“เออ ! เออ ! สวย ฟาดมัน นั่นๆ มึงซีซีมันให้หน่อยดิ” ชนวีร์กำลังเมามัน อีกนิดเดียวเขาจะได้ดาวครบตามที่หวัง
“หรือมึงรับได้” ชัชวินถามชนน
“ผมก็ไม่ขัดนะ” ชนนยักไหล่ท่าทางยียวน
“ไอ้ชิน !”
คนพี่ขึ้นเสียงตะคอก ไอ้นี่มันเป็นน้องเขา มือขวามือซ้ายของเขาทุกเรื่อง ปกติชนนไม่เคยขบถ มาวันนี้ถึงกับออกหน้าช่วยเหลือคนที่เขาเกลียด มันชักจะมากเกินไปแล้ว
“เยส ! กูเริ่มจะรักมึงขึ้นมาแล้วนะเนี่ย เลิฟๆ ยู้วฮู (จงเป็นสักขีพยาน ว่าข้าได้เป็นตำนานคนใหม่แห่งสนามรบนี้)”
ชนวีร์กำลังลั้ลลา เลียนแบบเสียงตัวมังกรในเกม ไม่ได้สนใจบรรยากาศรอบข้างนัก
“ (เสียงคำรามของข้าจะดังกึกก้องไปทั่วสนามรบ) ” ชนวีนร์ยังทำเสียงประหลาดๆ ต่อไป
ชัชวินกำหมัดแน่น
ชนนที่กำลังจ้องตากับพี่ชายอย่างไม่ลดละ ก็เริ่มจะขุ่นๆ ในอารมณ์ที่ชัชวินไม่ยอมฟังใครบ้างเลย
“ (ข้าเป็นเกียรติที่ได้สู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่เจ้า) ”
“ไอ้ชน ! / ไอ้ชน ! เงียบ !”
