ตอนที่ 6
1097 Words
กระทั่งหล่อนเดินอ้อมมาทางประตูด้านหลัง จึงเห็นชรัมภ์กำลังก้มๆ เงยๆ ทำงานอยู่ในห้อง
ร่างสูงใหญ่กำลังเซาะสิ่วไปตามลายเส้นดินสอที่ร่างเอาไว้ชัดเจนบนท่อนไม้สักขนาดใหญ่พอๆ กับลำตัวของเขา
พ่อสามีกำลังมีสมาธิ ง่วนอยู่กับงานที่ทำอยู่ตรงหน้าจนไม่ได้ยินเสียงเรียกของหล่อนที่ดังแว่วมาจากหน้าบ้าน
ดาลันแอบยืนมองดูพ่อผัวทำงานอยู่ครู่ใหญ่ๆ เห็นเขาเอื้อมมือหยิบค้อนเล็กๆ ที่วางรวมอยู่กับอุปกรณ์แกะไม้อีกหลายชิ้น ค่อยๆ เคาะฆ้อนลงบนด้ามสิ่วด้วยจังหวะและน้ำหนักมือที่สม่ำเสมอ
‘เท่ห์จัง… ’
ดาลันแอบชื่นชมพ่อสามี มือและสายตาของเขานิ่งมาก ในทุกจังหวะตอกสิ่วลงบนเนื้อไม้ สลักเสลาได้อย่างวิจิตรบรรจง บ่งบอกถึงความเป็นมืออาชีพ เขาดูนิ่ง สมาร์ท มีความชำนาญในงานศิลปะที่กำลังทำอยู่ตรงหน้า
จริงอย่างที่ดาลันได้รู้มาว่าพ่อผัวคนนี้เป็นประติมากรชื่อดัง เขาเป็นช่างแกะสลักไม้และช่างปั้นฝีมือดีที่วงการศิลปะรู้จักดี
“พ่อรัมภ์คะ”
ดาลันเรียก
“ดา… นึกยังไงวันนี้เดินมาถึงนี่”
ชรัมภ์หันมาตามเสียงของสะใภ้ รู้สึกตกใจที่เห็นหล่อน
“ดาเหงาค่ะ… อยากมาหาเพื่อนคุย”
สายตาของสะใภ้จับจ้องอยู่ที่เรือนร่างกำยำของพ่อสามี ชรัมภ์ไม่ใช่ผู้ชายผิวขาว ผิวของเขาเป็นสีแทน สมกับที่มีเชื้อสายอเมริกาใต้ เป็นผิวพรรณของผู้ชายประเภทแกร่งกร้าน เพราะว่าชรัมภ์รักชีวิตกลางแจ้ง ไม่กลัวแดด
“พ่อรัมภ์เซ็กซี่จัง”
หญิงสาวชมไม่อ้อม ร่างกายกำยำใหญ่ที่เห็นอยู่ตรงหน้าช่างเซ็กซี่สะดุดตาหล่อน เขานุ่งเตี่ยวสะดอเพียงตัวเดียว ชายด้านบนของมันถูกขมวดเหน็บปมหลวมๆ ไว้ใต้สะดือที่แลเห็นเส้นขนสีดำเลื้อยขึ้นมากระจุกกระจายอยู่ที่กล้ามท้อง สูงขึ้นมาถึงแผงอกแกร่ง แน่นนูนไปด้วยมัดกล้าม ยิ่งมองกางเกงที่ขัดกันไว้เพียงหลวมๆ ก็ยิ่งหวาดเสียวกลัวว่ามันจะหลุด
“ดามารบกวนการทำงานของพ่อรัมภ์หรือเปล่าคะ”
หญิงสาวถาม ท่าทางอยากชวนคุยมากกว่าเกรงใจเขา
“ไม่หรอกจ้ะ… พ่อกำลังเหงาอยู่เหมือนกัน”
“งานปั้นพวกนี้พ่อรัมภ์ทำเองหมดเลยหรือคะ”
ถามพลางกวาดสายตามองดูงานปั้นดินที่ตั้งเรียงรายอยู่รอบห้อง
“ใช่… พ่อปั้นเอง”
พ่อสามีตอบ หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะมองร่างกายท่อนบนของเขาที่เปลือยเปล่า มันปลาบ อาบไปด้วยเหงื่อพรมพราวอยู่ทั่วปั้นไหล่เต็มตึงไปด้วยมัดเนื้อ เส้นเลือดสีเขียวปูดโปนเป็นเส้นสายรางๆ อยู่ที่แขนทั้งสองข้าง เพราะว่าเขาเพิ่งวางมือจากงานที่ต้องออกแรงทั้งไหล่และแขน
“พ่อรัมภ์ปั้นดาได้ไหมคะ… เอ่อ หมายถึงดาจะนั่งเป็นแบบให้ปั้นน่ะค่ะ หรือจะวาดภาพก็ได้ค่ะ ดาชอบภาพ
สเก็ตลายเส้นดินสอของพ่อรัมภ์ มันดูคลาสสิคดี”
“ได้สิ… งั้นเอาแบบเสก็ตดีกว่านะ เพราะว่าถ้าปั้น หนูจะต้องนั่งนาน งานปั้นเป็นงานละเอียดและต้องใช้เวลามาก”
“ได้ค่ะ… ตามใจพ่อรัมภ์”
“ได้… งั้นหนูไปนั่งที่โซฟา”
ชรัมภ์ผายมือไปยังโซฟาหนังสีดำที่ตั้งอยู่กลางห้อง ดาลันก้าวนวยนาดเข้าไปใกล้โซฟา ท่าทางเหมือนนางแมวยั่วสวาท จงใจยั่วพ่อผัว ก่อนจะทำสิ่งน่าตกใจด้วยการถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายแล้วทรุดร่างลงนั่งบนโซฟา ตวัดปลายเท้าไขว่ห้าง ปกปิดหนอกเนินสวาทอูมแน่นอยู่ในแพนตี้ลายลูกไม้ตัวน้อย แต่ไม่อายที่จะอวดสองเต้าคัพอีอวบใหญ่มหึมา ความอะร้าอร่ามทำเอาชรัมภ์อุทาน
“โอ้ว… แม่คุณ”
ความงามของสะใภ้ เต้านมอวบใหญ่ ขาวจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายลางๆ อยู่ใต้ผิวพรรณบอบบางของหล่อน ทำเอาชรัมภ์หายใจไม่ทั่วท้อง เลือดกำเดาแทบสาดออกมา
“หนูอยากได้ภาพนู้ดของตัวเองค่ะคุณพ่อรัมภ์ขา”
ดาลันทำเสียงอ้อน บอกเหตุผลที่ต้องถอดเสื้อผ้า จ้องตาพ่อสามี ทรวงอกอวบใหญ่ขยับยกตามจังหวะสูดหายใจแรง ปลายถันชูชันชี้งอน เม็ดบัวสีชมพูสะดุดตาน่าดูดน่าเลียเหลือเกิน
“ได้… นั่งนิ่งๆ สักเดี๋ยว พ่อไช้เวลาสเก็ตไม่นาน”
ชรัมภ์พยายามควบคุมอาการตื่นเต้น แม้ว่าในชีวิตของเขาเคยวาดภาพเปลือยของผู้หญิงมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้ ใจเต้นแรงจนเกิดอาการมือสั่นกับความเซ็กซี่ของเมียลูกชาย
“พ่อรัมภ์ขา… ถ้ามือสั่นแบบนี้พ่อรัมภ์คงวาดภาพไม่ได้แล้วละค่ะ งั้นเรามาทำอย่างอื่นที่สนุกกว่าวาดภาพดีไหมคะ”
ดาลันชวนพลางตวัดปลายเท้าที่ไขว่ห้างแยกขาออกจากกัน จงใจอวดพูทุเรียนยวงงาม อะร้าอร่ามเป็นร่องใหญ่อยู่ท่ามกลางเส้นไหมสีดำโอบล้อมกลีบงามเอาไว้
ครั้นพอหล่อนแอ่นสะโพกขึ้นมาเบาๆ กลีบอวบก็แอ่นอ้า แบะออกเป็นร่องสองกลีบ หนอกเนินนูนขึ้นมาเห็นลางๆ อยู่ภายใต้แพนตี้ตัวน้อย
“โอ้ว… ”
ชรัมภ์พรูลมหายใจออกมาจากปาก สูดหายใจลึกหลังจากสะใภ้ถ่างขา อ้าหนอกเนินสวาทให้ดูขณะสองมือกำลังลูบไล้ทรวงอกอวบใหญ่มหึมา บีบนมตัวเองเบาๆผิวพรรณของดาลันขาวผ่อง นุ่มเนียนบอบบาง เปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง
“มาสิคะ… พ่อรัมภ์เหงาไม่ใช่หรือคะ… ดาก็เหงา… วันนี้คนเหงาสองคนมาช่วยกันและกันให้หายเหงานะคะ”
หญิงสาวเชื้อเชิญอย่างไม่อาย
“ดาจ๋า… พ่อว่าแบบนี้ไม่ดีมั้ง”
ชรัมภ์พยายามยับยั้งชั่งใจตัวเองอย่างที่สุด เมื่อสติคืนกลับมาในห้วงสั้นๆ แม้ลึกๆ ในใจอยากจะขยี้สวาทสะใภ้คนนี้ใจจะขาด
“ดีค่ะ… ดีที่สุด… โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ นะคะ”
หล่อนตอบพลางขยับขึ้นมาคุกเข่าบนโซฟา วางข้อศอกสองข้างลงบนพนักโซฟา หันหลังออกมาแอ่นสะโพก กระดกยั่วพ่อผัวที่ยืนตะลึงมอง กระบองเนื้อดุ้นใหญ่แข็งเป็น
- Writer
