“มึงว่าแม่เรียกคุณคนนั้นมาทำไม” ชนนยืนพิงกรอบประตูบ้าน กอดอกครุ่นคิดและมองนับแสนที่เดินแบบสบายๆ มาดเข้มๆ ไปที่รถของตัวเอง และกำลังจะผ่านหน้าเขาสองคนไป โดยไม่รู้จักกลัวเกรงซะบ้าง นี่ถ้ำเสือเลยนะ !
“แม่อาจจะอยากเจอคนหล่อ”
“มีใครหล่อกว่าพวกเราอีกเหรอวะ” ชนนลูบคางตัวเอง ทำหน้าสงสัยอย่างจริงจัง นี่เป็นปัญหาระดับชาติก็ว่าได้
“พี่ชินก็พูดมีเหตุผล” ชนวีร์ทำท่าเดียวกับพี่ชาย แต่ยืนกันคนละฝั่งประตู
“กลับดีๆ นะคะคุณแสน”
แม่เดินออกมาส่งแขก ร่ำลาเสร็จก็หันมาสำรวจเขาสองคนพี่น้อง
“ห้ามแพร่งพราย เก็บไว้เป็นความลับ”
“เรื่องอะไรล่ะแม่ ขืนพี่ชัชรู้ พี่มันเผาบ้านแน่”
“ก็ถึงบอกว่าอย่าให้รู้ไง”
“แล้วแม่เรียกคนบ้านนั้นมาทำไมอ่ะครับ รู้ทั้งรู้ว่าพี่ชัชไม่ชอบ ผมว่าไม่ค่อยดีเท่าไรน้า” ชนวีร์ก็กลัวเพลิงอาฆาตของพี่ชายคนโตจะเผาบ้านอย่างที่ชนนบอกเหมือนกัน
“นี่แกก็อยู่ข้างเจ้าชัชเหรอเจ้าชน เสียแรงที่แม่ตามใจแก
