“Ethan,” I called him. May dala akong maliit na cake sa box ngayon. Nakita ko si Ethan na naglalakad with bruises on his face. Balak ko sana ang ibigay sa kanya ang cake na dala ko para makapag pasalamat sa ginawa niya.
Ethan glances at me and to the box that I am holding. “Para sayo,” Sabi ko sa kanya at binigay ang box ng cake sa kanya. He glanced at it and then stared at my face.
“Para saan?” Tanong niya.
“Pagpapasalamat ko sayo,” Sabi ko sa kanya.
“Wala kang dapat ipagpasalamat, kahit sinong babae naman ipagtatanggol ko sa ganung sitwasyon.” Sabi niya and my heart ached. Ahh, so pakitang tao lang pala ang ginawa niya. Dapat masanay na ako sa ugali niya. Ganito naman siya palagi diba? Bakit hindi pa ako nasasanay? Nakakapagod na eh.
“Ganun,” I said quietly.
“Oo, kaya huwag mo
