เมียรักของนับพัน

บทที่ 5

“เอาขนมมาให้ หรือเอาอะไรมาให้ผมกันแน่”

“อาจารย์...” เธอครางเรียกเขาอีกหน ก็รู้อยู่หรอกว่าเหตุผลของเธอในการมาเจอเขามันไร้สาระ แต่ถึงกับขนาดที่เขาต้องใช้สายตาโลมเลียมองเธอตั้งแต่หน้าอกลงไปจนถึงปลายเท้าแบบไม่อยากจะมองหน้าเธอให้เสียเวลาอย่างนี้ มันจะไม่ดูถูกกันเกินไปหน่อยหรือไง

และจังหวะที่ยังไม่ได้ตั้งตัวนั้นข้อมือเล็กของเธอก็ถูกเจ้าของห้องฉุดดึงพาเข้าไปด้านใน ก่อนที่เขาจะปิดประตูดังปัง

“จะช้าอยู่ทำไมล่ะฮึ ถอดเสื้อผ้าออกแล้วไปรอที่เตียงสิ”

นับพันเวลานี้ดูน่ากลัวแปลกๆ แปลกตรงที่เขาไม่ได้พูดจากระโชกโฮกฮากหรือดุตะคอก น้ำเสียงเขายังคงราบเรียบ นุ่มทุ้มไม่ต่างจากทุกที แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงกลัว หากเปรียบรัศมีบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวเขา เธอว่ามันต้องเป็นสีแดงฉานแน่ๆ

“เอ่อ... ช่อมาแค่นี้แหละค่ะ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีธุระต้องไปทำต่อ วันนี้ช่อขอตัวก่อนนะคะ”

นับพันเงยหน้าจากเนกไทที่แสร้งขะมักเขม้นดึงปลดมันออกมา แล้วส่ายหน้าเบาๆ แม้แต่ตอนที่สั่งให้นักศึกษาสาวถอดเสื้อผ้าออกเขาก็ไม่ได้หันไปมอง ถึงจะหงุดหงิดกับสิ่งที่หญิงสาวทำ แต่ก็อดเอ็นดูอยู่น้อยๆ ไม่ได้

‘เด็กหนอเด็ก’

เอาวะ ! ช่ออัญชันสู้ๆ !

หญิงสาวร้องให้กำลังใจตัวเองออกมาเบาๆ วันนี้เธออาจหาญขอกุญแจสำรองจากรีเซปชันหน้าเคาน์เตอร์ของโรงแรม เพราะนับพันเป็นลูกค้าวีไอพีของที่นี่ จึงได้รับบริการและความสะดวกสบายอย่างที่สุด ถึงเธอไม่ใช่คนจ่ายเงินเหมือนอย่างเขา แต่ก็ติดสอยห้อยตามเขามาที่นี่เป็นระยะเวลานานและบ่อยจนใครๆ ก็จำได้ แค่บอกพนักงานว่าวันนี้เธอมีเซอร์ไพรส์ให้นับพัน ขอทางโรงแรมอย่าเพิ่งโทรไปแจ้งเขา ก็ได้เข้ามาอยู่ในห้องแบบตอนนี้แล้ว

วันก่อนที่กลับไปเธอก็ได้แต่เสียดาย ไม่น่ากลัวไม่เข้าเรื่องเลย แทนที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับอาจารย์ให้คุ้มค่า พอถึงเวลาแบบนั้น เวลาที่เขาผ่อนคลาย อารมณ์ดี บางทีเรื่องที่เธอจะพูดอาจสำเร็จก็เป็นได้... แต่วันนี้ยังพอมีโอกาส เธอจำตารางของนับพันได้ วันนี้เขามีสอนเลิกสามทุ่มและจะไม่กลับบ้าน ปกติก็มาค้างที่นี่เพราะอยู่ไม่ไกลมหาวิทยาลัยมากนัก สะดวกกับการเดินทางและสอนตอนเช้าตรู่ในวันรุ่งขึ้น

แกรก...

เสียงเคลื่อนไหวแถวหน้าประตูทางเข้าฝ่าความเงียบเข้ามา ทำให้ร่างบอบบางเกือบเปลือยใต้ผ้าห่มเกร็งตัว พร้อมกันนั้นก็ตลบผ้านวมสีขาวผืนหนาขึ้นคลุมศีรษะแล้วนอนให้นิ่งที่สุด

“หืม” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อได้กลิ่นหอมละมุนวิ่งปะทะมาชนที่จมูกอย่างจัง เขาไม่ได้คิดไปเองอย่างแน่นอนเมื่อกลิ่นอะโรมามันชัดขนาดนี้

แม้ยังไม่ได้ใช้บัตรเสียบเข้าไปที่ช่องเพื่อให้เครื่องใช้ไฟฟ้าในห้องทำงานแต่ทั้งห้องก็ไม่ได้มืดมิดเสียทีเดียว เมื่อเขาสังเกตเห็นแสงไฟสลัวตั้งเป็นแถวเรียงกันตรงท้ายระเบียงนั่น

‘ใครเล่นตลก’

ความคิดแรกเมื่อพบเจอสิ่งผิดปกติหลายต่อหลายอย่างเขาไม่ได้นึกถึงสิ่งลี้ลับจำพวกที่ตามองไม่เห็น และไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรือคิดไปเองอย่างแน่นอน จะว่าทางโรงแรมจัดแคมเปญอะไรสักอย่างเซอร์ไพรส์หรือส่งมอบความสุขให้ลูกค้าก็ไม่น่าจะใช่อีก เพราะเจ้าของและผู้บริหารที่นี่รู้ดีว่าเขาไม่ชอบเรื่อง ‘เซอร์ไพรส์ !’ และจะตามไปเตะก้นมันทันทีที่ทำให้ชีวิตสงบสุข ราบเรียบของเขาต้องจบลง

ไฟในห้องเริ่มสว่างพึ่บ ความตั้งใจแรกของเขาคือเดินไปดับเทียนหอมที่ตั้งเรียงรายอยู่อีกฟากห้อง ประเด็นที่คิดว่าอาจเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์ของโรงแรมเริ่มตกไป เมื่อความคิดของคนที่ทำมันดูพิเรนทร์จนเหมือนความคิดเด็ก... และใช่ เด็กคนเดียวที่วนเวียนอยู่ข้างกายเขาและพร้อมจะทำเรื่องแบบนี้ได้ ก็มีคนเดียวนั่นแหละ ช่ออัญชัน !

“อย่าเพิ่งดับค่ะ”

แมวขโมยแสนซุกซนเยี่ยมหน้าออกมาจากผ้าห่มให้เขาได้เห็น ผมยาวไว้หน้าม้าสีน้ำตาลเข้มกระเซอะกระเซิงยังไม่น่าตกใจเท่าตอนที่เจ้าหล่อนเยื้องย่างลงมาจากเตียงช้าๆ

เอื๊อก... อึก...

นั่นคือเสียงกลืนน้ำลายลงคอของเขาที่แทบจะดังฝ่าความเงียบงันในห้องให้ได้เสียฟอร์มที่รักษามานานกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ร่างเล็กสะโอดสะองเยื้องย่างก้าวเข้ามาหาเขาช้าๆ ด้วยท่าทางยั่วยวนเกินกว่าจะเป็นแค่แมวซุกซนที่เขาปรามาสไว้แต่แรก กลับกันเลย ตอนนี้ช่ออัญชันไม่ต่างจากแม่เสือสาวพราวสวาทสักนิด

บราเซียลายลูกไม้สีครีมที่โอบรับกระชับทรวงสาวจนล้นมองแล้วน่าอึดอัดแทน หากพาเจ้าหล่อนไปซื้อยกทรงใหม่เวลานี้ได้เขาจะกวาดมันมาให้หมดทุกร้าน เพราะของที่เจ้าหล่อนมีดูจะผิดไซส์ไปเยอะพอสมควรถึงได้ล้นทะลักขาวโพลน ดีดเด้งมาก่อนส่วนใดบนร่างเกือบโป๊เปลือยนี้

ความสนใจและคลั่งไคล้ส่วนตัวอีกอย่างของเขาคือสิ่งที่สายตาไล่มองลงต่ำ สองขายาวเรียว สวยงามไร้ไขมันส่วนเกิน ความเนียนของผิวรับกับความนุ่มละมุนมือเหมือนเจ้าของมันอาบน้ำแร่แช่น้ำนมมาตลอดทั้งชีวิตก็ไม่ปาน

“ช่อใช้เทียนที่มีควันน้อย รับรองสัญญาณเตือนไฟไหม้ไม่ร้องอย่างแน่นอนค่ะ”

เพราะมัวแต่ตะลึงพรึงเพริดกับความแปลกใหม่และช่ออัญชันโหมดยั่วสวาท เขาจึงแทบไม่รู้ตัวว่าหญิงสาวเดินมากระซิบเสียงกระเส่าเบาที่ข้างหูพร้อมทาบมือมาทับสูทเขาตั้งแต่เมื่อไร

“ทะ... ทำอะไรฮึ” นับพันอยากตบปากตัวเองให้หายติดอ่างสักที แบบนี้แม่เจ้าประคุณก็รู้หมดน่ะสิว่าเขาน่ะ... แพ้ทาง

“ช่อจะช่วยอาจารย์ถอดชุดไงคะ”

เนกไท สูทตัวนอก นาฬิกาข้อมือ กระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ดถูกปลดออกอย่างนุ่มนวลไม่รีบร้อน แต่หญิงสาวคงไม่รู้ว่าอีกคนกำลังรุ่มร้อนแค่ไหน

“ผมเพิ่งเลิกงานกลับมานะครับ”

นักศึกษาสาวที่วันนี้สลัดคราบความใส ไร้เดียงสาทิ้งไปจนสิ้นช้อนสายตาขึ้นมองและส่งยิ้มให้เจ้าของร่างสูงใหญ่ที่กระตุกสั่นเป็นพักๆ นับพันคงคิดล่ะสิว่าเธอจะพาเขากระโจนขึ้นเตียงซะเดี๋ยวนี้

... บอกเลยว่าเธอน่ะมีแผนเตรียมไว้เป็นขั้นเป็นตอน แต่กับเขานี่เธอก็ไม่แน่ใจนักว่าอยากจะขย้ำกันหรือยัง เพราะนับพันน่ะใจร้อนเป็นที่หนึ่งเสมอมา

“ช่อก็กำลังจะพาอาจารย์ไปอาบน้ำอยู่นี่ไงคะ”

สิ้นเสียงหวานนั้นเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายบนตัวของอาจารย์หนุ่มก็ถูกถอดออก ต่อจากนั้นข้อมือใหญ่ก็ถูกจับจูงไปในทิศทางของห้องน้ำในสภาพที่ใกล้เคียงกันคือเธอเกือบเปลือย ส่วนพ่อยอดรักของเธอน่ะเปลือยหมดเหลือแต่เนื้อแท้แล้ว

ร่างแกร่งเดินลงอ่างจากุชซี่อย่างรู้งาน น้ำอุ่นกำลังดีรวมถึงฟองฟูนุ่มราวกับลอยตัวอยู่บนปุยเมฆนี่ก็ด้วยที่ให้ความรู้สึกสุดสบายและผ่อนคลายจากความเมื่อยล้ามาทั้งวัน

“อาจารย์เขยิบไปหน่อยสิคะ”

เขามองช่ออัญชันหย่อนตัวลงมาในอ่างเดียวกันทั้งที่ตัวเองมีบราเซียและชั้นในลายลูกไม้อยู่บนตัว ถึงจะมีฟองสบู่ที่ถูกตีเตรียมไว้เกือบท่วมอ่าง แต่ร่างอรชรที่มีผ้าชิ้นบางแนบจนเห็นเนื้อแท้นั้นก็โดดเด่นสวยงามทะลุฟองฟูๆ เข้ามากระแทกตาเขาอย่างจัง

“หันหลังไปดีๆ สิคะ ช่อจะได้ถูหลังให้ จะมาจ้องช่อทำไมล่ะ”

อาจารย์หนุ่มเริ่มขยับตัวด้วยความอึดอัด เมื่ออวัยวะสำคัญกลางร่างกายผงาดตัวดีดผึงจนรู้สึกได้

“อึก !”

บัดซบสิ้นดี !

ความทรมานของเขายังไม่สิ้นสุดเท่านี้ และดูเหมือนมันจะเพิ่งเริ่มต้นขึ้นด้วยซ้ำ เมื่อยายตัวร้ายที่บอกว่าจะถูหลังให้เขาไม่ได้ใช้ฟองน้ำปกติเหมือนอย่างที่ชาวบ้านชาวช่องเขาใช้กัน แต่เจ้าหล่อนกลับใช้ฟองน้ำส่วนตัวที่ทั้งเด้งดึ๋ง นุ่มหยุ่นจำนวนสองก้อนถูไถ บดบี้อยู่กับหลังเขาในเวลานี้

“อยู่นิ่งๆ สิคะ ถ้าไม่สะอาดช่อไม่รู้ด้วยนะ”