The Wife's Revenge

Kabanata 4

Alas dos na ng madaling araw, hinihintay ko parin ang asawa ko kahit na alam ko namang magagalit 'yon sa akin. He's always mad at me, at all times. Pero hindi rin ako makakatulog dahil iniisip ko siya.

Nasaan siya ngayon? Sinong kasama niya? I'm inquiring myself again. Wala naman akong maibigay na sagot. All because, I know nothing about my husband's life further than before.  Si Eunice na naman ba kasama niya? Lasing na ba siya? Wala akong alam. Ako ang asawa pero wala akong hold sa kaniya. How hilarious of me.

Puro paghihintay lang ang kaya kong gawin. I could do nothing after that. I'm just a wife and incapable. Nasa sofa lang ako at naghihintay lang nang...

"LORRAINE!" Sigaw ng lalaking kumakalabog sa pinto ng bahay.

Hindi pa agad ako nakagalaw sa kinauupuan ko.

"LORRAINE!" Galit na galit niyang sigaw.

Tsaka lang ako napatayo sa kinauupuan at patakbong pagbubuksan ang asawa ko. He went home and he was looking for me. It was new to me!

"P-Paul..." Untag ko habang pinagbubuksan siyan ng pinto pero hindi niya ako pinansin at naglakad lang papunta sa kusina.

"You're drunk again Paul?" sambit ko.

Nag-aalala na ako sa kaniya kaya sinundan ko siya sa kusina. I need to speak to him. He needs to hear me out now. Alcohols are no good for him.

Instead na sagutin ako ay hinarap niya ako at pinagtaasan ng boses. "Ano bang pakialam mo? Sino ka ba sa tingin mo?"

Napapikit ako sa sakit ng pagkakasabi niya. Pinipiga ang puso ko habang umaakingawngaw ang mga salitang 'yon sa sistema ko. It was a stab straight to my soul. It was hurting me so much. Bago ako makabawi ay lumunok ako para hindi magiba ang boses ko.

"A-ano ka ba Paul!? Asawa mo ako si Lorraine... lasing ka na talaga." Aakma kong hahawakan ang braso niya para alalayan.

Iniwas niya katawan sa akin at pa sayaw-sayaw itong naglalakad. "Ah! Ikaw si Lorraine? 'Yong babaeng baog?" narinig ko pa ang paghalakhak niyang tagos sa aking buto. He's mocking and insulting me to the bits.

"Hindi ako baog! Paul ilang beses ko bang sasabihin iyan sayo?" Iritado kong sagot.

Mas lumalakas ang halakhak niya, para bang ilang milyong karayom ang tumutusok sa akin sistema. He likes mocking me. "Ano ka ba? Wag ka ng mag maang-maangan diyan. Baog ka at hindi mo ako kayang bigyan ng anak."

Nang napalapit ito sa lababo ay nagsimula na itong magsuka kasabay din doon ang pagluha ko. Nainsulto ako. Hindi ko 'yon ipagkakaila dahil tagos na tagos ang mga sinabi niya sa dibdib ko. I was never insulted. Bago ko naipasa sa aking pangalan ang kompanya ng mga magulang ko ay ginawa ko ang lahat para mapantayan o malagpasan ang kaya kong gawin para sa kompanya. I was never insulted back then. Ngayon lang at sa mismong asawa ko pa.

Hindi na ito nagsalita pa dahil sinusuka niya lahat ng nakain at nainom niya sa buong araw. All I can hear is his groan of pain. Siguro ay masakit ang ulo niya o anuman. Lumapit ako sa kaniya hinahaplos ang likod niya.

"Ilabas mo iyan lahat..." untag ko.

Tumigil si Paul sa pagsuka at binalingan ako ng tingin. "f**k s**t Lorraine! Get your filthy hand off me!" Marahas niya akong tinulak buti nalang may bagay akong nahawakan kaya di ako tuluyang natumba.

He felt appalled of me touching him. This time I felt enrage. The rage in my system wants to slap him hard for being an asshole to his wife. Who does he thinks he is? Yes, a husband. Of course, s**t!

"Paul, palagi ka nalang bang ganyan?" Sigaw ko sa kaniya.

Can't he give me just a little respect? I'm his wife here!

Marahas niya akong tinulak sa pader ng kusina. Nagimbal ang buong sistema ko sa ginawa niya. Marahas din niyang sinira ang damit ko. Para siyang hayop na nakikipag-agawan ng pagakain. Hinubad niya ang lahat-lahat sa akin ngyaon.

Hubo't hubad niya akong sinunggaban ng halik. Mariin akong napapikit, lumalagpas na siya sa limitasyon niya. His kisses were hard and hurting. I can taste my blood in my mouth. Ang akala ko ay magugustuhan ko ang mga labi niya sa labi ko, pero nasasaktan na ako sa bawat paglapat nito sa akin. This is already beyond his limitation.

Tinutulak ko siya, kahit na nauubusan na ako ng lakas ay tinutulak ko siya. I give all of my strength. Hangga't sa natanggalan ang labi nito saakin, ngumisi pa ito. I slap him hard. God! I never felt this kind of thing. Ramdam ko ang pandidiri at sakit sa aking dibdib. 'Yon bang hindi na ito ang gusto ko pero pinipilit na niya. It was never love... It was lust and anger.

"Paul... bakit ka ganiyan?" Sigaw ko sa kaniya.

Umiyak ako sa harapan niya. Hindi pa rin ito lumingon sa akin at ninamnam ang malakas kong sampal. I got pissed! Really, really pissed. Hindi na 'yon kusang loob! It was all about anger and aggressiveness!

Huminga ako ng malalim at dinuro-duro na siya. "RESPECT ME. MAKE LOVE TO ME. I DONT NEED YOUR ANGER. I DONT NEED YOUR LUST. I NEED YOUR RESPECT AND LOVE!" sigaw ko.

Nang makabawi na siya sa ginawa ko ay diniin ang katawan ko sa pader. Hinihawakan niya ang dalawang braso ko ay mahigpit na kinukuyom ang kaniyang kamay. It made me moan with pain.

"Sinisigawan mo na ako ngayon ah?!" Galit niyang untag. Umiwas ako ng tingin sa kaniya at pinagsisihan ang pagsampal at mga sinabi ko kanina. Hindi ako nakasagot. Nanginginig ang labi ko. It made him mad ape. "f**k YOU!" sigaw niya.

Hinila niya ang buhok ko at dinala ako sa lababo. Gamit ang isang kamay ay binara niya ito at pinuno ng tubig. Nanlaki ang mata ko sa kaniyang ginagawa. Lumakas ang t***k ng puso ko at natataranta na.

"P-Paul! My God Paul... what will you do? Paul? No Paul? Paul!" Natakot ako dahil alam ko na ang gagawin nito sa akin.

Ngumisi ito at pinatay ang gripo. Lumuha pa ako at nilabas ang takot at pangamba sa dibdib. He's out of his mind now. I lost him! He's not Paul.

"Don't worry Lorraine. You'll have fun!"

Umiiling ako at pilit lumalayo. "No Please... No—"

Nilunod niya ang ulo ko sa tubig habang tinutulak niya ang ulo ko at likod. Para akong nalagutan ng hininga. Pabigla niya itong ginawa kung kaya't hindi ako nakahinga agad bago masubsob sa tubig. Wala akong naririnig sa ilalim ng tubig kung hindi ang mga tawa niyang napakalakas. Tuwang-tuwa siya sa ginagawa niya at hindi niya alintana kung makakapatay siya.  

Tumatalon-talon ako. Pilit kong inaabot ang ulo o kamay ni Paul para bigyan siya ng mensahe at ilang saglit lang ay pinakinggan niya ang nais kong ipahatid. Hinila niya ang ulo ko paahon sa tubig. That was the longest times of my life. Sa sobrang taas ay naaalala ko pa kung paano ko tinikom ang bibig ko at nagpigil ng hinga para hindi malunod. It was the scariest and the longest time of my life! He's devil. f**k, my husband, Paul Durano is evil.

"Sa susunod... wag na wag mo akong sisigawan. Wag na wag kang tatanggi sa anong gusto ko!" sabi nito bago ako sinubsob ulit sa lababo na puno ng tubig.

Pumapasok na sa aking ilong ang mga tubig. Hindi ko na kinaya pa wala akong kakayahan pang lumaban. Is he going to kill me? Why? DAHIL HINDI KO SIYA MABIGYAN NG ANAK? f**k! Ganoon ba 'yon? Ginagalaw ko na ang paa at umiiling ng malakas dahil nauubusan na ako ng hangin. Hindi ko na kaya! Please Paul, love me again... save me! Let's make it right. Hindi sa ganitong paraan masisira ang relasyon natin.

Damn! I love you too much and I'm willing to do everything. For the love of God, awake him from his forbidden attempt. Let me live! I'm willing to do everything. Ilang sandali pa ay pinakinggan niya ang aking hiling.

Inahon ako ni Paul. Basang basa ang katawan at ang sahig. Nahawakan ko ang leeg ko dahil feeling ko wala na akong kakayahang mabuhay pa. Binabawi ko ang nawawala kong hangin. Umuubo ako, lahat ng mailabas kong tubig sa ilong ay nilabas ko. Ramdam ko ang binggit ng kamatayan sa mga oras na iyon. Muntikan na niya akong mapatay.

"Ano Lorraine?" Panunuya niya. "Are you hurt? Is it fun?" Tumawa siya ng malakas.

"P-Paul..." I wailed.  

Hindi siya nakinig. Tumatawa lang ito ng malakas. Damn! Nakakatakot na siya.

"Hmm..." Ungol ko nang hiniga ako sa sahig ni Paul.

Hinahalikan niya ang dibdib ko.

"This is fun!" he groaned, as he was conquering my whole skin.

I couldn't believe myself now. I was so mad at him but I was betrayed by my own body, when he kneels down. He is giving me what he deserve... the lust and no one else. I moaned in pleasure. His kiss was my sensation. I hate this betrayal of mine. What is happening to me? Why am I letting him touch whenever I'm mad? I'm so mad at him.

Bumaba ang mga halik nito pababa sa katawan ko. 'Yong mga paa ko ay di mapakali gumagalaw sila na parang atat na atat silang makarating sa sukdulan ko. I shut my eyes and let him do what he want.

"Uh!" I shouted when he inserted his tongue to mine.

He was taking me... my whole system. He made me shout and moan louder and louder.

Nabigla ako ng bigla itong magsalita. The tone was so gentle it made me cry for for. "Kailan mo na ba kasi ako bibigyan ng anak?"  

Sa lahat ng sinasabi kong pagbabago niya, pagiging matigas sa akin, pagiging harmful nito sa akin ay dahil lang sa iisang rason. Ito ay hindi ko talaga siya mabigyan ng anak. Sa tingin ng iba ay masyado lamang itong mababaw pero hindi. This is an issue—a problem. Isang taon na kami pero wala pa rin. Alam ko ito lang talaga ang issue niya saakin bakit siya nagkakaganito. I should give him a chance—his chance, because it's my fault.

So, I change my mind. I will stay by his side, until I can bear a child for him.

"I-I promise you... I will give you want you want..."

Napapakagat ako ng labi habang sinasalubong ang mga pagpasok niya. A tear escape from my left eye. All I can see was pain and lust in his eyes. Martyr ako! That's all I can say. It's because I love him—I really do love him I would never leave him. We can still work out with this issue. Giving up is not an option.

World, you can slap my face all you can. But I'm staying with him... even if he will hurt me a billion times.