เสียงเคาะประตูห้องดังก้อง ทำเอากวินตราที่นั่งแกะของขวัญอยู่สะดุ้ง... จังหวะการเคาะหนักมือทำให้หญิงสาวรีบวิ่งไปที่ประตู หากแต่ไม่ได้ไปเปิดมันออก แต่กลับไปคล้องโซ่ล็อกประตูให้เขาเปิดเข้ามาไม่ได้ แม้จะไขกุญแจเข้ามาได้ก็ตาม...
“เคาะให้มือแตก ฉันก็ไม่เปิด” กวินตราแลบลิ้นใส่ประตูแล้ววิ่งกลับไปแกะของขวัญต่อ ไม่รำคาญสียงเคาะหนักๆ นั่นเลย... กลับรื่นรมย์ประหนึ่งได้ฟังเสียงดนตรีเสียอีก
เขาจะว่าเธอนิสัยเด็กหรืออะไรก็ช่าง แต่เรื่องนี้เธอขอสักครั้งเถอะ... นอกจากจะปกป้องตัวเองจากเขาได้แล้ว ยังทำให้ความแค้นเล็กๆ น้อยๆ ที่มีต่อเขาได้รับการชำระล้างไป
“กิ๊บ เปิดประตู” เสียงทุ้มเรียกยามเมื่อเขาหยุดเคาะ...
“...”
แน่นอนว่าเธอไม่ตอบอะไรออกไปเลย
“ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” เขาเอ่ยขึ้นมาอีก
“...”
“เรื่องของพ่อเลี้ยงคุณกับแม่เลี้ยงคุณ”
แม้จะชะงักและสนใจ แต่เธอก็ยังไม่ตอบ ได้แต่เงียบต่อไป... เรื่องแบบนั้นเอาไว้
