Sabah uyandığımda Ada hâlâ uyuyordu, kollarımda gecelikle uyuması zevk vericiydi, kokusuna bir sözüm bile yoktu. Ama artık kalkıp buradan çıkmam gerekiyordu, bu düşünceyle onu uyandırmayacak şekilde kolumu çektim ve sessiz bir şekilde odadan çıktım.
"Bu saatte Ada'nın odasında ne işin var, benim sana olan emanetimi sen böyle mi koruyorsun?" Bu sesle arkamı döndüğümde İsmet'in arkamda durduğunu gördüm, Ada'ya o kadar demiştim yakalanırız diye, şimdi o derin bir uykudayken ben bu köpeğe hesap vermek zorunda kalacaktım.
"Biz düğünle ilgili konuştuk, Ada daha sonra kalmamı istedi yanında, ama gerçekten düşündüğünüz gibi birşey olmadı." Kesin aklında başka düşünceler belirmişti, ama bende onun yerinde olsam aynı şekilde düşünürdüm.
"Ben sizi anladım, ikiniz de aptal aptal hareketler yapara
