ในงานเลี้ยงของเมืองหวยเหอ ฉูปินไห่ต้องนำเสี่ยวหงฮวาติดตามไปด้วย เพราะนางนั้นคือฉูฝุเหรินในยามนี้ แต่ทว่าในยามเช้าฉูปินไห่นั่งเลือกผืนผ้ามาให้เสี่ยวหงฮวาสวมใส่และต่างขัดใจไปทุกสิ่ง
“ฮึ่ม ชุดใดๆ ก็งาม เจ้าจะงดงามไปเพื่อสิ่งใดกันเสี่ยวหงฮวา เช่นนี้ข้าจะให้เจ้าออกไปที่งานเลี้ยงได้อย่างไรกัน เช่นนี้มิได้ต้องให้สตรีอื่นใดติดตามไปแล้ว ข้ามิยอมแน่”
เสี่ยวหงฮวากรอกดวงตาขึ้นฟ้าไปและถอนหายใจออกมาสิ้น ในที่สุดนั่วนั่วจึงหัวเราะและเอ่ยเบาๆ ขึ้นมา
“คุณชายใหญ่ หากว่านายหญิงมีกระที่บนใบหน้าเล่าเจ้าคะ ใช้สีดินน้ำตาลเติมกระและสวมใส่ผืนผ้าทึบทึมซักเล็กน้อยดีหรือไม่เล่าเจ้าคะ”
“ฮึ่ม ไปนำผงสีออกมาเสีย ข้าจะแต่งเติมใบหน้าของนางเอง มิเช่นนั้นข้าคงจะมิวางใจได้แน่ๆ ”
“เจ้าค่ะ”
นั่วนั่วเร่งออกไปนำสีดินแดงที่ในห้องทำงานของนายท่านมาเสียให้ว่องไวยิ่ง ก่อนที่ร่างกายสูงโปร่งจะนั่งลงตรงหน้าของเสี่ยวหงฮวาแล้วค่อยๆ บ
