"มีสิ ถ้ารินไม่มีหัวใจรินคงตายไปแล้วแหละ"
"มึงก็กวนกูเป็นเหมือนกันหรอริน กูคิดว่าจะเย็นชาใส่กูเป็นอย่างเดียวซะอีก" พูดจบพี่ซันก็คลี่ยิ้มหวานให้ฉัน เมื่อกี้ฉันเผลอพูดอะไรไปเนี้ยมันดูไม่ใช่ฉันเลย บ้าจริง!
"ออกจากโรงพยาบาลแล้วไปอยู่ที่คอนโดกูนะริน"
"บ้า พี่จะให้รินไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง บ้านรินก็มี"
"ก็ไว้หายดีก่อนแล้วค่อยกลับ ไปอยู่แบบนั้นใครจะดูแลมึงริน" พี่ซันพูดเหมือนกับว่าชีวิตฉันมันสิ้นไร้ไม้ตอกไร้คนเหลียวแล ฉันมันน่าสมเพชขนาดนั้นเลยหรอ
"แอมไง ป้านมอีก"
"ไม่เอา ไปอยู่คอนโดกับกูนี่แหละกูจะได้สบายใจว่ามึงไม่ได้ไปเอากับใคร" พูดจบพี่ซันก็ยิ้มกลิ่ม พี่ซันจะรู้ไหมว่าฉันพยายามหักห้ามใจตัวเองขนาดไหนเวลาอยู่ใกล้เค้า
"จะบ้ารึไง รินเป็นขนาดนี้จะไปเอากับใครได้ สมองพี่คิดได้แต่เรื่องแบบนี้รึไง"
"ไม่รู้แหละ ยังไงมึงก็ต้องไปอยู่คอนโดกับกู"
"ไม่ไป" ฉับพูดตอบพี่ซันเสียงแข็ง แล้วก็เบือนหน้าห
