เป็นเวลาบ่ายคล้อยที่เด็กๆ กลุ่มใหญ่มาติวหนังสือเพื่อสอบโดยที่พิรัชย์ไม่ได้ลงมาเจอใครเลยเพราะมีงานกองใหญ่ต้องเคลียร์เหมือนกัน เพื่อที่พอเธอสอบเสร็จ เขาก็ตั้งใจว่าจะพาเธอไปเที่ยวทะเลทางใต้สักสามสี่วัน
ร่างใหญ่บิดกายอย่างเมื่อยขบ และตัดสินใจลงมาด้านล่างเพื่อลงมายืดเส้นยืดสายในสวนของแม่ แต่เมื่อต้องเดินผ่านห้องนั่งเล่นที่เด็กๆ ใช้ติวหนังสือ ก็หยุดยืนมองอยู่ที่หน้าประตูก็ต้องแปลกใจ เพราะทุกครั้งเขาจะต้องเห็นปฐวีตามติดยัยเด็กดื้อแถมซื่อบื้อของเขาแจ จะต้องนั่งตัวติดกันไม่ห่างไปไหน แต่คราวนี้ไอ้หมอนั่นกลับนั่งใกล้กับจริญญา แนบชิดเสียยิ่งกว่าที่เคยเห็นมันนั่งใกล้กับพาขวัญของเขาเสียอีก
เขาไม่ได้สนใจอะไรมาก แค่วันนี้เด็กดื้อของเขานั่งห่างจากเจ้านั่น เขาก็สบายใจแล้ว จึงเดินออกไปชมสวนดอกไม้ที่แม่ของเขากับพาขวัญช่วยกันสรรหาต้นไม้ที่ออกดอกงดงามมาปลูกกัน
เขานั่งอยู่ไม่นานก็มีโทรศัพท์จากมารดาโทรเข้ามาใ
