สัมภาษณ์งาน NC25+
597 Words
ระหว่างนั้นก็มีแต่ความเงียบ...
รถหรูสีขาว ขับเข้ามาจอดอยู่หน้าบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งใหญ่มาก
"แกมั่นใจแล้วนะเอวา เจ๊หวังว่าแกคงจะไม่เปลี่ยนใจนะ เจ๊จะให้โอกาสแกคิดอีกทีหนึ่ง" เจ๊ถามฉันด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"มั่นใจแล้วค่ะเจ๊" ฉันรีบตอบทันที มันมาถึงขนาดนี้แล้ว
"งั้นเราก็ไปหาคุณไบรอันต์กันเถอะ อีกสักพักเขาก็คงจะไม่อยู่แล้ว"
"เจ้าของบริษัทหรอคะ?"
"พนักงานทำความสะอาดห้องน้ำมั้งจ๊ะ" เจ๊แกพูดจบก็หันมายิ้มหวานๆ ใส่ฉัน เออวะ! เจ๊จะพาเราไปสมัครงานกับพนักงานทำความสะอาดห้องน้ำทำไมกัน ฉันนี่มัน....จริงๆ เลย
เจ๊พาฉันเดินเข้าไปในบริษัท ภายในมีขนาดที่ใหญ่มาก มีห้องอัดราวๆ สักพันกว่าห้องได้ ฉันก็เดินดูไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ห้องห้องหนึ่ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เจ๊เคาะประตูเพื่อเป็นมารยาทแล้วเปิดเข้าไป
"ขออนุญาตค่ะคุณไบรอันต์"
"เชิญนั่งก่อนจีจี้"
ตอนนี้ฉันกำลังจ้องมองชายวัยกลางคน ที่กำลังนั่งเซ็นเอกสาร อย่างไม่ละสายตา....... เขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน มันทำให้ฉันตกไปอยู่ในภวังค์
"อ้าว! เอวาทำไมไม่มานั่งละ มานั่งสิ" ฉันรีบดึงสติกลับมา แล้วเดินไปนั่งข้างๆ เจ๊
"เอ่ออ....คุณไบรอันต์ว่างไหมคะ จีจี้พาเด็กมาสมัครงานค่ะ"
"จะมาสมัครงานตำแหน่งอะไร?" ชายวัยกลางคนถามขึ้น แต่สายตาก็ยังจ้องมองเอกสารของเขาอยู่อย่างนั้น
"นางเอกค่ะ" เมื่อเจ๊พูดจบ ชายวัยกลางคนรีบเงยหน้ามองมาที่ฉัน ตั้งแต่หัวจรดเท้า
"หึ! จะรอดไหม ขนาดแต่งตัวยังไม่ผ่านเลย"
"เอ่อ คือว่า...เดี๋ยวเรื่องนี้ จีจี้จะจัดการให้ทีหลังนะคะ"
"ก็ดี งั้นวันนี้คุณจีจี้ก็เชิญกลับไปก่อนแล้วกัน ฉันจะสัมภาษณ์งานเด็กคนนี้เอง " เขาเซ็นเอกสารอะไรบางอย่างแล้วยื่นให้เจ๊...เจ๊รีบหยิบเอกสารใบนั้นมาแล้วยิ้มหน้าระรื่นเดินออกจากห้องไป
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ภายในห้องที่มีแค่ฉันละเขาเพียง 2 คน
"เธออายุเท่าไร" เขาถามฉันด้วยนำเสียงที่เรียบนิ่งแต่ดูสุขุม
"19 ค่ะ"
"ทำไมถึงเลือกทำงานนี้"
"ฉันต้องการหาเงินไปรักษาแม่คะ แม่ฉันกำลังนอนป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย"
"ไม่มีงานอื่นทำแล้วรึไง"
"ก็ฉันหางานอื่นทำไม่ได้แล้วหนิคะ"
"หางานอื่นไม่ได้ หรือไม่อยากหา"
"นี่คุณคะ ฉันก็บอกอยู่ว่ามันหางานอื่นทำไม่ได้แล้ว คุณจะเอาอะไรอีกคะ ที่อื่นพนักงานเต็มหมดแล้วค่ะ" ฉันตอบเสียงเเข็ง เขาเริ่มจะทำให้ฉันหัวร้อนแล้วนะ
"อือออ.... มันเป็นแบบนี้เองสินะ " เขาทำหน้าตาเหมือนไม่เชื่อสิ่งที่ฉันเพิ่งอธิบาย
"งั้นถอดเสื้อผ้าออกให้หมด"
"ห๊ะ! ตรงนี้เนี่ยนะ"
"ใช่ ก็ตรงนี้เนี่ยเหละ ทำไม? เธอจะไม่ทำใช่ไหม ฉันจะได้ไม่รับ"
"เอ่อ ทำค่ะ ทำค่ะ" ฉันเป็นคนเลือกมาทำงานแบบนี้แล้วหนิ จะช้าหรือเร็วยังไงฉันก็ต้องเปลืองตัวอยู่ดี
" งั้นก็รีบหน่อย ฉันไม่ค่อยมีเวลา "
ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ทีละชิ้น...
โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
