การตัดสินใจครั้งใหญ่
522 Words
ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นให้ไกลที่สุด แต่ฉันก็นึกขึ้นได้ว่า ถ้าเราไม่ทำ คงจะหางานอื่นทำไม่ได้แล้วล่ะ แต่ละที่ก็เต็มไปหมด......
ก็ได้! เพื่อนำเงินมารักษาแม่ ฉันจะยอมเสียสละ
ฉันรีบวิ่งกลับไปที่เดิม โชคดีที่เจ๊คนนั้นยังเดินไปไหนไม่ไกลมากนัก
"เจ๊คะ! เจ๊คะ! เ**กลับมาก่อน หนูสนใจทำงานค่าา" ฉันตะโกนเสียงดังจนคนแถวนั้นหันมามอง สักพักเจ๊ก็หยุดเดินแล้วหันมาตามเสียงที่เจ๊ถูกเรียก ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเจ๊คนนั้น
"เจ๊คะ หนูสนใจทำงานคะ แฮ่ก แฮก~" ฉันพูดไปหอบไป
"อร้ายย จริงนะ! งั้นหนูจะเริ่มงานได้วันไหนล่ะ"
"วันนี้เลยได้ไหมคะ" ฉันรีบตอบ เพราะกลัวว่าจะไม่ได้เข้าทำงาน
"โอ๊ยย เลิศมากค่ะ งั้นก็รีบไปกันเถอะ เอออ!! ว่าแต่หนูชื่อไรจ๊ะ "
"หนูชื่อเอวาคะ"
"เรียกเจ๊ว่า จี จี้ นะจ๊ะ" เจ๊ทำปากเผยอๆ แล้วเน้นคำว่าจีจี้ ทีละคำ พร้อมใช้นิ้วชี้ส่ายไปมาขณะพูด
เจ๊พาฉันเดินไปเรื่อยๆ จนหยุดที่รถหรู สีขาวคันหนึ่ง
"เอ่ออ นี้คือรถ จะ เจ๊ หรอคะ" ฉันเอียงคอถามด้วยความสงสัย ทำไมขับรถหรูจัง สวยมาก ในขณะที่ฉันกำลังยืนสงสัยอยู่เจ๊จีจี้ก็เดินไปเปิดประตูรถฝั่งคนขับ
"นี่! จะไปไหมจ๊ะ รีบขึ้นมาสิ" เจ๊ควักมือเรียกฉันให้ขึ้นไปนั่ง
ฉันเดินไปตรงประตูแล้วจ้องมองมันอยู่สักพัก.....เจ๊ก็ลดกระจกฝั่งฉันลงมา
"อ้าวว! มัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่ขึ้นมาละ"
"เอ่ออ เจ๊ คือว่าหนูเปิดไม่เป็น" ฉันยืนเกาหัวไม่รู้ว่ามันเปิดยังไง
"เธอเห็นล่องสี่เหลี่ยมนั้นไหม เอามือสอดเข้าไปแล้วออกแรงดึง" ฉันทำตามที่เจ๊บอก
ฉันออกแรงดึงสุดแรงทำให้ประตูเปิดออกมาด้วยความไว มันทำให้ฉันทรงตัวไม่ทัน
ตุบบ~
"โอ๊ยย!" ฉันหงายหลังลงไปกับพื้น
"เห้ยย! แกเป็นไรมากไหมเนี่ย" เจ๊รีบวิ่งมาดูฉัน
"ไม่เป็นไรมากคะเจ๊ หนูขอโทษนะคะ" ฉันยกมือขึ้นมาไหว้เจ้อยู่อย่างนั้นห้าหกรอบ
"ไม่เป็นไรๆ เห้อออ จะทำงานรอดไหมเนี่ย" เจ๊เอามือขึ้นมากุมขมับ แล้วรีบเดินขึ้นรถไป จากนั้นฉันก็รีบลุกขึ้นปัดเศษฝุ่นแล้วเดินขึ้นรถตามไปเพราะกลัวว่าเจ๊เเกจะหงุดหงิด เมื่อเดินขึ้นรถมาฉันก็รีบปิดประตูรถ
ปังง!
ตอนนี้ฉันช็อกมากฉันไม่รู้ว่ามันจะเสียงดังขนาดนี้ ฉันค่อยๆ หันหน้าไปมองเจ๊ ตอนนี้เจ๊แกมองฉันตาเขียวปัด ฉันเลยยิ้มแหยๆ ให้แก
" เจ๊ จะ ไม่ โม โห นะ เอ วา " เจ๊กัดฟันพูดทีละคำ แล้วหันหน้ากลับไปขับรถ
โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
