ปิ๊งรักคุณพ่อลูกติด
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
บทที่ 17
------ (ไอริน)
“น้องแบมคะ ได้ยินครูหรือเปล่า” ฉันจับประคองเด็กหญิงตัวน้อยไว้ในอก ผิวขาวอมชมพูพลันเปลี่ยนเป็นสีซีด ตากลมใสปรือหรี่ลงใกล้จะปิดเข้าไปทุกที
“แค่ก ๆ อ้วกกกกก” ปากน้อย ๆ อาเจียนออกมาเป็นสีชมพูนม จำได้ว่าคุณบูมบอกว่าน้องป่วย แต่ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ ถึงได้เดินร้องไห้โซเซออกมาแบบนี้ แถมยังอ้วกไม่หยุด แม่ไปไหนทำไมถึงไม่ดูลูกเลยนะ
“ฮือ ๆ ๆ พ่อจ๋า แค่ก ๆ” เด็กหญิงตัวน้อยร้องไห้ไม่หยุด
“กรี๊ดดดดด!! มึงทำอะไรลูกกูห้ะ!!” แม่ของน้องแบมที่เพิ่งจะขับมอเตอร์ไซค์มาจอดตรงหน้าบ้านแผดเสียงกรีดร้องดังลั่น พร้อมทั้งวิ่งตรงเข้ามาผลักฉันจนแทบหงายหลัง
“คือฉันตากผ้าอยู่ ได้ยินเสียงน้องแบมเดินร้องไห้ออกมา....”
“ตอแหล!! มึงจะฆ่าลูกกูใช่ไหมห้ะ ปล่อยเลยนะ!!” เธอว่าพร้อมกับแย่งตัวน้องแบมไปกอดไว้
“แบมลูก!! ลืมตาสิ!! แบมมม” เธอเขย่าตัวน้องแบมอย่างแร
