“ช่อไม่ไหว เจ็บ เหนื่อย…” แม้คราวนี้เธอจะได้กินน้ำจากปากเขาที่กระดกดื่มจากขวด พร้อมกับราดรดตัวจนชุ่ม แบ่งปันมาให้ผ่านจูบจาบจ้วงกักขฬะก็ตาม แต่นั่นก็ยังไม่ช่วยให้เรี่ยวแรงของเธอที่ถูกสูบไปกลับมาสักเท่าไรเลย
“อึก ! อูย”
ร่างใหญ่เร่งจังหวะเร็วแรงและถี่กระชั้นอีกครั้งก่อนจะปลดปล่อยออกมา ซึ่งเธอก็ไม่มีโอกาสได้นับว่าเขาทะยานขึ้นจุดสูงสุดของอารมณ์พิศวาสไปแล้วกี่หน แต่แทบไม่เคยมีครั้งใดในวันนี้ที่เขาจะปลดปล่อยในตัวเธอ ทุกครั้งที่ถึงฝั่ง ชายหนุ่มจะดึงออกมาสำเร็จความใคร่ด้านนอกเสมอ… ครั้งนี้ก็เช่นกัน
พึ่บ !
อาการทิ้งตัวแผ่หลาอย่างแรงจนเตียงกระเพื่อม อาการหอบหายใจราวคนวิ่งมาแล้วหลายกิโลเมตรโดยไม่หยุดพัก เสียงเต้นระรัวของหัวใจที่ไม่รู้แน่ว่าเป็นของเขาหรือของเธอ หรือแม้แต่การอุปาทานหูแว่วไปเอง ทำให้เจ้าของร่างกายที่ไถลลงไปห้อยอยู่ข้างเตียงครึ่งค่อนตัว ต้องพยายามใช้มือยันพื้นพยุงตัวกลับขึ้นมาบนเตีย
