กลอุบายในครานี้แยบยลนัก ฉูปินไห่แสร้งออกติดตามเจี่ยนอันอิ่นไปอีกทาง ผู้อื่นก็ทำเช่นนั้น ส่วนเจาเหิงเล่อและเมิ่งต้าอิงกลับลวงสตรีไปในป่าลึกยิ่งลึกคนล่ะเส้นทางจนหลงเข้าไปล่วงไปจนถึงยามราตรี
ยามที่หลงทางมากับบุรุษสองต่อสอง ในป่าที่มืดและมีเสียงร้องของสัตว์ป่า เจี่ยนอันอิ่นตกใจจนแทบตาย นางมิกล้าชักม้าไปไกลจากม้าของเจาเหิงเล่อเลยแม้แต่นิด เจาเหิงเล่อถอนหายใจแรงขึ้นมาและเอ่ยขึ้นมาตรงๆ ในอีกครา
“ข้าว่าพวกเราควรต้องหาที่พักก่อกองไฟกันแล้วคุณหนูเจี่ยน มิเช่นนั้นพวกเราจะหลงทางไปจนลึกและอาจหนาวตายได้ เรามิควรดึงดันที่จะไปต่อแล้วคุณหนูเจี่ยน ควรรอถึงยามเช้ามินานคนของข้าและท่านย่อมติดตามออกมาแน่”
“เช่นนั้นก็ไปหาที่พักกันก่อนเถิด ที่พักเช่นใดพวกเราจึงจะรอดตายได้หรือเจ้าคะ ข้ามิเคยหลงทาง ข้า ข้ามิรู้สิ่งใดเลย แม้แต่การจุดไฟก็ตาม”
“ฮ่า ฮ่า มิต้องกลัว ข้านั้นจะปกป้องท่านในราตรีนี้ เราค้นหาปากถ้ำแถวนี้เ
