เพื่อนไม่จริง

บทที่ 1 ได้หญิงแล้วลืมเพื่อน

หวัดดีค่ะ ฉันมีนามว่า'แคลร์'ฉันไม่ใช่คนดี ไม่ใช่คนเรียบร้อยพูดจาก็หยาบๆ นิสัยเป็นคนแรงๆ ตรงๆ ชอบก็บอกว่าชอบ เกลียดก็บอกว่าเกลียด ไม่ชอบทำตัวเสแสร้งไม่ชอบเฟคออกจะปากร้ายด้วยซ้ำไป ฉันถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจตั้งแต่ยังเด็กแล้ว ไม่แปลกที่ฉันจะมีนิสัยที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ

ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ที่มหาลัย U ซึ่งเป็นมหาลัยที่ดังและใหญ่มากๆ มีแต่เด็กไฮโซเท่านั้นที่จะเข้ามาเรียนที่นี่ได้ ฉันเรียนวิศวะปี3แล้ว ที่เลือกเรียนคณะนี้ก็เพราะว่าป๊าของฉันอยากให้เรียน จบมาจะได้มาช่วยธุรกิจของที่บ้านครอบครัวฉันฐานะมีกินมีใช้ ไม่รวยแต่ก็ไม่จน

เพื่อนของฉันมีทั้งหมด7คนด้วยกันได้แก่...

พลอยใส : ดาวของคณะแพทย์ ทั้งสวยทั้งฉลาดแถมฐานะยังดีอีกด้วย พลอยใสมีพ่อแม่เป็นเจ้าของโรงพยาบาล ในกลุ่มมันเพอร์เฟ็กต์ที่สุดแล้ว

กุชชี่ : เก้งสาวคนเดียวในกลุ่ม นางนี่ชอบควงหนุ่มไม่ซ้ำหน้า ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน บ้าผู้ชายระดับสิบ เต๊าะเค้าไปทั่วปากหมาแต่จริงใจ นางเรียนนิเทศ

นิทรา : เป็นสาว cute girl ประจำคณะมันเลยล่ะ มันชอบทำตัวบ๊องๆ โก๊ะๆ จนเพื่อนในกลุ่มเอื่อมกับนิสัยของมัน แต่ในสายตาคนอื่นกลับมองว่ามันน่ารักน่าถะนุถะน่อมซะงั้น และที่สำคัญมันเป็นดาวคณะนิเทศนะจ๊ะ

สามคนนี้เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วค่ะ ส่วนที่เหลือเป็นเพื่อนที่คณะ รู้จักกันตอนเข้าปี1 ได้แก่

เพลิง : ถึงหน้าตามันจะหล่อน่ารับประทานแค่ไหนแต่พวกชะนีก็อย่าหวังว่าจะได้แอ้มเลยนะจ๊ะ เพราะว่าไอ้นี่มันเป็นเกย์จ้า! มันเป็นเกย์คิงส์ นิสัยดิบๆ เถื่อนๆ ปากจัด แล้วที่สำคัญไม่ชอบชะนี!!!

วอร์ม : เบ้าหน้าหล่อ ฐานะทางบ้านก็ดี ชอบขับบิ๊กไบค์เป็นชีวิตจิตใจ ที่สำคัญยังโสดแต่มันไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครทั้งนั้น

เสือ : ไอ้นี่เป็นเดือนคณะวิศวะ ในสายตาของฉันมันคือผู้ชายที่หล่อที่สุด แม้ว่านิสัยมันจะ Bad boy สักแค่ไหนแต่ก็ยังมีบรรดาเหล่าชะนีทั้งหลายต่อแถวเข้ามาให้มันฟันจนนับแทบไม่ถ้วน มันเป็นคนที่ไม่แคร์ใคร อารมณ์ร้าย มีแต่ข่าวอื้อฉาว เปลี่ยนผู้หญิงอย่างกับเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมามีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มันยอมนั่นก็คือ'พลอยใส'

เป็นไงบ้างล่ะเพื่อนเราแต่ละคนหน้าตาและฐานะไม่ธรรมดากันทั้งนั้นเลยใช่มั้ยล้า~

มหาลัย U

"แคลร์" ฉันหันไปมองคนที่เรียกก่อนจะเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว

"เสือ"

"มานั่งทำอะไรคนเดียว แล้วคนอื่นไปไหนหมดวะ" มันถามพร้อมกับเดินมานั่งลงข้างๆ

"พวกนั้นมันตื่นกันยังเหอะ ว่าแต่ทำไมวันนี้มึงมาเช้าได้วะ ปกติแค่มาเข้าเรียนก็โคตรเหลือเชื่อแล้ว"

"กัดเก่ง" มันผลักหัวฉันเบาๆ

"โอ๊ย! กูพูดเรื่องจริงทั้งนั้นอ่ะ"

"ก็ได้ วันนี้กูยอมให้มึงกัดหนึ่งวันเพราะว่ากูอารมณ์ดี" ว่าจบเสือมันก็ยกแขนขึ้นมาคล้องคอฉันอย่างอารมณ์ดี ใจนี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลย กลิ่นน้ำหอมจากตัวมันปะทะเข้ากับจมูกฉันอย่างจังๆ

“ไปโดนตัวไหนมาอีก?”

“เมื่อเช้าพลอยโทรให้กูไปรับ” มันพูดพร้อมกับยิ้มกว้างแต่ฉันนี่สิรีบหุบยิ้มลงแทบไม่ทัน

"อ่าวเหรอ..."

"พลอยเล่าให้ฟังว่าเขาทะเลาะกับไอ้เดย์อีกแล้วว่ะ" พี่เดย์ที่มันพูดถึงเขาก็คือแฟนหนุ่มของยัยพลอยใสนั่นเอง พี่เดย์เค้าเป็นพี่รหัสของพลอยตอนปี1น่ะ แล้วสองคนนั้นก็ปิ๊งกันจากนั้นก็ตกลงคบกัน

"ว่าแล้ว มึงถึงได้หน้าระรื่นขนาดนี้" ฉันพูดประชด

"แน่นอน กูแม่งแช่งให้เลิกกันอยู่ทุกวัน"

"เลวฉิบหาย"

"กูยอมเลวถ้ามันทำให้คนที่กูรักไม่ต้องตกไปเป็นของคนอื่น"

"งั้นมึงก็ลองชวนพลอยมันไปกินเหล้าดูสิ แล้วก็แกล้งทำเป็นปลอบใจมันพอมันเมาก็รวบหัวรวบหางมันเลย"

"มึงจะบ้าเหรอ ถึงกูจะอยากได้พลอยใสมากแค่ไหนแต่กูก็ไม่ทำร้ายเขาแบบนั้นหรอก" ฉันถึงกับแอบกำมือแน่นพยายามเก็บอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่ข้างในไว้

"เหรอ กูก็พูดเล่นไปงั้นแหละ"

"มากันเร็วจังวะ!"

โชคดีที่มีคนเข้ามาช่วยฉันให้หลุดพ้นออกจากสถานการณ์แบบนี้ไปซะก่อน และคนๆ นั้นก็คือไอ้เพลิง

"ใครจะชอบมาสายแบบมึงล่ะ" ฉันว่ามัน

"เมื่อคืนหนักดิ?" เสือหันไปถามเพลิง

"นิดหน่อยว่ะ"

"แล้วไอ้วอร์มล่ะ มันจะมาเมื่อไหร่"

"กูโทรถามมันก็เห็นบอกว่าใกล้ถึงแล้วนะ" เพลิงว่า

"เหลวไหลกันใหญ่แล้วนะพวกมึง"

"อะไร?"

"เชี้ย!" จู่ๆ ไอ้วอร์มก็โผล่าจากทางด้านหลังนั่นจึงทำให้ฉันเผลออุทานออกมาอย่างตกใจ!

"บ่นเป็นป้าเลยนะ" มาถึงมันก็เอ่ยปากแซะฉันทันที

"ป้าบ้านมึงดิจะสวยขนาดนี้"

"กูจะอ้วก" เพลิง

"ไอ้เพลิง!"

"ไปๆ ได้เวลาเรียนแล้ว" เสือพูดก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง วอร์มเลยแกล้งแขวะมันเล่นๆ

"อยากเรียนกับเขาด้วยเหรอมึงอ่ะ?"

"วันนี้มันอารมณ์ดี" วอร์มหันมามองหน้าฉันพอมันเห็นสีหน้าของฉันมันก็พยักหน้ารับ แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็ไปเข้าเรียนกัน

หลังเลิกเรียน

"จำไว้นะห้ามใจอ่อนกับน้องๆ เด็ดขาด ถ้าไม่อยากโดนเฮียคอสซ่อม เข้าใจ๊?"

เพลิงพูดขึ้นในขณะที่พวกเรากำลังเดินไปยังห้องซ้อมเชียร์ เฮียคอสที่มันพูดถึงแกเป็นพี่เฮดว้ากปี4น่ะ และพวกเราก็ได้รับมอบหมายหน้าที่ให้มาเป็นพี่ว้ากปี3 จริงๆ พวกเราก็ไม่ได้อยากทำนักหรอกนะเพราะว่ามันเหนื่อยมาก แต่ว่าพี่คอสแกก็บังคับไง แกบอกว่าถ้าพวกเราเป็นพี่ว้ากน้องๆ น่าจะฟังมากกว่าคนอื่น เพราะพวกเราน่าจะจัดการได้ดี เห้ออ

"เออ มึงก็อย่าไปใจอ่อนให้พวกเด็กผู้ชายหน้าหวานๆ ก็แล้วกันไอ้เพลิง"

"แหม ไอ้วอร์ม ก็อย่าให้กูเห็นละกันว่ามึงแอบช่วยพวกผู้หญิงนมโตๆ อ่ะ"

"พอกันอ่ะมึงสองคน!!" ฉันหันไปเอดมันสองคน แล้วพวกมันก็ทำหน้ากวนๆ กันทั้งคู่

เมื่อเดินมาถึงห้องเชียร์พวกเราจึงเดินไปยืนเรียงแถวกันอยู่ข้างหน้าน้องๆ ปี1 เสียงพูดคุยจากที่ดังๆ ก็เริ่มลดระดับลงจนเหลือแต่ความเงียบงัน พวกรุ่นน้องชะนีต่างก็พากันจ้องมองมาทางมันสามคนกันยกใหญ่เชียว

ก็แหงล่ะ! ดูเบ้าหน้ามันสามตัวสิ ฉันแอบเห็นพวกนางกระซิบกระซาบกันน่าดูเลย

"เงียบ!!! อยู่บ้านไม่เคยคุยกันรึไง!!!" วอร์มตะโกนขึ้นเป็นคนแรก

"คุณรู้ไหมกว่าพวกผมจะรอให้พวกคุณมา กว่าพวกคุณจะเซ็นชื่อ กว่าพวกคุณจะเข้าแถว กว่าพวกคุณจะเงียบ พวกผมต้องเสียเวลาไปเยอะแค่ไหน โตๆ กันแล้วนะอย่าให้พูดเยอะสิครับ" ตามด้ว

"ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกพวกผมจะปล่อยพวกคุณไปก่อน แต่ถ้าผมได้ยินใครพูดโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตอีกเมื่อไหร่อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะครับ" เสือพูดต่อจากเพลิง

"แล้วถ้าใครมีอะไรสงสัยหรือข้องใจตรงไหนกรุณายกมือขอก่อนพูดด้วยนะคะ สะกดคำว่ามารยาทกันเป็นใช่ไหม?" ฉันว่าพลางกวาดสายตามองเด็กๆ ในห้องไปด้วยเพื่อสังเกตว่ามีคนกำลังคุยกันอยู่รึเปล่า

พรึ่บ!

และหลังจากที่ฉันเพิ่งจะตะโกนพูดจบก็มีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาดีโคตรๆ ยกมือขึ้นมา ฉันจึงหันไปมองหน้าน้องเขาแล้วก็ให้น้องเขาลุกขึ้น

"ยืนขึ้น"

น้องมันก็ยืนขึ้นตามคำสั่ง บ๊ะ! ยิ่งเห็นเต็มๆ ยิ่งสวย งานดี๊ดี ตัวข๊าวขาว หุ่นโอเค สูงสัก170 ฉันอ่านป้ายชื่อ นางชื่อฟ้า ดูจากหน้าตาน่าจะร้ายไม่เบา

"ว่าไง มีอะไรสงสัยคะ?"

"มีค่ะ"

"สงสัยอะไร?" ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ตาก็จ้องหน้าน้องฟ้าไปด้วย

"ทำไมพี่เสือน่ารักจังคะ"

What???

"หึ่ยยยยยย" น้องๆ ที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่ต่างก็มีเสียงแซวออกมาเบาๆ

"เพื่อนเล่นเหรอ" ฉันตีหน้าโหด

"เปล่านะคะ ก็พี่บอกเองว่าสงสัยตรงไหนให้ถาม" ว่าจบน้องก็ส่งยิ้มกลับมาแบบกวนๆ แต่เป็นยิ้มที่ดูยังไงก็กวนตีนอ่ะ

เอาล่ะ! กูไม่ชอบอีนี่!

"นี่!!"

"แคลร์" วอร์มเรียกชื่อฉันพร้อมกับยกมือขึ้นมาแตะบ่าเบาๆ เป็นเชิงห้าม ฉันจึงมองหน้ามันก่อนจะถอนหายใจทิ้งอย่างหงุดหงิด

"คุณก็นั่งลงได้แล้ว แล้วก็อย่าถามอะไรที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเชียร์อีก!"

"ค่ะ"

พอวอร์มพูดจบน้องฟ้านางก็มองหน้าฉันแล้วก็นั่งลงตามเดิม วอนตีนซะละเด็กนรกนี่ ฉันลองเหลือบไปมองทางไอ้เสือก็เห็นว่ามันแอบยิ้มอยู่ ใช่เส้! คงจะโดนใจมันเลยแหละ อีน้องฟ้ามันสวยซะขนาดนี้

หลังจากนั้นพวกฉันก็แนะนำข้อมูลเกี่ยวกับคณะให้น้องๆ รู้จักแล้วก็บอกกฏระเบียบต่างๆ ในการเข้าร่วมซ้อมเชียร์ให้น้องๆ เข้าใจกันวนไป ฉันแอบสังเกตน้องฟ้านางมองไอ้เสือแทบจะตลอดเลยนะ แล้วประเด็นคือไอ้เสือก็มองๆ นางอยู่เหมือนกัน จนได้เวลาเลิกซ้อมเชียร์ เราก็ปล่อยน้องๆ แล้วก็คุยกันอีกแป๊บก่อนจะแยกย้ายกันกลับ

"ปะแคลร์" เสือหันมาเรียกฉัน

"วันนี้ไม่ติดเด็กแล้วเหรอ?" ฉันแกล้งถาม ทั้งที่ในใจรู้สึกระรื่นมากที่จะได้กลับกับเสือ

"เออ ถ้าติดกูจะชวนมึงกลับด้วยไหม"

ปกติแล้วฉันจะกลับกับเสือเป็นประจำเพราะว่าเราสองอยู่คอนโดเดียวกัน แต่ตอนเช้าฉันจะมาเองเพราะว่าเสือมันตื่นสายแถมชอบโดดเรียนอยู่บ่อยๆ งานการก็ไม่ค่อยสนใจ แล้วความลำบากก็ต้องตกมาอยู่ที่นังแคลร์ไง ถ้ามันไม่ได้ฉันคอยตามงานบวกกับคอยช่วยทำให้ทุกอย่างนะป่านนี้มันติดFตั้งแต่ปีแรกไปแล้ว ไม่ได้เสนอหน้าขึ้นมาถึงปีสามแบบนี้หรอก

"งั้นแวะหาไรกินกันป่ะ?"

"เอาดิ หิวอยู่พอดี มากูช่วยถือ" ว่าจบเสือก็ดึงของในมือฉันไปถือไว้เอง

"เห้ย กูถือเองได้" ฉันทำท่าจะดึงคืนแต่ว่าเสือมันก็ไม่ยอมปล่อย

"เดี๋ยวถือให้"

ฉันแอบยิ้มโดยที่ไม่ให้มันเห็นแล้วจากนั้นเราสองคนก็พากันเดินลงมายังใต้คณะ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย แล้วทันใดนั้นเองก็มีมารผจญตนนึงเดินเข้ามาชนกับไอ้เสือเข้าอย่างจัง

พลั่ก!

"อุ้ย ขอโทษค่ะ"

"ครับ เจ็บตรงไหนไหม?" ว่าจบเสือมันก็รีบเข้าไปช่วยพยุงร่างของน้องเขาทันที

"ไม่เจ็บค่ะ อ่าว พี่เสือ..."

และที่น่าหงุดหงิดก็คือคนที่เดินชนเสือเมื่อกี้นี้ดันเป็นนังน้องฟ้าไง นี่มันบังเอิญหรืออะไรกันแน่เนี่ย!!

"น้องฟ้า"

"จำชื่อฟ้าได้ด้วยเหรอคะ" น้องฟ้าทำสีหน้าดีใจจนน่าหมั้นไส้

"จำได้สิ ก็น้องฟ้าเด่นจะตาย" อืม...ไอ้นี่ก็ปากหวานไปทั่ว

"โห้ พี่เสือพูดแบบนี้ฟ้าก็เขินแย่สิคะ" นางเอาผมทัดหูอย่างเขินๆ แล้วจากนั้นก็ฉีกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้เสือ ส่วนไอ้เสือก็ยิ้มตอบเหมือนกัน

อ่ะจ้ะ!!! ยิ้มกันเข้าไป ยิ้มให้ปากฉีกถึงรูหูเลยนะ

"จะกลับได้ยังเนี่ย" ฉันถามแทรกด้วยน้ำเสียงประชดพลางมองหน้าน้องฟ้าแบบไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

"แป๊บดิ แล้วนี่น้องฟ้ายังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับ?" ทำเป็นมาพูดคงพูดครับ หมั้นไส้!!!

"เอ่อ พอดีว่าฟ้ายังไม่มีรถกลับเลยน่ะค่ะ ตอนแรกว่าจะกลับกับเพื่อน แต่ว่ามันดันหนีกลับไปก่อน"

"อ่าว แล้วทำยังไงล่ะ"

"ยังไม่รู้เลยค่ะ นี่ก็มืดแล้วด้วย..."

เห็นได้ชัดว่ามันกำลังจะอ่อยไอ้เสือ...และไอ้ห่านี่ก็ดูจะเต็มใจให้นางอ่อยซะด้วยสิ

"ให้พี่ไปส่งไหม?" นั่นไง เห็นไหม!

"จะดีเหรอคะ พี่เสือต้องไปส่งแฟนพี่รึเปล่า" นางว่าก่อนจะหันมามองหน้าฉัน

"อ๋อ นี่เพื่อนพี่ไม่ใช่แฟนหรอก พี่ยังโสด"

ไอ้สัส! ตอกย้ำกันเข้าไป

"จริงเหรอคะ" แล้วนางก็ส่งยิ้มที่ดูยังไงก็กระแดะส่งมาให้ฉันแต่ว่าฉันไม่ยิ้มเลย ตีหน้านิ่งอย่างเดียวค่ะ ณ จุดๆ นี้...

"จริงสิครับ

"ดีจัง " อะยิ้มมมมม มันจะยิ้มเก่งไปไหนวะ!

"งั้นแคลร์มึงกลับกับไอ้วอร์มละกัน กูต้องไปส่งน้องฟ้าว่ะ"

"อะไรนะ?" ฉันหันมามองเสือพลางขมวดคิ้วยุ่ง

"ไม่เห็นเหรอน้องเขาไม่มีรถกลับ"

"....." ฉันไม่พูดอะไรทำแค่หันไปมองหน้าน้องฟ้านิ่งๆ

"ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าว่าฟ้าไม่รบกวนพี่เสือดีกว่า"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปส่งน่า"

"จะดีเหรอคะ"

"ดีสิครับ"

"เอางั้นก็ได้ค่ะ"

"เออ ก็ดี!" ฉันแทรกขึ้นอย่างฉุนๆ แล้วจากนั้นก็จัดการแย่งของคืนมาจากมือเสือ

"เดี๋ยวกูโทรบอกไอ้วอร์มให้นะ"

"ไม่ต้อง รีบไปส่งน้องฟ้าเถอะ กูกลับเอง"

"แคลร์"

ฉันไม่อยู่รอฟังมันพูดอะไรทั้งนั้นรีบเดินหนีออกมาอย่างโกรธๆ ทันที แม่ง!!! เห็นชะนีดีกว่าเพื่อนงั้นเหรอ ไอ้เหี้xเสือ!!!

กูไม่น่ามาหลงชอบคนอย่างมึงเลยไอ้สัส!!