พาขวัญนั่งก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารเช้าของตัวเองโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับลูกชายคนโตของเจ้าของบ้านเลย เธอรู้ว่าเขาไม่ค่อยชอบเธอนัก แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะเกลียดเธอถึงขนาดพยายามหาทางกลั่นแกล้งให้เธออยู่บ้านนี้ไม่ได้ขนาดนี้
“พั้นช์ เป็นอะไรลูก ไม่พูดไม่จา เหนื่อยหรอจ๊ะ เมื่อคืนได้นอนหรือเปล่า”
“เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่เมื่อคืนพั้นช์ได้นอนนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ”
“งั้นวันนี้ป้าให้คนขับรถไปส่งพั้นช์ดีกว่า เดี๋ยวต้องเรียนอีกทั้งวัน ป้ากลัวพั้นช์ขับรถหลับใน”
“เอ่อ พั้นช์..”
เธอกำลังจะเอ่ยขอขับรถไปเรียนเอง เพราะไม่อยากให้ใครลำบาก แต่ก็พูดได้แค่นั้น เพราะพิรัชย์เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“เดี๋ยวผมไปส่งครับ ขากลับเดี๋ยวจะแวะรับให้ ไม่ต้องห่วงครับแม่”
“ดีเหมือนกัน ไปกลับกับพีท แม่จะได้สบายใจ”
ที่เป็นแบบนั้นเพราะตั้งแต่ที่เขาเริ่มทำงานในตำแหน่งประธานบริษัท ทางกาสิโนของพ่อเขาก็เกิดเรื่องยุ่งๆ เ
