ความรู้สึกแรกเมื่อกะพริบตาตื่น...คือจุกแน่นเจ็บปวดไปหมดทั้งร่าง ครั้นเพียงกระดิกตัวก็ต้องสูดปากร้องโอยเบาๆ ลำคอยังแห้งผากราวขาดน้ำไปหล่อเลี้ยงมาหลายวัน หญิงสาวพยายามค่อยๆ พลิกตัวเพื่อเปลี่ยนท่าบรรเทาความเมื่อยขบ
เธอนอนหงายและกะพริบตาถี่ขึ้นหายใจเป็นจังหวะปกติ เริ่มหันมองเหลียวซ้ายแลขวาเมื่อสัมผัสได้ถึงความไม่คุ้นเคยรอบตัวเหมือนทุกครั้งเวลาที่ตื่นนอน
"..." แต่ก็ยังพอจำได้ว่ามันคุ้นตา ไม่ผิดแปลกไปเสียทีเดียว มือเล็กกำผ้าห่มแน่น ยังคงรวบรวมความคิดปะติดปะต่อเรื่องราวด้วยความโหวงเหวงในหัวใจ
"เกิด...อะไรขึ้นกับเรา..." เหมือนจะเริ่มลำดับเหตุการณ์ได้รางๆ บัวบงกชตะครุบมือบนหน้าอกที่ห่มทับด้วยผ้าผืนหน้า แล้วดีดตัวนั่ง เธอหลับตาปี๋กลั้นหายใจสีหน้าบูดเบี้ยวเพราะการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันทำให้ถูกโจมตีด้วยความเจ็บปวดรุนแรง
เมื่อปล่อยมือ...ผ้าผืนนั้นก็ห
