos sa’yo.

Inis ko siyang sinundan pero nung nakalabas na ako ay hindi ko na siya nakita. Nilibot ko yung paningin ko pero wala pa rin akong Zyan na nakita.

"Baby~"

Hindi ko na kailangan pang lumingon kung sino yung tumawag sa akin. Si Cosmo na 'yan. Siya lang naman yung tumatawag sa akin na baby dito. If you think that the two of us are together, well the answer is no. I don't know why he calls me that. But I do know na hindi niya tinawag niyon dahil binabata niya ako. I just woke up one day and he started calling me that.

I feel like he really likes me. Well hindi naman ako gumagawa ng story. I know someone when he likes me and Cosmo is like an open book. Very easy to read.

"Cosmo," nginitian ko siya.

He then clung to my arms— like he always do. Hindi niya binigatan yung weight niya and he was careful like a was fragile. So sweet of him.

"Saan punta mo? You don't look like you're in the mood?" he asked curiously.

"Someone just ruined my day," I replied.

"Who ruined your day?" oa na pagkareact ni Cosmo. "Tell me kung sino at sisirain ko din araw niya! He got guts to ruin my baby's day?" matapang niyang sabi kaya mahina akong napatawa.

"It's fine, Cosmo. Kaya ko naman sarili ko. I can beat the s**t out of him, okay?" I assured him.

"But I want to be the one to beat the s**t out of him," he pouted. Parang bata. Kung tutuusin mas matanda pa siya ng one year sa akin but look at him now.

"Okay lang talaga," pinanggigilan ko yung pisngi niya. "Kaya ko na, okay? Tsaka nawala na yung bad mood ko dahil sa'yo," sabi ko nalang at inakbayan siya.

"You're talking shits here? Kaninong tae naman ang pinagtripan niyo?" biglang sulpot ni Finn sa gilid naman.

May lahing kabute siguro tong batang 'to. Bigla nalang kasing sumusulpot.

"Wala," sagot ni Cosmo. "Alam mo joiner ka rin no? Sumasali sa usapan."

"I just happened to pass by, heard what you guys were talking and got curious. What's wrong with it?" inosente niyang sagot.

Tahimik akong napangiti sa dalawa habang nagpapalitan ng maangas na salita. Finn is younger than Cosmo pero kapag magkasama sila ay parang magkaedad lang. They're like each other's long lost brother.

"Britta," biglang tawag sa akin kaya nilingon ko yung tumawag sa akin. Biglang kumulo yung dugo ko nang makita si Zyan.

"Ano?" inis kong tanong.

"Tanghali na. Magluto ka na," sabi niya saka ako tinalikuran. Hindi ako makapaniwalang tumingon sa likod niyang papaalis.

Aba! Ang kapal din ng mukha. Matapos niya akong iwan ay nagawa niya pa akong utusan na para bang maid niya akong binabayaran?

May araw ka din sa akin!