มาริสาคิดร้อยแปดตลบ เธอก็หาทางแก้ตัวไม่ได้ ความจริงที่เธอกำลังเผชิญหน้าแบบไม่มีทางเลี่ยงได้ เขากำลังรอให้เธอออกไปอธิบายให้ฟัง ป่วยการยื้อเวลา แม้จะรู้สึกเสียดายช่วงเวลาแสนดีนี่แค่ไหน มันก็ถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
“มีเหตุผลดีๆ สักข้อไหมครับ ผมรอฟังอยู่” เมื่อมาริสายอมออกมาจากใต้โต๊ะ เธอยืนก้มหน้าไม่พูดสักคำ มาร์แชลจึงต้องกระตุ้นนำ เขาแค่แปลกใจ ส่วนความผิดหวังนั่นเล็กน้อย จนสามารถปัดทิ้งได้
เขาชอบทุกสิ่งที่มาริสาเป็น ไม่ได้รู้สึกรังเกียจกับตัวตนแท้จริงของเธอเลย
“ฉันไม่รู้จะบอกคุณยังไงดีค่ะ” เธอกลั้นใจพูด
“บอกความจริงสิครับ คุณโกหกและอุปโลกค์ตัวตนปลอมๆ ขึ้นมาทำไม” มาร์แชลถามต่อ เสียงของเขาราบเรียบจับความรู้สึกอย่างอื่นไม่ได้เลย
มาริสาเม้มปากกลั้นใจพูด “ฉันอยากรู้จักคุณสิคะ ฉันกลัวคุณรังเกียจที่ฉันเป็นแค่พนักงานทำความสะอาดในโรงแรมนี้”
“เรื่องนั้นสำคัญมากกว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณเหรอครับ”
